شاکر، احمد محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==پانویس== <references />' به '==پانویس== <references/>') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شاکر (ابهام زدایی)' به 'شاکر (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۲۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|شاکر (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''احمد محمد شاکر''' (1309- 1377ق) عالم به حدیث و تفسیر، از نویسندگان اسلامی است. او مدتی قاضی و رئیس محکمه بود و پس از بازنشستگی، به چاپ و نگارش روی آورد. | '''احمد محمد شاکر''' (1309- 1377ق) عالم به حدیث و تفسیر، از نویسندگان اسلامی است. او مدتی قاضی و رئیس محکمه بود و پس از بازنشستگی، به چاپ و نگارش روی آورد. | ||
== | ==ولادت== | ||
احمد بن محمد شاکر بن احمد بن عبدالقادر از آل ابی علیاء است که نسبش به امام حسین بن علی(ع) | احمد بن محمد شاکر بن احمد بن عبدالقادر از آل ابی علیاء است که نسبش به امام حسین بن علی(ع) می‌رسد. وی در جمعه 29 جمادی الآخر سال 1309ق در قاهره مصر به دنیا آمد و در همین شهر در سال 1377ق از دنیا رفت. پدر و مادرش از اهالی «جرجا» ی مصر بودند.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/12717/1/253 ر.ک: زرکلی، ج1، ص: 253]</ref> | ||
=== تحصیل و منصب قضاوت === | === تحصیل و منصب قضاوت === | ||
پدرش او را «أحمد، شمس الأئمة أبا الأشبال» نامید و | پدرش او را «أحمد، شمس الأئمة أبا الأشبال» نامید و هنگامی‌که (در سال 1900 میلادی) متولی قضاوت در سودان شد، او را هم به همراه خودش به آنجا برد. وی او را به دانشکده «غوردون» برد، سپس به اسکندریه و از آنجا به قاهره رفت.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/12717/1/253 ر.ک: همان]</ref> | ||
او در سال 1917 به برخی وظایف قضایی گمارده شد. سپس به قضاوت رسید و تا سال 1951 قاضی و رئیس دادگاه عالی بود. سپس بازنشسته شد و پس از این دوران تا زمان وفاتش به تألیف و نشر پرداخت.<ref>ر.ک: همان</ref> | او در سال 1917 به برخی وظایف قضایی گمارده شد. سپس به قضاوت رسید و تا سال 1951 قاضی و رئیس دادگاه عالی بود. سپس بازنشسته شد و پس از این دوران تا زمان وفاتش به تألیف و نشر پرداخت.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/12717/1/253 ر.ک: همان]</ref> | ||
== وفات == | |||
وی در روز شنبه 26 ذی القعده 1377ق برابر با 14 ژوئن 1958م درگذشت. | |||
== آثار == | == آثار == | ||
=== شروح === | === شروح === | ||
بزرگترین کارهای علمی او شرح پانزده جزء از اجزای «مسند أحمد بن حنبل» و همچنین شرح چهارده جزء از «عمدة التفسیر» در تلخیص تفسیر ابن کثیر است.<ref>ر.ک: همان</ref> | بزرگترین کارهای علمی او شرح پانزده جزء از اجزای «مسند أحمد بن حنبل» و همچنین شرح چهارده جزء از «عمدة التفسیر» در تلخیص تفسیر ابن کثیر است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/12717/1/253 ر.ک: همان]</ref> | ||
=== تألیفات === | === تألیفات === | ||
از | از کتاب‌های او می‌توان «نظام الطلاق في الإسلام» که در آن احکام طلاق بدون در نظر گرفتن مذهب خاصی بیان شده است و «أبحاث في أحكام» و «الشرع و اللغة» که رساله‌ای است در رد بر عبدالعزیز فهمی پاشا که نگارش زبان عربی به حروف لاتینی را پیشنهاد کرد (چیزی که در فارسی به این نوع نوشتن فینگلیش می‌گویند) و... را نام برد.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/12717/1/253 ر.ک: همان]</ref> | ||
=== پژوهش و تحقیق === | === پژوهش و تحقیق === | ||
