ديوان سیف‌الدین محمد فرغانی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - '| پس از =↵| پیش از =↵}}↵↵↵{{کاربردهای دیگر|' به '| پس از = | پیش از = }} {{کاربردهای دیگر|')
جز (جایگزینی متن - 'دیوان اشعار (ابهام‌ زدایی)' به 'دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)')
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۵: خط ۵:
|پدیدآورندگان  
|پدیدآورندگان  
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[سیف‌ فرغانی، محمد]] (نویسنده)
[[سیف فرغانی، محمد]] (نویسنده)
[[صفا، ذبیح‌الله]] (مصحح و مقدمه‌نويس)
[[صفا، ذبیح‌الله]] (مصحح و مقدمه‌نويس)
|زبان  
|زبان  
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
{{کاربردهای دیگر|دیوان اشعار (ابهام‌ زدایی)}}
{{کاربردهای دیگر|دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)}}
'''ديوان سیف‌الدین محمد فرغانی،''' مجموعه اشعار [[سیف‌ فرغانی، محمد|سیف‌الدین ابوالمحامد محمد فرغانی]] به زبان فارسی است در یک جلد با مقدمه و تصحیح دکتر [[صفا، ذبیح‌الله|ذبیح‌الله صفا]].
'''ديوان سیف‌الدین محمد فرغانی،''' مجموعه اشعار [[سیف فرغانی، محمد|سیف‌الدین ابوالمحامد محمد فرغانی]] به زبان فارسی است در یک جلد با مقدمه و تصحیح دکتر [[صفا، ذبیح‌الله|ذبیح‌الله صفا]].


تنها اثر بازمانده از [[سیف‌ فرغانی، محمد|سیف‌الدین محمد فرغانی]] دیوان اوست؛ او مجموعه اشعار خود را به‌نحوی که از نخستین بیت‌های آن هویداست، خود گرد آورده و آن را در دیباچه منظوم دیوان همراه با نعت باری و افتتاح سخن به نام اوست معرفی کرده است.<ref>ر.ک: مقدمه مصحح بر کتاب، ص19</ref>
تنها اثر بازمانده از [[سیف فرغانی، محمد|سیف‌الدین محمد فرغانی]] دیوان اوست؛ او مجموعه اشعار خود را به‌نحوی که از نخستین بیت‌های آن هویداست، خود گرد آورده و آن را در دیباچه منظوم دیوان همراه با نعت باری و افتتاح سخن به نام اوست معرفی کرده است.<ref>ر.ک: مقدمه مصحح بر کتاب، ص19</ref>


این دیوان شامل سه بخش اصلی است که در بخش اول آن قصاید و قطعات کتاب آمده، در بخش دوم، غزلیات و در بخش سومش، رباعیات. در پایان ذکر اشعا، فهرست قصاید و غزلیات و قطعات ذکر شده است. به تعبیر دقیق‌تر این دیوان، مجموعه‌ای است از قصیده و قطعه و غزل و رباعی که شماره مجموع بیت‌های آن تخمینا از یازده‌هزار بیت می‌گذرد.<ref>ر.ک: همان</ref>
این دیوان شامل سه بخش اصلی است که در بخش اول آن قصاید و قطعات کتاب آمده، در بخش دوم، غزلیات و در بخش سومش، رباعیات. در پایان ذکر اشعا، فهرست قصاید و غزلیات و قطعات ذکر شده است. به تعبیر دقیق‌تر این دیوان، مجموعه‌ای است از قصیده و قطعه و غزل و رباعی که شماره مجموع بیت‌های آن تخمینا از یازده‌هزار بیت می‌گذرد.<ref>ر.ک: همان</ref>


مقدمه کتاب با خط زیبای خود دکتر [[صفا، ذبیح‌الله|صفا]] به چاپ رسیده است و او در آنجا مخصوصا در صفحات 19 به بعد، درباره محتوای اشعار و چگونگی آنها به‌تفصیل توضیح داده است. قصاید [[سیف‌ فرغانی، محمد|فرغانی]] در مدح شاهان و امیران و وزیران نیست، بلکه در نعت خداوند و منقبت رسول و وعظ و اندرز و تحقیق و انتقاد از وضع نابسامان زمان و طبقات گوناگون جامعه است. وی قسمتی از قصاید خود را در استقبال قصاید مشهور فارسی سروده است.
مقدمه کتاب با خط زیبای خود دکتر [[صفا، ذبیح‌الله|صفا]] به چاپ رسیده است و او در آنجا مخصوصا در صفحات 19 به بعد، درباره محتوای اشعار و چگونگی آنها به‌تفصیل توضیح داده است. قصاید [[سیف فرغانی، محمد|فرغانی]] در مدح شاهان و امیران و وزیران نیست، بلکه در نعت خداوند و منقبت رسول و وعظ و اندرز و تحقیق و انتقاد از وضع نابسامان زمان و طبقات گوناگون جامعه است. وی قسمتی از قصاید خود را در استقبال قصاید مشهور فارسی سروده است.


غزل‌های وی برخی در جواب سعدی و برخی در جواب عطار و... است.
غزل‌های وی برخی در جواب [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] و برخی در جواب [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و... است.


==پانویس==
==پانویس==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۹

ديوان سیف‌الدین محمد فرغانی، مجموعه اشعار سیف‌الدین ابوالمحامد محمد فرغانی به زبان فارسی است در یک جلد با مقدمه و تصحیح دکتر ذبیح‌الله صفا.

ديوان سیف‌الدین محمد فرغانی
ديوان سیف‌الدین محمد فرغانی
پدیدآورانسیف فرغانی، محمد (نویسنده) صفا، ذبیح‌الله (مصحح و مقدمه‌نويس)
ناشرفردوسي
مکان نشرايران - تهران
سال نشر1364ش.
چاپچاپ دوم
زبانفارسی
تعداد جلد1
کد کنگره
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

تنها اثر بازمانده از سیف‌الدین محمد فرغانی دیوان اوست؛ او مجموعه اشعار خود را به‌نحوی که از نخستین بیت‌های آن هویداست، خود گرد آورده و آن را در دیباچه منظوم دیوان همراه با نعت باری و افتتاح سخن به نام اوست معرفی کرده است.[۱]

این دیوان شامل سه بخش اصلی است که در بخش اول آن قصاید و قطعات کتاب آمده، در بخش دوم، غزلیات و در بخش سومش، رباعیات. در پایان ذکر اشعا، فهرست قصاید و غزلیات و قطعات ذکر شده است. به تعبیر دقیق‌تر این دیوان، مجموعه‌ای است از قصیده و قطعه و غزل و رباعی که شماره مجموع بیت‌های آن تخمینا از یازده‌هزار بیت می‌گذرد.[۲]

مقدمه کتاب با خط زیبای خود دکتر صفا به چاپ رسیده است و او در آنجا مخصوصا در صفحات 19 به بعد، درباره محتوای اشعار و چگونگی آنها به‌تفصیل توضیح داده است. قصاید فرغانی در مدح شاهان و امیران و وزیران نیست، بلکه در نعت خداوند و منقبت رسول و وعظ و اندرز و تحقیق و انتقاد از وضع نابسامان زمان و طبقات گوناگون جامعه است. وی قسمتی از قصاید خود را در استقبال قصاید مشهور فارسی سروده است.

غزل‌های وی برخی در جواب سعدی و برخی در جواب عطار و... است.

پانویس

  1. ر.ک: مقدمه مصحح بر کتاب، ص19
  2. ر.ک: همان

منابع مقاله

مقدمه مصحح بر کتاب.


وابسته‌ها