المواقف في علم الكلام: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'> بندانگشتی|المواقف في علم الكلام {| class="wikitable about...» ایجاد کرد)
     
    جز (جایگزینی متن - 'مواقف (ابهام زدایی)' به 'مواقف (ابهام‌زدایی)')
     
    (۵۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class='wikiInfo'>
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    [[پرونده:NUR14701J1.jpg|بندانگشتی|المواقف في علم الكلام]]
    | تصویر =NUR14701J1.jpg
    {| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"
    | عنوان =المواقف في علم الكلام
    |+ |
    | پدیدآوران =  
    |-
    [[عضدالدین ایجی، عبدالرحمن بن احمد]] (نویسنده)
    ! نام کتاب!! data-type='bookName'|المواقف في علم الكلام
    |-
    |نام های دیگر کتاب
    |data-type='otherBookNames'|
    |-
    |پدیدآورندگان
    |data-type='authors'|[[عضدالدين ايجي، عبدالرحمان بن احمد]] (نويسنده)
       
       
    |-
    | زبان = فارسی عربی
    |زبان  
    | کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏205‎‏/‎‏4‎‏ ‎‏/‎‏ع‎‏6‎‏م‎‏8  
    |data-type='language'| فارسي عربي
    | موضوع =
    |-
    کلام اشعري - قرن 8ق.  
    |کد کنگره  
    |data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏BP‎‏ ‎‏205‎‏/‎‏4‎‏ ‎‏/‎‏ع‎‏6‎‏م‎‏8  
    |-
    |موضوع  
    |data-type='subject'|کلام اشعري - قرن 8ق.  


    کلام اهل سنت - قرن 8ق.  
    کلام اهل سنت - قرن 8ق.  
    |-
    | ناشر =
    |ناشر  
    عالم الکتب
    |data-type='publisher'|عالم الکتب
    | مکان نشر =لبنان - بيروت
    |-
    | سال نشر = |
    |مکان نشر  
    |data-type='publishPlace'|لبنان - بيروت
    |-
    ||سال نشر  
    |ata-type='publishYear'|
    |-class='articleCode'


    |کد اتوماسیون  
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE14701AUTOMATIONCODE
    |data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE14701AUTOMATIONCODE
    | چاپ =1
    |}
    | تعداد جلد =1
    </div>
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =14701
    '''المواقف في علم الكلام'''، تألیف قاضی عبدالرحمن بن احمد ایجی، متکلم اشعری‎مسلک است. این کتاب از آثار مهم کلامی است که شروح و حواشی مختلف بر آن نوشته شده است.  
    | کتابخوان همراه نور =14701
    | کد پدیدآور =
    | پس از =
    | پیش از =
    }}
    {{کاربردهای دیگر| مواقف (ابهام‌زدایی)}}
    '''المواقف في علم الكلام'''، تألیف [[عضدالدین ایجی، عبدالرحمن بن احمد|قاضی عبدالرحمن بن احمد ایجی]]، متکلم اشعری‌مسلک است. این کتاب از آثار مهم کلامی است که شروح و حواشی مختلف بر آن نوشته شده است.  


    ==ساختار==
    ==ساختار==
    خط ۴۵: خط ۳۳:


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==
    ایجی در اولین موقف کتاب به معرفی مقدمات علم کلام پرداخته و موضوع، فایده، مرتبه و مسائل علم کلام را معرفی کرده است. سپس اقسام علم و مذاهب مختلف را در این رابطه مطرح می‎کند.  
    [[عضدالدین ایجی، عبدالرحمن بن احمد|ایجی]] در اولین موقف کتاب به معرفی مقدمات علم کلام پرداخته و موضوع، فایده، مرتبه و مسائل علم کلام را معرفی کرده است. سپس اقسام علم و مذاهب مختلف را در این رابطه مطرح می‌کند.  