او | او پژوهش‌های سودمندی در حاشیه بر «رسالة الإمام الشافعي» و «جماع العلم للشافعي» و «لباب الآداب» ابن منقذ و «المعرّب» جوالیقی و... نوشت. می‌توان گفت پس از او کسی در مصر نیامده که بتواند در علم حدیث در حد و اندازه وی ظاهر شود.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/12717/1/253 ر.ک: همان]</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۷: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
زرکلى، خیرالدین، الأعلام(قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربین و المستشرقین)، دار العلم للملایین، بیروت، 1989 | [https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/12717 زرکلى، خیرالدین، الأعلام(قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربین و المستشرقین)، دار العلم للملایین، بیروت، 1989 م]. | ||
{{قاضیان}} | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
| خط ۷۶: | خط ۸۱: | ||
[[لباب الآداب]] | [[لباب الآداب]] | ||
[[ | [[ألفية الحديث و يليها شرحها فتح المغيث بشرح ألفية الحديث]] | ||
[[الباعث الحثيث شرح اختصار علوم الحديث]] | |||
[[المعرب من الکلام الأعجمي علي حروف المعجم]] | [[المعرب من الکلام الأعجمي علي حروف المعجم]] | ||
[[اصلاح المنطق]] | [[اصلاح المنطق]] | ||
| خط ۹۰: | خط ۹۵: | ||
[[المسند]] | [[المسند]] | ||
[[ | [[المحلی]] | ||
[[الأصمعيات، اختيار الأصمعي]] | [[الأصمعيات، اختيار الأصمعي]] | ||
| خط ۹۹: | خط ۱۰۴: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:قاضیان]] | |||
[[رده: | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۳۲
| نام | شاکر، احمد محمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | احمد محمد شاکر
محمد شاکر، احمد |
| نام پدر | محمد |
| متولد | / 1309ق / 1892م |
| محل تولد | قاهره مصر |
| رحلت | / 1377ق / 1958م |
| اساتید | |
| برخی آثار | الشعر و الشعراء |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07168AUTHORCODE |
احمد محمد شاکر (1309- 1377ق) عالم به حدیث و تفسیر، از نویسندگان اسلامی است. او مدتی قاضی و رئیس محکمه بود و پس از بازنشستگی، به چاپ و نگارش روی آورد.
ولادت
احمد بن محمد شاکر بن احمد بن عبدالقادر از آل ابی علیاء است که نسبش به امام حسین بن علی(ع) می‌رسد. وی در جمعه 29 جمادی الآخر سال 1309ق در قاهره مصر به دنیا آمد و در همین شهر در سال 1377ق از دنیا رفت. پدر و مادرش از اهالی «جرجا» ی مصر بودند.[۱]
تحصیل و منصب قضاوت
پدرش او را «أحمد، شمس الأئمة أبا الأشبال» نامید و هنگامی‌که (در سال 1900 میلادی) متولی قضاوت در سودان شد، او را هم به همراه خودش به آنجا برد. وی او را به دانشکده «غوردون» برد، سپس به اسکندریه و از آنجا به قاهره رفت.[۲]
او در سال 1917 به برخی وظایف قضایی گمارده شد. سپس به قضاوت رسید و تا سال 1951 قاضی و رئیس دادگاه عالی بود. سپس بازنشسته شد و پس از این دوران تا زمان وفاتش به تألیف و نشر پرداخت.[۳]
وفات
وی در روز شنبه 26 ذی القعده 1377ق برابر با 14 ژوئن 1958م درگذشت.
آثار
شروح
بزرگترین کارهای علمی او شرح پانزده جزء از اجزای «مسند أحمد بن حنبل» و همچنین شرح چهارده جزء از «عمدة التفسیر» در تلخیص تفسیر ابن کثیر است.[۴]
تألیفات
از کتاب‌های او می‌توان «نظام الطلاق في الإسلام» که در آن احکام طلاق بدون در نظر گرفتن مذهب خاصی بیان شده است و «أبحاث في أحكام» و «الشرع و اللغة» که رساله‌ای است در رد بر عبدالعزیز فهمی پاشا که نگارش زبان عربی به حروف لاتینی را پیشنهاد کرد (چیزی که در فارسی به این نوع نوشتن فینگلیش می‌گویند) و... را نام برد.[۵]
پژوهش و تحقیق
او پژوهش‌های سودمندی در حاشیه بر «رسالة الإمام الشافعي» و «جماع العلم للشافعي» و «لباب الآداب» ابن منقذ و «المعرّب» جوالیقی و... نوشت. می‌توان گفت پس از او کسی در مصر نیامده که بتواند در علم حدیث در حد و اندازه وی ظاهر شود.[۶]