قزوینی (ابهامزدایی): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'سید محمدصالح بن محمدباقر قزوينى' به 'محمدصالح بن محمدباقر قزوينى') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۴: | خط ۴: | ||
*[[قزوینی رازی، عبدالجلیل|نصيرالدين عبدالجليل بن ابیالحسين بن ابیالفضل قزوينی رازی]] (متوفای بعد از 560ق)، مشهور به عبدالجلیل قزوینی رازی از عالمان و واعظان شيعی و متكلمان برجسته سده ششم هجری در ديار "ری" میباشد. وی شخصی دانشمند، فصيح و ديندار و از سخنوران و وعاظ معروف زمان خود بوده است و با کتاب [[نقض]] - که در شمار متون کهن فارسی است - شناخته میشود؛ کتابی که حاوی اطلاعات فراوان تاریخی، مذهبی، جغرافیایی، کلامی و ... است. | *[[قزوینی رازی، عبدالجلیل|نصيرالدين عبدالجليل بن ابیالحسين بن ابیالفضل قزوينی رازی]] (متوفای بعد از 560ق)، مشهور به عبدالجلیل قزوینی رازی از عالمان و واعظان شيعی و متكلمان برجسته سده ششم هجری در ديار "ری" میباشد. وی شخصی دانشمند، فصيح و ديندار و از سخنوران و وعاظ معروف زمان خود بوده است و با کتاب [[نقض]] - که در شمار متون کهن فارسی است - شناخته میشود؛ کتابی که حاوی اطلاعات فراوان تاریخی، مذهبی، جغرافیایی، کلامی و... است. | ||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
*[[قزوینی، حسین بن محمدابراهیم|سيد حسين بن محمدابراهيم حسينى قزوينى]] (حدود 1126-1208ق)، فقیه، اصولی، از عالمان بزرگ سدۀ دوازدهم هجرى | *[[قزوینی، حسین بن محمدابراهیم|سيد حسين بن محمدابراهيم حسينى قزوينى]] (حدود 1126-1208ق)، فقیه، اصولی، از عالمان بزرگ سدۀ دوازدهم هجرى<ref>تاريخ دقيق ولادت قزوينى دانسته نيست و [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شيخ آقا بزرگ]] آن را حدود 1126 دانسته است. | ||
*[[قزوینی، خلیل بن غازی|خليل بن غازى قزوينى]] (1001-1089ق)، مكنّى به ابوحامد، معروف به «ملّا خليلا» و «خليلاى قزوينى» و «ملّا خليل قزوينى» و ملقّب به «برهان العلماء» است. عالم، متکلم، اصولی، محدث که در زمان شاه عباس صفوی | *[[قزوینی، خلیل بن غازی|خليل بن غازى قزوينى]] (1001-1089ق)، مكنّى به ابوحامد، معروف به «ملّا خليلا» و «خليلاى قزوينى» و «ملّا خليل قزوينى» و ملقّب به «برهان العلماء» است. عالم، متکلم، اصولی، محدث که در زمان شاه عباس صفوی میزیسته است. | ||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
*[[قزوینی، عبدالنبی|عبدالنبى قزوینى یزدى]] (1125-1196ق)، | *[[رفیعی قزوینی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]] (1268-1353ش)، از علمای بزرگ فلسفه، حکمت و اجتهاد و از شاگردان مؤسس حوزه علمیه قم، [[حائری یزدی، عبدالکریم|آیتالله حائری یزدی]] بود. [[خمینی، سید روحالله|امام خمینی(ره)]]، [[حسنزاده آملی، حسن|علامه حسنزاده آملی]] و [[آشتیانی، سید جلالالدین|سید جلالالدین آشتیانی]] از جمله شاگردان او به شمار میروند. | ||
*[[قزوینی خراسانی، مجتبی|مجتبی قزوینی خراسانی]] (1268-1353ش)، (1279-1346ش)، فقیه، حکیم، از مبلغان و متولیان مکتب تفکیک در خراسان | |||
*[[قزوینی، عبدالنبی|عبدالنبى قزوینى یزدى]] (1125-1196ق)، فقیه، حکیم، فیلسوف، متکلم، رجالی و عالم امامی از معاصران [[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|علامه بحرالعلوم]] (م 1212ق) است، وى تعلیقاتى بر کتب فلسفى دارد. | |||
خط ۲۸: | خط ۳۴: | ||
*[[قزوینی، | *[[خطیب قزوینی، محمد بن عبدالرحمن|جلالالدين محمد بن عبدالرحمان خطیب قزوينى]] (666-739ق)، اديب، نظريهپرداز بلاغت، خطیب و قاضىالقضات مصر و شام در سدههاى هفتم و هشتم است. | ||
*[[قزوینی، محمدصالح بن محمدباقر|محمدصالح بن محمدباقر قزوينى]] (1019-1117ق)، معروف به «روغنى» و متخلص به «فقير»، عالم، محدث، ادیب، از استوانههاى علمى شيعى در عصر صفوى مىباشد. | |||
*[[قزوینی، سید محمدکاظم|سید محمدکاظم قزوینی]] (1307-1373ش)، از مشاهیر خطباء، محدثین، مبلغین، مروجین و نویسندگان نامى معاصر، از شاگردان [[میلانی، سید محمدهادی|آیتالله میلانی]] | *[[قزوینی، سید محمدکاظم|سید محمدکاظم قزوینی]] (1307-1373ش)، از مشاهیر خطباء، محدثین، مبلغین، مروجین و نویسندگان نامى معاصر، از شاگردان [[میلانی، سید محمدهادی|آیتالله میلانی]] | ||
[[رده:صفحههای ابهامزدایی]] | |||
*[[قزوینی، مهدی|سيد ابوجعفر مهدى ابن سید حسن ابن سید احمد حسینی قزوينى]] (1222-1300ق)، مجتهد، فقیه، مفسّر، اصولی، رجالی، ادیب، شاعر، متکلم، مدرس و مصنف، شیعه اثنیعشری | |||
*[[موسوی قزوینی، علی|سيد على موسوى قزوينى]] (1237-1298ق)، از اكابر فقهاء و اصولیین قرن سیزدهم، صاحب [[الحاشية علی قوانين الأصول (موسوی قزوینی)|حاشیة قوانین]] | |||
[[Category:صفحههای ابهامزدایی افراد]] | |||
{{ابهامزدایی}} | |||
[[رده:صفحههای ابهامزدایی افراد]] | |||
[[رده:تیر (1400)]] | [[رده:تیر (1400)]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۹
قزوینی ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
- سید محمدحسن موسوی قزوینی (۱۲۹۶ق ـ ۱۳۸۰ق)، فقیه و متکلم امامی، قرن چهاردهم، از جمله آثار ایشان الإمامة الكبری و الخلافة العظمی است.