    جرجانی‎ در شرح عنوان «المرصد الثاني في تعريف مطلق العلم»، ضمن برشمردن مـراحل‎ مـباحث‎ مـعرفت‎شناختی ایجی در المواقف، می‎گوید: متکلم ناگزیر‎ است‎ که‎ (قبل از پرداختن به مسائل علم کلام‎) چند‎ چـیز را تـبیین کـند: اول ماهیت «علم»؛ دوم تقسیم علم به ضروری و مکتسب‎؛ سوم‎ اشاره به ثبوت عـلم ضـروری‎ که‎ (علوم غیر‎ بدیهی‎ و غیر‎ ضروری) به آن منتهی می‎شود؛ چهارم بیان احوال (و خصوصیات) «نظر» و توضیح‎ این مطلب کـه نـظر‎ (صحیح‎) علم را در پی خواهد‎ داشت‎؛ پنجم بیانِ مـسیری کـه نـظر در آن قرار می‎گیرد و به مطلوب (که همان‎ عـلم‎ اسـت) می‎رسد. (متکلم از آن‎ جهت‎ به‎ این مباحث می‎پردازد‎ که‎) از راه همین مباحث‎ به‎ اثـبات عـقائد و نیز اثبات مباحث دیگری نـائل مـی‎آید که عـقاید، بـر آنـ‎ها متوقف است<ref>ر.ک: سعیدی‎مهر، محمد؛ فتاحی، فرزاد، ص41-40؛ متن کتاب، ص12-11</ref>. ‎
    [[جرجانی، علی بن محمد|جرجانی‎]] در شرح عنوان «المرصد الثاني في تعريف مطلق العلم»، ضمن برشمردن مراحل‎ مباحث‎ معرفت‌شناختی [[عضدالدین ایجی، عبدالرحمن بن احمد|ایجی]] در المواقف، می‌گوید: متکلم ناگزیر‎ است‎ که‎ (قبل از پرداختن به مسائل علم کلام‎) چند‎ چیز را تبیین کند: اول ماهیت «علم»؛ دوم تقسیم علم به ضروری و مکتسب‎؛ سوم‎ اشاره به ثبوت علم ضروری‎ که‎ (علوم غیر‎ بدیهی‎ و غیر‎ ضروری) به آن منتهی می‌شود؛ چهارم بیان احوال (و خصوصیات) «نظر» و توضیح‎ این مطلب که نظر‎ (صحیح‎) علم را در پی خواهد‎ داشت‎؛ پنجم بیانِ مسیری که نظر در آن قرار می‌گیرد و به مطلوب (که همان‎ علم‎ است) می‌رسد. (متکلم از آن‎ جهت‎ به‎ این مباحث می‌پردازد‎ که‎) از راه همین مباحث‎ به‎ اثبات عقائد و نیز اثبات مباحث دیگری نائل می‌آید که عقاید، بر آن‌ها متوقف است.<ref>ر.ک: سعیدی‌مهر، محمد؛ فتاحی، فرزاد، ص41-40؛ متن کتاب، ص12-11</ref>. ‎


    در دومین موقف کتاب، موضوعاتی چون وجود و ماهیت، وجوب و امکان، وحدت و کثرت و علت و معلول مورد بحث قرار گرفته است. در اولین مقصد از بحث علت و معلول چنین می‎خوانیم: تصور اختیاج هر شیء به غیرش، ضروری است؛ آنچه ‎که به آن نیاز است علت و آنچه ‎که نیازمند است معلول است. علت، یا جزء شیء یا خارج از آن است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص85</ref>. ‎
    در دومین موقف کتاب، موضوعاتی چون وجود و ماهیت، وجوب و امکان، وحدت و کثرت و علت و معلول مورد بحث قرار گرفته است. در اولین مقصد از بحث علت و معلول چنین می‌خوانیم: تصور اختیاج هر شیء به غیرش، ضروری است؛ آنچه ‎که به آن نیاز است علت و آنچه ‎که نیازمند است معلول است. علت، یا جزء شیء یا خارج از آن است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص85</ref>. ‎


