الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۹۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:NUR01629.jpg|بی‌قاب|چپ|نراقی، احمد بن محمدمهدی|175px]]
[[پرونده:NUR01436.jpg|بی‌قاب|چپ|طباطبایی، سید محمدحسین|175px]]


'''احمد بن محمدمهدی فاضل نراقی''' (1185-1245قدانشمند و مجتهد شیعه، نویسنده و شاعر قرن 13 هجری، پدرش علامه «[[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|ملا محمد مهدى نراقى]]» ازمفاخر علماء شيعه است. او فقيهى بزرگ، فيلسوفى توانا، رياضى‌دانى ماهر، منجم، اديبى شاعر، صاحب اخلاق كريمه و صاحب تأليفات بى‌شمار در علوم و فنون مختلف مى‌باشد. مهمترین اثر او [[معراج السعادة]] نام دارد که ترجمه خلاصه فارسی کتاب [[جامع السعادات]] نوشته پدر ایشان  [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|ملا مهدی نراقی]] است که در علم اخلاق  است.
'''سید محمدحسین طباطبایی''' (۱۲۸۱-۱۳۶۰شمشهور به علامه طباطبایی، فقیه، عارف، فیلسوف و مفسر بزرگ شیعه در دوران معاصر بود. وی نویسنده [[الميزان في تفسير القرآن|تفسیر المیزان]]، [[بداية الحكمة|بدایة الحکمة]]، [[نهاية الحكمة (ط. جامعه مدرسین)|نهایة الحکمة]] و [[اصول فلسفه و روش رئالیسم]] است. از شاگردان برجسته او می‌توان به [[مطهری، مرتضی|مرتضی مطهری]] و [[بهشتی، سید محمد|سید محمد حسینی بهشتی]] اشاره کرد.


این عارف بزرگ و فقيه اهل‌بيت كه عمر خويش را در راه نشر فرهنگ اسلام، مبارزه بى‌امان با بيگانگان در جهاد اصغر و مبارزه با نفس اماره در جهاد اكبر و تحقيق و ژرف‌انديشى و نگارش يافته‌هايى در حوزه علوم اسلامى و تدريس و تربيت عالمانى در فقه، اصول، كلام و... سپرى كرد، سرانجام روح بزرگش در شب يك‌شنبه بيست و سوم ربيع الثانى سال 1245ق مطابق با 1208ش در كاشان به نداى حق لبيك گفت و به ملكوت اعلى پيوست. بدن مطهرش را به نجف اشرف منتقل كردند و در جوار قبر [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] در سمت پشت سر مبارک امام همام كنار پدرش به خاک سپرده شد.
در سال 1304 براى تکمیل تحصیلات خود عازم حوزه علمیه نجف گردید و در مجلس درس [[اصفهانی، محمدحسین|مرحوم آیت‌الله شیخ محمدحسین اصفهانى(ره)]]، [[نائینی، محمدحسین|مرحوم آیت‌الله نایینى]]، مرحوم آیت‌الله آقاى [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] حاضر گردید. کلّیات علم رجال را نیز پیش مرحوم [[حجت کوه‌کمری، محمد|آیت‌الله حجّت کوه‌کمرى]]، فلسفه را نزد حکیم و فیلسوف معروف وقت مرحوم [[بادکوبه‌ای، سید حسین|آقا سید حسین بادکوبه‌اى]] کسب کرد.  


علامه طباطبایی در زمان تحصیل در نجف اشرف؛ نزد مرحوم [[قاضی طباطبایی تبریزی، سید علی|آیةالحق سید علی‌آقا قاضی طباطبایی تبریزی رحمةالله]] تحت تربیت سلوکی و عرفانی قرار گرفت و در زمره شاگردان خاص ایشان شد.


 
سید محمدحسین طباطبایی سرانجام در ۲۴ آبان سال ۱۳۶۰ش (۱۸ محرم ۱۴۰۲ق) در قم درگذشت. پیکر وی از مسجد امام حسن عسکری تا حرم حضرت معصومه(س) تشییع شد و [[گلپایگانی، سید محمدرضا|آیت‌الله سید محمدرضا گلپایگانی]] بر آن نماز خواند. سپس در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.<span id="mp-more">[[طباطبایی، سید محمدحسین|'''ادامه ...''']]</span>
<span id="mp-more">[[نراقی، احمد بن محمدمهدی|'''ادامه ...''']]</span>

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۵۳

طباطبایی، سید محمدحسین

سید محمدحسین طباطبایی (۱۲۸۱-۱۳۶۰ش)، مشهور به علامه طباطبایی، فقیه، عارف، فیلسوف و مفسر بزرگ شیعه در دوران معاصر بود. وی نویسنده تفسیر المیزان، بدایة الحکمة، نهایة الحکمة و اصول فلسفه و روش رئالیسم است. از شاگردان برجسته او می‌توان به مرتضی مطهری و سید محمد حسینی بهشتی اشاره کرد.

در سال 1304 براى تکمیل تحصیلات خود عازم حوزه علمیه نجف گردید و در مجلس درس مرحوم آیت‌الله شیخ محمدحسین اصفهانى(ره)، مرحوم آیت‌الله نایینى، مرحوم آیت‌الله آقاى سید ابوالحسن اصفهانى حاضر گردید. کلّیات علم رجال را نیز پیش مرحوم آیت‌الله حجّت کوه‌کمرى، فلسفه را نزد حکیم و فیلسوف معروف وقت مرحوم آقا سید حسین بادکوبه‌اى کسب کرد.

علامه طباطبایی در زمان تحصیل در نجف اشرف؛ نزد مرحوم آیةالحق سید علی‌آقا قاضی طباطبایی تبریزی رحمةالله تحت تربیت سلوکی و عرفانی قرار گرفت و در زمره شاگردان خاص ایشان شد.

سید محمدحسین طباطبایی سرانجام در ۲۴ آبان سال ۱۳۶۰ش (۱۸ محرم ۱۴۰۲ق) در قم درگذشت. پیکر وی از مسجد امام حسن عسکری تا حرم حضرت معصومه(س) تشییع شد و آیت‌الله سید محمدرضا گلپایگانی بر آن نماز خواند. سپس در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.ادامه ...