عفاف سرچشمه زیبایی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'عفاف (ابهام زدایی)' به 'عفاف (ابهامزدایی)') |
||
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| موضوع =حجاب - جنبههای مذهبی - اسلام - حجاب - فتواها - زنان - مسایل اجتماعی و اخلاقی - عفت - جنبههای مذهبی - اسلام - عفت - جنبههای قرآنی | | موضوع =حجاب - جنبههای مذهبی - اسلام - حجاب - فتواها - زنان - مسایل اجتماعی و اخلاقی - عفت - جنبههای مذهبی - اسلام - عفت - جنبههای قرآنی | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = نور الزهراء (س) | | ناشر = نور الزهراء(س) | ||
| مکان نشر = ایران - قم | | مکان نشر = ایران - قم | ||
| سال نشر = 1390ش | | سال نشر = 1390ش | ||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|عفاف (ابهامزدایی)}} | |||
'''عفاف سرچشمه زیبایی'''، نوشته [[پاکنیا، عبدالکریم|عبدالکریم پاکنیا]] (متولد 1341ش)، بررسی موضوع عفاف از جنبههای مختلف فردی، اجتماعی، اخلاقی و دینی است. در این کتاب در شش فصل موضوع عفاف از منظر فرهنگ اسلامی بررسی شده است. | '''عفاف سرچشمه زیبایی'''، نوشته [[پاکنیا، عبدالکریم|عبدالکریم پاکنیا]] (متولد 1341ش)، بررسی موضوع عفاف از جنبههای مختلف فردی، اجتماعی، اخلاقی و دینی است. در این کتاب در شش فصل موضوع عفاف از منظر فرهنگ اسلامی بررسی شده است. | ||
نویسنده مباحث کتاب را در معنا و اقسام عفاف، عفاف در قرآن و سیره | نویسنده مباحث کتاب را در معنا و اقسام عفاف، عفاف در قرآن و سیره اهلبیت(ع)، آثار و برکات عفاف، راهکارهای گسترش عفاف در جامعه، عفاف در خانواده و احکام عفاف فصلبندی کرده است. | ||
پاکنیا عفاف را به معنای پاکدامنی، پارسایی و خودداری از کارهای زشت گرفته است که فقط جنس زن را دربرنمیگیرد و ارزشی فراگیر دارد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21</ref> | پاکنیا عفاف را به معنای پاکدامنی، پارسایی و خودداری از کارهای زشت گرفته است که فقط جنس زن را دربرنمیگیرد و ارزشی فراگیر دارد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21</ref> | ||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[پدر، مادر شما را دوست دارم]] | |||
[[نظام حقوق زن در اسلام]] | |||
[[عفاف و حجاب در سبک زندگی ایرانی - اسلامی]] | |||
[[مسئله حجاب]] | |||
[[عفت و پاکدامنی در اسلام]] | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
خط ۵۱: | خط ۶۳: | ||
[[رده:مباحث خاص اخلاق اسلامی]] | [[رده:مباحث خاص اخلاق اسلامی]] | ||
[[رده:اخلاق فردی (خودسازی)]] | [[رده:اخلاق فردی (خودسازی)]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط سید حمیدرضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط سید | |||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط سید محمد رضا موسوی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۰۴
عفاف سرچشمه زیبایی | |
---|---|
پدیدآوران | پاکنیا، عبدالکریم (نويسنده) |
ناشر | نور الزهراء(س) |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | 1390ش |
چاپ | 1 |
شابک | 978-600-92255-9-0 |
موضوع | حجاب - جنبههای مذهبی - اسلام - حجاب - فتواها - زنان - مسایل اجتماعی و اخلاقی - عفت - جنبههای مذهبی - اسلام - عفت - جنبههای قرآنی |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | پ۲ع۷ 250/55 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
عفاف سرچشمه زیبایی، نوشته عبدالکریم پاکنیا (متولد 1341ش)، بررسی موضوع عفاف از جنبههای مختلف فردی، اجتماعی، اخلاقی و دینی است. در این کتاب در شش فصل موضوع عفاف از منظر فرهنگ اسلامی بررسی شده است.
نویسنده مباحث کتاب را در معنا و اقسام عفاف، عفاف در قرآن و سیره اهلبیت(ع)، آثار و برکات عفاف، راهکارهای گسترش عفاف در جامعه، عفاف در خانواده و احکام عفاف فصلبندی کرده است.
پاکنیا عفاف را به معنای پاکدامنی، پارسایی و خودداری از کارهای زشت گرفته است که فقط جنس زن را دربرنمیگیرد و ارزشی فراگیر دارد[۱]
او بیشتر، از منبعهای روایی شیعی بهره گرفته است و گاهی از کتابهای روایی اهل سنت و شاعران آنان نیز بهره برده است.[۲] آیات و روایات کتاب اعرابگذاری شدهاند.[۳]
نویسنده برای تأثیرگذاری بیشتر بر خواننده به اسوههای مذهبی توجه کرده است؛ مثلاً، پیامبر اسلام را نمونهای والا از عفاف و عفیفترین مردم میشناساند.[۴]و به ستایش پیامبر(ص) از عفت فاطمه(س) اشاره میکند.[۵]همچنین، از سیره بزرگانی مانند امام خمینی در زندگی خانوادگیشان حکایت میآورد.[۶]
وی کتاب را با درج استفتائاتی از مراجع تقلید پایان داده است و از میان آنان، فتواهای امام خمینی و آیتالله خامنهای را برجسته کرده است.[۷]
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.