ترتیب السلوك في طریق اللّٰه تعالی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR75053J1.jpg | عنوان = ترتیب السلوك في طریق اللّٰه تعال...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ترتیب السلوك (ابهام زدایی)' به 'ترتیب السلوك (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[]] (نویسنده) | | [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن| عبدالکریم قشیری]] (نویسنده) | ||
[[]] (محقق) | | [[بسیونی، ابراهیم| ابراهیم بسیونی]] (محقق) | ||
[[]] ( | | [[غانم، محمد احمد| محمد احمد غانم]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = تصوف و عرفان | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = | | ناشر = | ||
| مکان نشر = | | مکان نشر = | ||
| سال نشر = | | سال نشر = | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE75053AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE75053AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = | | چاپ = | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| ترتیب السلوك (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''ترتیب السلوك في طریق اللّٰه تعالی،''' نوشته صوفی و عارف مشهور؛ [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|عبدالکریم قشیری]] (حدود ۳۷۶-۴۶۵ق) در باب عرفان عملی و سیر و سلوک به سوی حضرت حقّ است. | |||
به گفته مصحح کتاب؛ [[بسیونی، ابراهیم|ابراهیم بسیونی]]، این اثر تجربه شخصی و شورانگیز [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|یکی از بزرگان اهل سنت و اشاعره]] و چگونگی رسیدن به حقیقت از راه یاد خدا و تصوف و عرفان عملی را نمایش می‌دهد.<ref>مقدمه محقق، ص9.</ref> محقق کتاب همدلانه افزوده است که از نخستین سطرهای این کتاب، همه -چه دشمنان چه مدعیان تصوف- می‌خوانند که تأکید بر علم‌آموزی اولین قدم در راه سلوک است و همان گونه که [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن| شیخ قشیری]] می‌گوید مرید باید از استادی مورد وثوق ادب بیاموزد و همچنین محافظت بر شریعت و انجام دادن فرائض و سنن و طهارت نفس و بدن و لباس، شرط اساسی سلوک است و در سرتاسر این اثر سخنی از حلول و اتحاد و تناسخ نیست و بنده، بنده است و خدا، خدا. و هر اندازه که بنده در عبودیتش بالا رود، باز هم خدا در ربوبیتش متعالی است.<ref>مقدمه محقق، ص10.</ref> | |||
نویسنده بدون مقدمه وارد بحث اصلی شده و سخنش را با ضرورت ادب‌آموزی از استاد شروع کرده<ref>متن کتاب، ص25- 27.</ref> و آنگاه به مسأله مهمّ ذکر خدا و استمرار و گستره آن پرداخته<ref>متن کتاب، ص27- 29.</ref> و سپس ذکر زبانی و قلبی را مطرح کرده<ref>متن کتاب، ص30- 33.</ref> و در ادامه وارد بحث ذکر جوارح<ref>متن کتاب، ص34.</ref>، حال شُرب و جمع الجمع و... شده است.<ref>متن کتاب، ص38- 49.</ref> | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه و متن كتاب. | |||
{{تصوف و عرفان}} | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[شرح أسماء الله الحسنی]] | |||
[[نحو القلوب الصغیر]] | |||
[[نحو القلوب الكبير]] | |||
[[لطائف الإشارات]] | |||
[[ترجمه رساله قشیریه]] | |||
[[الرسالة القشیریة]] | |||
[[ریاضة النفس]] | |||
[[حاشیة العلامة مصطفی العروسي]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:مباحث خاص تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1401]] | |||
[[رده:مقالات آبان 01 خردمند]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۵۹
| ترتیب السلوك في طریق اللّٰه تعالی | |
|---|---|
 | |
| موضوع | تصوف و عرفان |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ترتیب السلوك في طریق اللّٰه تعالی، نوشته صوفی و عارف مشهور؛ عبدالکریم قشیری (حدود ۳۷۶-۴۶۵ق) در باب عرفان عملی و سیر و سلوک به سوی حضرت حقّ است.
به گفته مصحح کتاب؛ ابراهیم بسیونی، این اثر تجربه شخصی و شورانگیز یکی از بزرگان اهل سنت و اشاعره و چگونگی رسیدن به حقیقت از راه یاد خدا و تصوف و عرفان عملی را نمایش می‌دهد.[۱] محقق کتاب همدلانه افزوده است که از نخستین سطرهای این کتاب، همه -چه دشمنان چه مدعیان تصوف- می‌خوانند که تأکید بر علم‌آموزی اولین قدم در راه سلوک است و همان گونه که شیخ قشیری می‌گوید مرید باید از استادی مورد وثوق ادب بیاموزد و همچنین محافظت بر شریعت و انجام دادن فرائض و سنن و طهارت نفس و بدن و لباس، شرط اساسی سلوک است و در سرتاسر این اثر سخنی از حلول و اتحاد و تناسخ نیست و بنده، بنده است و خدا، خدا. و هر اندازه که بنده در عبودیتش بالا رود، باز هم خدا در ربوبیتش متعالی است.[۲]
نویسنده بدون مقدمه وارد بحث اصلی شده و سخنش را با ضرورت ادب‌آموزی از استاد شروع کرده[۳] و آنگاه به مسأله مهمّ ذکر خدا و استمرار و گستره آن پرداخته[۴] و سپس ذکر زبانی و قلبی را مطرح کرده[۵] و در ادامه وارد بحث ذکر جوارح[۶]، حال شُرب و جمع الجمع و... شده است.[۷]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.