محاضرات الأدباء و محاورات الشعراء و البلغاء: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
[[طباع، عمر فاروق]] (محقق) | [[طباع، عمر فاروق]] (محقق) | ||
[[راغب اصفهانی، حسین بن محمد]] ( | [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =PJA 3932 /م3 | | کد کنگره =PJA 3932 /م3 | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
ادبیات عربی - لطیفه، هجو و طنز | ادبیات عربی - لطیفه، هجو و طنز | ||
| ناشر = | | ناشر = | ||
شرکة دار الأرقم بن | شرکة دار الأرقم بن أبيالأرقم | ||
| مکان نشر =بیروت - لبنان | | مکان نشر =بیروت - لبنان | ||
| سال نشر = 1420 | | سال نشر = 1420 ق یا 1999 م | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE02499AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =2 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =02499 | |||
| کتابخوان همراه نور =02499 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''محاضرات الأدباء و محاورات الشعراء و البلغاء''' مهم‌ترين اثر اديبانه [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|ابوالقاسم حسين بن محمد بن المفضل | |||
'''محاضرات الأدباء و محاورات الشعراء و البلغاء''' مهم‌ترين اثر اديبانه [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|ابوالقاسم حسين بن محمد بن المفضل راغب اصفهانى]]، كتابى است شبيه موسوعه‌اى ادبى كه در موضوعات مختلف و متنوعى كه شامل حيات فردى، اجتماعى، سياسى و... انسان مى‌شود، تدوين گرديده است. | |||
كتاب، به زبان عربى و در سال 1419ق / 1999م نوشته شده است. | كتاب، به زبان عربى و در سال 1419ق / 1999م نوشته شده است. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
كتاب با مقدمه محقق آغاز و مطالب كه در دو جلد تنظيم شده، با اصطلاح «حدّ»، توسط مؤلف تبويب و فصل‌بندى شده است. | كتاب با مقدمه محقق آغاز و مطالب كه در دو جلد تنظيم شده، با اصطلاح «حدّ»، توسط مؤلف تبويب و فصل‌بندى شده است. | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
در مقدمه محقق، توضيحاتى پيرامون نویسنده و اثر او داده شده است<ref>مقدمه محقق، ص 5</ref> | |||
در جلد اول، حد اول، پيرامون عقل، جهل و متعلقات بوده و از جمله مباحثى كه نویسنده در اين حد، بدان پرداخته، عبارت است از: مدح عقل و ذم حمق؛ حاجت فضايل به عقل؛ حاجت عقل به ادب؛ عزت عقل؛ فضل مصاحبت عقلا؛ نكوهش عاقل متجاهل؛ سختى مداواى احمق؛ نهى از تبعيت از هوا و..<ref>متن كتاب، ج 1، ص 25 - 197</ref> | |||
حد دوم، درباره سيادت و ولادت بوده و نویسنده پس از تعريف حد سيادت و سيد، ويژگى‌ها و خصايص رؤسا و بزرگان را برشمرده است. نویسنده در اين قسمت، سخنان و حكاياتى از برخى ملوك، امرا و بزرگانى همچون اردشير، معاويه، ارسطاطاليس، عمر بن عبدالعزيز، عثمان، اسحاق بن ابراهيم، عمروعاص، ابوالعيناء و... نقل كرده است<ref>همان، ص 198 - 267</ref> | |||
حد دوم، درباره سيادت و ولادت بوده و | |||
حد سوم، در انصاف، ظلم، حلم، عفو، عقاب و عداوت مى‌باشد. | حد سوم، در انصاف، ظلم، حلم، عفو، عقاب و عداوت مى‌باشد. نویسنده در تعريف و مدح عدل، به سخنى از انوشيروان اشاره كرده است بدين مضمون كه: «عدل، حصار و قلعه‌اى است كه هيچ آبى، آن را غرق نكرده، هيچ آتشى آن را نسوزانده و هيچ منجنيقى قادر به ويرانى آن نيست»<ref>همان، 268</ref> | ||