- نصيرالدين عبدالجليل بن ابیالحسين بن ابیالفضل قزوينی رازی (متوفای بعد از 560ق)، مشهور به عبدالجلیل قزوینی رازی از عالمان و واعظان شيعی و متكلمان برجسته سده ششم هجری در ديار "ری" میباشد. وی شخصی دانشمند، فصيح و ديندار و از سخنوران و وعاظ معروف زمان خود بوده است و با کتاب نقض - که در شمار متون کهن فارسی است - شناخته میشود؛ کتابی که حاوی اطلاعات فراوان تاریخی، مذهبی، جغرافیایی، کلامی و... است.
- سید ابراهیم بن محمدباقر موسوى حائرى قزوینى (1214-1262ق)، عالم امامى، فقیه اصولى و مدرس، از مخالفان شیخیه، صاحب کتاب ضوابط الأصول، از شاگردان سید على طباطبایی صاحب ریاض، ملا محمد شریفالعلماى مازندرانى
- سيد حسين بن محمدابراهيم حسينى قزوينى (حدود 1126-1208ق)، فقیه، اصولی، از عالمان بزرگ سدۀ دوازدهم هجرى<ref>تاريخ دقيق ولادت قزوينى دانسته نيست و شيخ آقا بزرگ آن را حدود 1126 دانسته است.
- خليل بن غازى قزوينى (1001-1089ق)، مكنّى به ابوحامد، معروف به «ملّا خليلا» و «خليلاى قزوينى» و «ملّا خليل قزوينى» و ملقّب به «برهان العلماء» است. عالم، متکلم، اصولی، محدث که در زمان شاه عباس صفوی میزیسته است.
- زکریا بن محمد بن محمود انصاری کمونی (یا کوفی) قزوینی (600-682ق)، عالم، ادیب، قاضی، فقیه، محدث، مورخ، جغرافیدان، گیاهشناس و جانورشناس بزرگ ایرانی.
- سید ابوالحسن رفیعی قزوینی (1268-1353ش)، از علمای بزرگ فلسفه، حکمت و اجتهاد و از شاگردان مؤسس حوزه علمیه قم، آیتالله حائری یزدی بود. امام خمینی(ره)، علامه حسنزاده آملی و سید جلالالدین آشتیانی از جمله شاگردان او به شمار میروند.
- مجتبی قزوینی خراسانی (1268-1353ش)، (1279-1346ش)، فقیه، حکیم، از مبلغان و متولیان مکتب تفکیک در خراسان
- عبدالنبى قزوینى یزدى (1125-1196ق)، فقیه، حکیم، فیلسوف، متکلم، رجالی و عالم امامی از معاصران علامه بحرالعلوم (م 1212ق) است، وى تعلیقاتى بر کتب فلسفى دارد.
- على قزوينى زنجانى (1209-1290ق)، از علمای برجسته قزوین، مؤسس حوزه علمیه زنجان، مدرس و مؤلف کتابهای گوناگون و از جمله آنها کتاب صيغ العقود و الايقاعات
- محمد قزوینى (1256-1328ش)، محقق و مورخ معاصر، پژوهشگر تاریخ و فرهنگ
- جلالالدين محمد بن عبدالرحمان خطیب قزوينى (666-739ق)، اديب، نظريهپرداز بلاغت، خطیب و قاضىالقضات مصر و شام در سدههاى هفتم و هشتم است.
- محمدصالح بن محمدباقر قزوينى (1019-1117ق)، معروف به «روغنى» و متخلص به «فقير»، عالم، محدث، ادیب، از استوانههاى علمى شيعى در عصر صفوى مىباشد.
- سید محمدکاظم قزوینی (1307-1373ش)، از مشاهیر خطباء، محدثین، مبلغین، مروجین و نویسندگان نامى معاصر، از شاگردان آیتالله میلانی
- سيد ابوجعفر مهدى ابن سید حسن ابن سید احمد حسینی قزوينى (1222-1300ق)، مجتهد، فقیه، مفسّر، اصولی، رجالی، ادیب، شاعر، متکلم، مدرس و مصنف، شیعه اثنیعشری
- سيد على موسوى قزوينى (1237-1298ق)، از اكابر فقهاء و اصولیین قرن سیزدهم، صاحب حاشیة قوانین
این صفحه برای ابهامزدایی است و پیوندهایی به صفحات گوناگون با نامهای مشابه دارد. اگر با دنبال کردن پیوندی در صفحهای به اینجا رسیدهاید، در صورت تمایل، به همان صفحه بروید و آن پیوند را به صفحهٔ مناسب خودش مربوط کنید. |