    استفاده از آیات قرآن کریم و استناد مباحث به قرآن کریم در مباحث متکلمین فراوان دیده می‎شود؛ به‎عنوان مثال، ایجی در سومین موقف کتاب در تبیین مراتب روشنایی آنچه را ‎که همانند خورشید روشنایی‎اش از ذات خودش است، «ضوء» و آن‎چه را که همانند ماه از دیگری روشنایی می‎گیرد، «نور» می‎خواند؛ همان‎ گونه که در قرآن کریم آمده است: '''هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَ الْقَمَرَ نُوراً''' ﴿يونس‏: 5﴾<ref>ر.ک: همان، ص135</ref>. ‎
    استفاده از آیات قرآن کریم و استناد مباحث به قرآن کریم در مباحث متکلمین فراوان دیده می‌شود؛ به‌عنوان مثال، [[عضدالدین ایجی، عبدالرحمن بن احمد|ایجی]] در سومین موقف کتاب در تبیین مراتب روشنایی آنچه را ‎که همانند خورشید روشنایی‌اش از ذات خودش است، «ضوء» و آن‎چه را که همانند ماه از دیگری روشنایی می‌گیرد، «نور» می‌خواند؛ همان‎ گونه که در قرآن کریم آمده است:'''هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَ الْقَمَرَ نُوراً''' ﴿يونس‏: 5﴾<ref>ر.ک: همان، ص135</ref>. ‎


    در چهارمین موقف به تقسیم جواهر پرداخته شده است. از جمله مباحث جالب این موقف توضیح کواکب، بررسی کروی بودن زمین<ref>ر.ک: همان، ص217</ref>‏، سکون یا حرکت زمین<ref>ر.ک: همان، ص219</ref>‏‎، معرفی خط استوا <ref>ر.ک: همان، ص220</ref>‏ و مباحثی از این دست است.  
    در چهارمین موقف به تقسیم جواهر پرداخته شده است. از جمله مباحث جالب این موقف توضیح کواکب، بررسی کروی بودن زمین<ref>ر.ک: همان، ص217</ref>‏، سکون یا حرکت زمین<ref>ر.ک: همان، ص219</ref>‏‎، معرفی خط استوا<ref>ر.ک: همان، ص220</ref>‏ و مباحثی از این دست است.  


    پنجمین موقف کتاب که مبحث الهیات است، با ذکر ادله اثبات صانع آغاز شده است. تنزیه خداوند، اثبات صفات الهی، بررسی صفات اختلافی و بررسی رؤیت از جمله سرفصل‎های عناوین این موقف است. نویسنده در رابطه با رؤیت خداوند به دیدگاه فخر رازی اشاره می‎کند که مؤمنین روز قیامت خداوند را مشاهده می‎کنند؛ چراکه اگر بگوییم نمی‎بینند برخلاف اجماع است. سپس با استناد به آیات قرآن کریم و اشاره به دیدگاه متکلمین، چگونگی رؤیت را مورد بررسی قرار می‎دهد<ref>ر.ک: همان، ص309-299</ref>.  
    پنجمین موقف کتاب که مبحث الهیات است، با ذکر ادله اثبات صانع آغاز شده است. تنزیه خداوند، اثبات صفات الهی، بررسی صفات اختلافی و بررسی رؤیت از جمله سرفصل‎های عناوین این موقف است. نویسنده در رابطه با رؤیت خداوند به دیدگاه فخر رازی اشاره می‌کند که مؤمنین روز قیامت خداوند را مشاهده می‌کنند؛ چراکه اگر بگوییم نمی‌بینند برخلاف اجماع است. سپس با استناد به آیات قرآن کریم و اشاره به دیدگاه متکلمین، چگونگی رؤیت را مورد بررسی قرار می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص309-299</ref>.  