مطالب گردآمده در حد چهارم، متنوع‌تر از حدود قبلى بوده شامل مباحثى پيرامون نصرت، اخلاق، مزاح، حياء، امانت‌دارى، خيانت، رفعت و پستى مى‌شود. از جمله اشخاصى كه سخن، حكايت يا اشعارى از آن‌ها در اين قسمت ذكر شده، عبارتند از: پيامير(ص)، زهير، ابوسفيان، ابن حجاج، حاتم، عمرو بن مخاده، متنبى، صنوبرى، شبيب بن برصاء و | مطالب گردآمده در حد چهارم، متنوع‌تر از حدود قبلى بوده شامل مباحثى پيرامون نصرت، اخلاق، مزاح، حياء، امانت‌دارى، خيانت، رفعت و پستى مى‌شود. از جمله اشخاصى كه سخن، حكايت يا اشعارى از آن‌ها در اين قسمت ذكر شده، عبارتند از: پيامير(ص)، زهير، ابوسفيان، ابن حجاج، حاتم، عمرو بن مخاده، متنبى، صنوبرى، شبيب بن برصاء و..<ref>همان، 327 - 390</ref> | ||
حد پنجم، در مورد روابط پدر و فرزندى بوده و | حد پنجم، در مورد روابط پدر و فرزندى بوده و نویسنده در ابتدا، به منافع و مضرات فرزند اشاره و سپس، مطالبى در مورد شفقت و مهربانى والدين نسبت به فرزندان، بيان كرده است. از جمله مباحث اين قسمت، عبارتند از: محبت به فرزند و بازى با او، محبت پدر به فرزند در حالت بغض فرزند به او، فرق فرزندان بزرگ و كوچك، كثرت اولاد، محبت نسبت به دختران، سياست و تأديب فرزند و..<ref>همان، ص 391 - 443</ref> | ||
عنوان ساير حدود اين جلد، عبارتند از: شكر، مدح، حمد، ذم؛ آمال و آرزوها؛ صناعات، مكاسب، تقلب، غنا و فقر؛ استعطاء و عطاء؛ اطعمه و شرب و شراب. | عنوان ساير حدود اين جلد، عبارتند از: شكر، مدح، حمد، ذم؛ آمال و آرزوها؛ صناعات، مكاسب، تقلب، غنا و فقر؛ استعطاء و عطاء؛ اطعمه و شرب و شراب. | ||
جلد دوم، از حد دوازدهم تا بيست و پنجم را در خود جاى داده است. حد دوازدهم، در مورد برادرى است و | جلد دوم، از حد دوازدهم تا بيست و پنجم را در خود جاى داده است. حد دوازدهم، در مورد برادرى است و نویسنده ضمن اشاره به اين نكته كه اعتبار مرد، به برادران و دوستان او بوده و كسى كه مصاحب ديگرى مى‌شود، به وى منسوب مى‌گردد، به مطالب زير، پرداخته است: فوايد مصاحبت با عقلا، صنوف برادران، آزمايش دوست هنگام غضب، نهى از تضييع حقوق برادران و..<ref>متن كتاب، ج 2، ص 5 - 42</ref> | ||
حد سيزدهم، در مورد غزل و متعلقات به آن بوده و در حد چهاردهم، از شجاعت و متعلقات آن، سخن به ميان آمده است. در اين قسمت، ابتدا حقيقت شجاعت تعريف شده و پس از اشاره به اسباب آن، عناوينى همچون استفاده از خدعه و حيله در جنگ، تفكر قبل از اقدام، صبر و تحمل شدايد، مردن با عزت و زندگانى با ذلت و... مورد بحث قرار گرفته است<ref>همان، ص 43 - 219</ref> | حد سيزدهم، در مورد غزل و متعلقات به آن بوده و در حد چهاردهم، از شجاعت و متعلقات آن، سخن به ميان آمده است. در اين قسمت، ابتدا حقيقت شجاعت تعريف شده و پس از اشاره به اسباب آن، عناوينى همچون استفاده از خدعه و حيله در جنگ، تفكر قبل از اقدام، صبر و تحمل شدايد، مردن با عزت و زندگانى با ذلت و... مورد بحث قرار گرفته است<ref>همان، ص 43 - 219</ref> | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۳: | ||
