قزوینی (ابهام‌زدایی)

قزوینی ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:

• سید محمدحسن موسوی قزوینی (۱۲۹۶ق ـ ۱۳۸۰ق)، فقیه و متکلم امامی، قرن چهاردهم، از جمله آثار ایشان الإمامة الكبری و الخلافة العظمی است.

• نصيرالدين عبدالجليل بن ابی‌الحسين بن ابی‌الفضل قزوينی رازی (متوفای بعد از 560ق)، مشهور به عبدالجلیل قزوینی رازی از عالمان و واعظان شيعی و متكلمان برجسته‌ سده‌ ششم هجری در ديار "ری" می‌باشد. وی شخصی دانشمند، فصيح و ديندار و از سخنوران و وعاظ معروف زمان خود بوده است و با کتاب نقض - که در شمار متون کهن فارسی است - شناخته می‌شود؛ کتابی که حاوی اطلاعات فراوان تاریخی، مذهبی، جغرافیایی، کلامی و... است.

• سید ابراهیم بن محمدباقر موسوى حائرى قزوینى (1214-1262ق)، عالم امامى، فقیه اصولى و مدرس، از مخالفان شیخیه، صاحب کتاب‌ ضوابط الأصول، از شاگردان سید على طباطبایی صاحب ریاض، ملا محمد شریف‌العلماى مازندرانى

• سيد حسين بن محمدابراهيم حسينى قزوينى (حدود 1126-1208ق)، فقیه، اصولی، از عالمان بزرگ سدۀ دوازدهم هجرى‎<ref>تاريخ دقيق ولادت قزوينى دانسته نيست و شيخ آقا بزرگ آن را حدود 1126 دانسته است.

• خليل بن غازى قزوينى (1001-1089ق)، مكنّى به ابوحامد، معروف به «ملّا خليلا» و «خليلاى قزوينى» و «ملّا خليل قزوينى» و ملقّب به «برهان العلماء» است. عالم، متکلم، اصولی، محدث که در زمان شاه عباس صفوی می‌زیسته است.

• زکریا بن محمد بن محمود انصاری کمونی (یا کوفی) قزوینی (600-682ق)، عالم، ادیب، قاضی، فقیه، محدث، مورخ، جغرافی‌دان، گیاه‌شناس و جانورشناس بزرگ ایرانی.

• سید ابوالحسن رفیعی قزوینی (1268-1353ش)، از علمای بزرگ فلسفه، حکمت و اجتهاد و از شاگردان مؤسس حوزه علمیه قم، آیت‌الله حائری یزدی بود. امام خمینی(ره)، علامه حسن‌زاده آملی و سید جلال‌الدین آشتیانی از جمله شاگردان او به شمار می‌روند.

• مجتبی قزوینی خراسانی (1268-1353ش)، (1279-1346ش)، فقیه، حکیم، از مبلغان و متولیان مکتب تفکیک در خراسان

• عبدالنبى قزوینى یزدى (1125-1196ق)، فقیه، حکیم، فیلسوف، متکلم، رجالی و عالم امامی از معاصران علامه بحرالعلوم (م 1212ق) است، وى تعلیقاتى بر کتب فلسفى دارد.

• عبدالنبی قزوینی (۹۹۸ق/۱۵۹۰م - تاریخ وفات نامعلوم)، مشهور به فخرالزمانی، قصه‌گو، شاعر و تذکره‌نویس ایرانی دورۀ صفوی بود که بیشتر عمر خود را در هندوستان گذراند. وی به دلیل تألیف «تذکرۀ میخانه» که نخستین تذکرۀ تخصصی در زمینۀ ساقی‌نامه‌سرایان است، شهرت دارد.

• على قزوينى زنجانى (1209-1290ق)، از علمای برجسته قزوین، مؤسس حوزه علمیه زنجان، مدرس و مؤلف کتاب‌های گوناگون و از جمله آنها کتاب صيغ العقود و الايقاعات

• محمد قزوینى (1256-1328ش)، محقق و مورخ معاصر، پژوهشگر تاریخ و فرهنگ

• جلال‌الدين محمد بن عبدالرحمان خطیب قزوينى (666-739ق)، اديب، نظريه‌پرداز بلاغت، خطیب و قاضى‌القضات مصر و شام در سده‌هاى هفتم و هشتم است.

• محمدصالح بن محمدباقر قزوينى (1019-1117ق)، معروف به «روغنى» و متخلص به «فقير»، عالم، محدث، ادیب، از استوانه‌هاى علمى شيعى در عصر صفوى مى‌باشد.

• سید محمدکاظم قزوینی (1307-1373ش)، از مشاهیر خطباء، محدثین، مبلغین، مروجین و نویسندگان نامى معاصر، از شاگردان آیت‌الله میلانی 

• سيد ابوجعفر مهدى ابن سید حسن ابن سید احمد حسینی قزوينى (1222-1300ق)، مجتهد، فقیه، مفسّر، اصولی، رجالی، ادیب، شاعر، متکلم، مدرس و مصنف، شیعه اثنی‌عشری

• سيد على موسوى قزوينى (1237-1298ق)، از اكابر فقهاء و اصولیین قرن سیزدهم، صاحب حاشیة قوانین