الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۵۳

سید محمدحسین طباطبایی (۱۲۸۱-۱۳۶۰ش)، مشهور به علامه طباطبایی، فقیه، عارف، فیلسوف و مفسر بزرگ شیعه در دوران معاصر بود. وی نویسنده تفسیر المیزان، بدایة الحکمة، نهایة الحکمة و اصول فلسفه و روش رئالیسم است. از شاگردان برجسته او می‌توان به مرتضی مطهری و سید محمد حسینی بهشتی اشاره کرد.

در سال 1304 براى تکمیل تحصیلات خود عازم حوزه علمیه نجف گردید و در مجلس درس مرحوم آیت‌الله شیخ محمدحسین اصفهانى(ره)، مرحوم آیت‌الله نایینى، مرحوم آیت‌الله آقاى سید ابوالحسن اصفهانى حاضر گردید. کلّیات علم رجال را نیز پیش مرحوم آیت‌الله حجّت کوه‌کمرى، فلسفه را نزد حکیم و فیلسوف معروف وقت مرحوم آقا سید حسین بادکوبه‌اى کسب کرد.

علامه طباطبایی در زمان تحصیل در نجف اشرف؛ نزد مرحوم آیةالحق سید علی‌آقا قاضی طباطبایی تبریزی رحمةالله تحت تربیت سلوکی و عرفانی قرار گرفت و در زمره شاگردان خاص ایشان شد.

سید محمدحسین طباطبایی سرانجام در ۲۴ آبان سال ۱۳۶۰ش (۱۸ محرم ۱۴۰۲ق) در قم درگذشت. پیکر وی از مسجد امام حسن عسکری تا حرم حضرت معصومه(س) تشییع شد و آیت‌الله سید محمدرضا گلپایگانی بر آن نماز خواند. سپس در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.ادامه ...

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class="boxTitle"><big>'''[[غیبت صغری]]'''</big></div>
+[[پرونده:NUR01436.jpg|بی‌قاب|چپ|طباطبایی، سید محمدحسین|175px]]
-[[پرونده:NUR13575J1.jpg|بندانگشتی|غیبت صغری|175px]]
-'''غيبت صغرى''' اثر فارسى [[علی‌اصغر رضوانی]]، از مجموعه كتاب‌هاى «سلسله مباحث مهدویت» بوده كه به مسائل مربوط به عصر غيبت صغرى از قبيل حكمت آن، سفيران و توقيعات صادره، پرداخته است.
+'''سید محمدحسین طباطبایی''' (۱۲۸۱-۱۳۶۰ش)، مشهور به علامه طباطبایی، فقیه، عارف، فیلسوف و مفسر بزرگ شیعه در دوران معاصر بود. وی نویسنده [[الميزان في تفسير القرآن|تفسیر المیزان]]، [[بداية الحكمة|بدایة الحکمة]]، [[نهاية الحكمة (ط. جامعه مدرسین)|نهایة الحکمة]] و [[اصول فلسفه و روش رئالیسم]] است. از شاگردان برجسته او می‌توان به [[مطهری، مرتضی|مرتضی مطهری]] و [[بهشتی، سید محمد|سید محمد حسینی بهشتی]] اشاره کرد.
-در بخش اول، نویسنده درباره مبدأ غيبت صغرى، دو نظريه را مطرح كرده است:
+در سال 1304 براى تکمیل تحصیلات خود عازم حوزه علمیه نجف گردید و در مجلس درس [[اصفهانی، محمدحسین|مرحوم آیت‌الله شیخ محمدحسین اصفهانى(ره)]]، [[نائینی، محمدحسین|مرحوم آیت‌الله نایینى]]، مرحوم آیت‌الله آقاى [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] حاضر گردید. کلّیات علم رجال را نیز پیش مرحوم [[حجت کوه‌کمری، محمد|آیت‌الله حجّت کوه‌کمرى]]، فلسفه را نزد حکیم و فیلسوف معروف وقت مرحوم [[بادکوبه‌ای، سید حسین|آقا سید حسین بادکوبه‌اى]] کسب کرد.
-#مبدأ آن از زمان ولادت حضرت مهدى(عج) باشد؛ وى اين نظريه را مورد مناقشه دانسته، زيرا بحث از غيبت امام است و در آن هنگام، حضرت هنوز به مقام امامت نرسيده بودند.
+علامه طباطبایی در زمان تحصیل در نجف اشرف؛ نزد مرحوم [[قاضی طباطبایی تبریزی، سید علی|آیةالحق سید علی‌آقا قاضی طباطبایی تبریزی رحمةالله]] تحت تربیت سلوکی و عرفانی قرار گرفت و در زمره شاگردان خاص ایشان شد.
-#غيبت از زمان شهادت [[امام حسن عسکری(ع)]] باشد؛ كه اين نظريه را تأييد مى‌كند.
+سید محمدحسین طباطبایی سرانجام در ۲۴ آبان سال ۱۳۶۰ش (۱۸ محرم ۱۴۰۲ق) در قم درگذشت. پیکر وی از مسجد امام حسن عسکری تا حرم حضرت معصومه(س) تشییع شد و [[گلپایگانی، سید محمدرضا|آیت‌الله سید محمدرضا گلپایگانی]] بر آن نماز خواند. سپس در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.<span id="mp-more">[[طباطبایی، سید محمدحسین|'''ادامه ...''']]</span>
-وى معتقد است غيبت صغرى، نشانگر اولين مرحله از امامت حضرت مهدى(عج) مى‌باشد و جهت آن اين است كه عادت شیعیان اين بوده كه هر زمان اراده می‌كردند، خدمت امام خود رسيده و با غيبت كلى و تام، انس نداشتند، لذا براى جا افتادن اين موضوع، ابتدا غيبت صغرى تحقق پيدا كرده است.
-عصر غيبت صغرى از امتيازاتى برخوردار است كه نویسنده به برخى از آن‌ها اشاره كرده است؛ از جمله:
-#در اين عصر امام مهدى(عج) متصدى امامت و خلافت شد.
-#امام(ع) در اين دوران استتار كامل نداشتند، بلكه به جهت مصالح كلى با برخى خواص ملاقات برقرار می‌كردند.
-#در اين عصر، چهار سفير وجود داشت كه از طرف حضرت به طور خصوص مأمور به رسيدگى امور مردم بودند.........<div class="mw-ui-button">[[غیبت صغری|'''ادامه''']]</div>