مؤلف در اين كتاب، بين جدى و شوخى و اخبار و نكته‌هاى ادبى مليح، جمع كرده است. به گفته خود او، چنانچه كسى در مجلس لهو، به شناخت لغت و نحو آراسته نباشد، حضورش در آن مجلس، چونان حضور حيوانى رها گشته در بيابان است و اگر از فضيلت‌هاى جاويدان طرفى نبسته باشد، داراى عقل و خردى ناقص است؛ چرا كه عقل دو نوع است: عقل طبيعى و فطرى و عقل مسموع؛ يعنى عقلى كه در اثر تجربه و شناخت به دست مى‌آيد. | مؤلف در اين كتاب، بين جدى و شوخى و اخبار و نكته‌هاى ادبى مليح، جمع كرده است. به گفته خود او، چنانچه كسى در مجلس لهو، به شناخت لغت و نحو آراسته نباشد، حضورش در آن مجلس، چونان حضور حيوانى رها گشته در بيابان است و اگر از فضيلت‌هاى جاويدان طرفى نبسته باشد، داراى عقل و خردى ناقص است؛ چرا كه عقل دو نوع است: عقل طبيعى و فطرى و عقل مسموع؛ يعنى عقلى كه در اثر تجربه و شناخت به دست مى‌آيد. | ||
كتاب، مجموعه‌اى است كه نكته‌اى از نكات حيات واقعى انسان‌ها را فروگذار نكرده و بدين منظور، | كتاب، مجموعه‌اى است كه نكته‌اى از نكات حيات واقعى انسان‌ها را فروگذار نكرده و بدين منظور، نویسنده به ديوان‌هاى شعرا و كتاب‌هاى امثال و خاطرات حكما و اديبان، مراجعه كرده و از آن‌ها، نكات بديعى را به‌صورت مختصر و موجز با حفظ امانت در نقل و رعايت جانب واقعيت، جمع‌آورى نموده و در كتاب جاى داده است. | ||
كتاب اين ويژگى را داراست كه از ابتذال و تصنع به‌دور است، چنانچه عيبى در بين باشد آن را نپوشانده، بلكه برملا مى‌كند و در مواردى كه ناچار است شاهد مثال بر مطلبى ارائه كند، هرچند شاهد مثال ركيك و مسخره و مبتذل هم باشد، از آوردن آن به جهت بهره بردن خواننده و كشف مطلب، ابايى ندارد. | كتاب اين ويژگى را داراست كه از ابتذال و تصنع به‌دور است، چنانچه عيبى در بين باشد آن را نپوشانده، بلكه برملا مى‌كند و در مواردى كه ناچار است شاهد مثال بر مطلبى ارائه كند، هرچند شاهد مثال ركيك و مسخره و مبتذل هم باشد، از آوردن آن به جهت بهره بردن خواننده و كشف مطلب، ابايى ندارد. | ||
| خط ۸۱: | خط ۷۹: | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references/> | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
| خط ۹۳: | خط ۹۱: | ||
4. تاريخ الأدب العربى، كارل بروكلمان، ج 5، ص 210 - 209. | 4. تاريخ الأدب العربى، كارل بروكلمان، ج 5، ص 210 - 209. | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[نوادر: ترجمه کتاب محاضرات الأدباء و محاورات الشعراء و البلغاء]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات عربی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۳
محاضرات الأدباء و محاورات الشعراء و البلغاء مهم‌ترين اثر اديبانه ابوالقاسم حسين بن محمد بن المفضل راغب اصفهانى، كتابى است شبيه موسوعه‌اى ادبى كه در موضوعات مختلف و متنوعى كه شامل حيات فردى، اجتماعى، سياسى و... انسان مى‌شود، تدوين گرديده است.
| محاضرات الأدباء و محاورات الشعراء و البلغاء | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | طباع، عمر فاروق (محقق) راغب اصفهانی، حسین بن محمد (نویسنده) |
| ناشر | شرکة دار الأرقم بن أبيالأرقم |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1420 ق یا 1999 م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | اخلاق اسلامی - قرن 5ق. - مجموعهها
ادبیات عربی - قرن 5ق. - مجموعهها ادبیات عربی - لطیفه، هجو و طنز |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | PJA 3932 /م3 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
كتاب، به زبان عربى و در سال 1419ق / 1999م نوشته شده است.
ساختار
كتاب با مقدمه محقق آغاز و مطالب كه در دو جلد تنظيم شده، با اصطلاح «حدّ»، توسط مؤلف تبويب و فصل‌بندى شده است.
اين اثر، داراى 25 حدّ است كه شامل مسائلى درباره عقل، علم، جهل، سيادت، عدالت، اخلاق، عرفان و... مى‌شود. مطالبى درباره خوردنى‌ها و نوشيدنى‌ها، پوشيدنى‌ها، حرفه‌ها و پيشه‌ها، عبادات و مسائل عقيدتى، مرگ و عبرت‌هاى زمانه و گه‌گاه، نكاتى درباره افلاك و نجوم و ابرها نيز در آن گنجانده شده است؛ ازاين‌رو، كتاب، در بين آثارى كه به طرائف و حكايات پرداخته‌اند، يگانه است؛ چرا كه مطالب و مباحث آن، فراگير و عميق بوده و حال و هواى فكر و انديشه بر آن حاكم است.
مؤلف ذيل هر «حدّ»، فصولى و ذيل هر فصل، عناوينى و ذيل هر عنوان، اقوالى را نقل كرده و به مناسبت، ابياتى پرمعنا از شعر شاعران آورده است. عناوينى كه در ذيل فصول آمده است، به‌خوبى بيانگر مطالبى است كه تحت آن عنوان قرار گرفته‌اند.
گزارش محتوا
در مقدمه محقق، توضيحاتى پيرامون نویسنده و اثر او داده شده است[۱]
در جلد اول، حد اول، پيرامون عقل، جهل و متعلقات بوده و از جمله مباحثى كه نویسنده در اين حد، بدان پرداخته، عبارت است از: مدح عقل و ذم حمق؛ حاجت فضايل به عقل؛ حاجت عقل به ادب؛ عزت عقل؛ فضل مصاحبت عقلا؛ نكوهش عاقل متجاهل؛ سختى مداواى احمق؛ نهى از تبعيت از هوا و..[۲]
حد دوم، درباره سيادت و ولادت بوده و نویسنده پس از تعريف حد سيادت و سيد، ويژگى‌ها و خصايص رؤسا و بزرگان را برشمرده است. نویسنده در اين قسمت، سخنان و حكاياتى از برخى ملوك، امرا و بزرگانى همچون اردشير، معاويه، ارسطاطاليس، عمر بن عبدالعزيز، عثمان، اسحاق بن ابراهيم، عمروعاص، ابوالعيناء و... نقل كرده است[۳]
حد سوم، در انصاف، ظلم، حلم، عفو، عقاب و عداوت مى‌باشد. نویسنده در تعريف و مدح عدل، به سخنى از انوشيروان اشاره كرده است بدين مضمون كه: «عدل، حصار و قلعه‌اى است كه هيچ آبى، آن را غرق نكرده، هيچ آتشى آن را نسوزانده و هيچ منجنيقى قادر به ويرانى آن نيست»[۴]
مطالب گردآمده در حد چهارم، متنوع‌تر از حدود قبلى بوده شامل مباحثى پيرامون نصرت، اخلاق، مزاح، حياء، امانت‌دارى، خيانت، رفعت و پستى مى‌شود. از جمله اشخاصى كه سخن، حكايت يا اشعارى از آن‌ها در اين قسمت ذكر شده، عبارتند از: پيامير(ص)، زهير، ابوسفيان، ابن حجاج، حاتم، عمرو بن مخاده، متنبى، صنوبرى، شبيب بن برصاء و..[۵]
حد پنجم، در مورد روابط پدر و فرزندى بوده و نویسنده در ابتدا، به منافع و مضرات فرزند اشاره و سپس، مطالبى در مورد شفقت و مهربانى والدين نسبت به فرزندان، بيان كرده است. از جمله مباحث اين قسمت، عبارتند از: محبت به فرزند و بازى با او، محبت پدر به فرزند در حالت بغض فرزند به او، فرق فرزندان بزرگ و كوچك، كثرت اولاد، محبت نسبت به دختران، سياست و تأديب فرزند و..[۶]
عنوان ساير حدود اين جلد، عبارتند از: شكر، مدح، حمد، ذم؛ آمال و آرزوها؛ صناعات، مكاسب، تقلب، غنا و فقر؛ استعطاء و عطاء؛ اطعمه و شرب و شراب.
جلد دوم، از حد دوازدهم تا بيست و پنجم را در خود جاى داده است. حد دوازدهم، در مورد برادرى است و نویسنده ضمن اشاره به اين نكته كه اعتبار مرد، به برادران و دوستان او بوده و كسى كه مصاحب ديگرى مى‌شود، به وى منسوب مى‌گردد، به مطالب زير، پرداخته است: فوايد مصاحبت با عقلا، صنوف برادران، آزمايش دوست هنگام غضب، نهى از تضييع حقوق برادران و..[۷]
حد سيزدهم، در مورد غزل و متعلقات به آن بوده و در حد چهاردهم، از شجاعت و متعلقات آن، سخن به ميان آمده است. در اين قسمت، ابتدا حقيقت شجاعت تعريف شده و پس از اشاره به اسباب آن، عناوينى همچون استفاده از خدعه و حيله در جنگ، تفكر قبل از اقدام، صبر و تحمل شدايد، مردن با عزت و زندگانى با ذلت و... مورد بحث قرار گرفته است[۸]
تزويج، ازدواج، طلاق و عفت؛ لواط و زنا؛ خلقت انسان؛ لباس و عطر؛ ذم دنيا؛ عبادات و ديانت؛ مرگ و احوال آن؛ آسمان، زمان، مكان، نباتات و درختان؛ فرشتگان و اجنه؛ حيوانات و فنون مختلف، عنوان ساير حدود اين جلد مى‌باشند.
مؤلف در اين كتاب، بين جدى و شوخى و اخبار و نكته‌هاى ادبى مليح، جمع كرده است. به گفته خود او، چنانچه كسى در مجلس لهو، به شناخت لغت و نحو آراسته نباشد، حضورش در آن مجلس، چونان حضور حيوانى رها گشته در بيابان است و اگر از فضيلت‌هاى جاويدان طرفى نبسته باشد، داراى عقل و خردى ناقص است؛ چرا كه عقل دو نوع است: عقل طبيعى و فطرى و عقل مسموع؛ يعنى عقلى كه در اثر تجربه و شناخت به دست مى‌آيد.
كتاب، مجموعه‌اى است كه نكته‌اى از نكات حيات واقعى انسان‌ها را فروگذار نكرده و بدين منظور، نویسنده به ديوان‌هاى شعرا و كتاب‌هاى امثال و خاطرات حكما و اديبان، مراجعه كرده و از آن‌ها، نكات بديعى را به‌صورت مختصر و موجز با حفظ امانت در نقل و رعايت جانب واقعيت، جمع‌آورى نموده و در كتاب جاى داده است.
كتاب اين ويژگى را داراست كه از ابتذال و تصنع به‌دور است، چنانچه عيبى در بين باشد آن را نپوشانده، بلكه برملا مى‌كند و در مواردى كه ناچار است شاهد مثال بر مطلبى ارائه كند، هرچند شاهد مثال ركيك و مسخره و مبتذل هم باشد، از آوردن آن به جهت بهره بردن خواننده و كشف مطلب، ابايى ندارد.
چنانچه هزار و يك شب را از جمله آثارى بدانيم كه حكايت‌هاى جالبى را از عالم خيال و واقعيت جمع‌آورده است، محاضرات كتابى است شبيه آن؛ با اين تفاوت كه راغب در اين كتاب، در عالم حقايق، امثال و عبرت‌ها سير مى‌كند.
وضعيت كتاب
تحقيق كتاب، توسط دكتر عمر الطباع صورت گرفته است.
فهرست مطالب هر جلد، در انتهاى همان جلد آمده است.
در پاورقى‌ها، علاوه بر ذكر منابع، به توضيح و تشريح كلمات دشوار متن، پرداخته شده است.
پانويس
منابع مقاله
1. مقدمه و متن كتاب.
2. دانش‌نامه قرآن كريم، بهاءالدين خرمشاهى، ج اول، ص 1092 - 1091.
3. اكتفاء القنوع بما هو مطبوع، ادوارد فنديك، ص 342.
4. تاريخ الأدب العربى، كارل بروكلمان، ج 5، ص 210 - 209.