    در ششمین موقف کتاب در تعریف نبوت، ایجی کلمه نبی را منقول عرفی از معنای لغوی می‎گیرد. برخی گفته‎اند: به‎لحاظ لغوی، نبی در اصل «منبئ» بوده و از ماده «نبأ» برگرفته شده است؛ زیرا‎ پیـامبر‎ کـسی‎ است که از خداوند خبر‎ می‎دهد‎. برخی‎ آن را از «نبوة»، به معنای رفعت، مشتق کرده‎اند و دلیلشان نیز علو مرتبت و مکانت نبی در میان مخلوقات، یا در میان‎ بشر‎ است‎. گروه دیگر آن را از «طریق» برگرفته‎اند؛ زیـرا‎ نـبی‎ وسـیله‎ای جهت رسیدن آدمی به خـداوند است. اشـعریان معتقدند نبی کسی است که خداوند او را برای ابلاغ مطالبی‎ به‎سوی‎ مردم فرستاده است. شرایط و استعداد خاصی نیز لازم نیست تا‎ بـا تـحقق آنـها کسی پیامبر شود؛ خداوند هرکه را بخواهد بـه پیـامبری برمی‎گزیند و خود می‎داند رسالتش را‎ کجا‎ قرار‎ دهد. عدم لزوم شرط و استعداد خاص، برای نقد دیدگاه فیلسوفان است؛ زیرا‎ فیلسوفان شـرایط، احـوال و اوصـاف ویژه را برای نبی در نظر گرفته‎اند که بدون آن کسی نمی‎تواند‎ پیـامبر‎ باشد‎. نزد فلاسفه، به کسی می‎توان پیامبر اطلاق کرد که دست‎کم سه ویژگی‎ عمده‎ در‎ او جمع باشد: اطلاع از غـیب، انـجام کـارهای خارق‎العاده و دیدن فرشتگان و شنیدن کلامشان.
    در ششمین موقف کتاب در تعریف نبوت، [[عضدالدین ایجی، عبدالرحمن بن احمد|ایجی]] کلمه نبی را منقول عرفی از معنای لغوی می‌گیرد. برخی گفته‌اند: به‌لحاظ لغوی، نبی در اصل «منبئ» بوده و از ماده «نبأ» برگرفته شده است؛ زیرا‎ پیامبر‎ کسی‎ است که از خداوند خبر‎ می‌دهد‎. برخی‎ آن را از «نبوة»، به معنای رفعت، مشتق کرده‌اند و دلیلشان نیز علو مرتبت و مکانت نبی در میان مخلوقات، یا در میان‎ بشر‎ است‎. گروه دیگر آن را از «طریق» برگرفته‌اند؛ زیرا‎ نبی‎ وسیله‌ای جهت رسیدن آدمی به خداوند است. اشعریان معتقدند نبی کسی است که خداوند او را برای ابلاغ مطالبی‎ به‌سوی‎ مردم فرستاده است. شرایط و استعداد خاصی نیز لازم نیست تا‎ با تحقق آنها کسی پیامبر شود؛ خداوند هرکه را بخواهد به پیامبری برمی‌گزیند و خود می‌داند رسالتش را‎ کجا‎ قرار‎ دهد. عدم لزوم شرط و استعداد خاص، برای نقد دیدگاه فیلسوفان است؛ زیرا‎ فیلسوفان شرایط، احوال و اوصاف ویژه را برای نبی در نظر گرفته‌اند که بدون آن کسی نمی‌تواند‎ پیامبر‎ باشد‎. نزد فلاسفه، به کسی می‌توان پیامبر اطلاق کرد که دست‎کم سه ویژگی‎ عمده‎ در‎ او جمع باشد: اطلاع از غیب، انجام کارهای خارق‎العاده و دیدن فرشتگان و شنیدن کلامشان.


    ایجی‎ در‎ بیان‎ این ویژگی‎ها و اینکه نـباید کـسی منکر امکان و تحقق آنها شود، بیشتر دیدگاه‎هایی را که‎ ابن‎ سینا‎ در نمط دهم اشارات و تنبیهات، به‎عنوان راه‎های تـوجیه امـکان امور فوق بیان‎ کرده‎ است‎، ذکر می‎کند. امکان اطلاع از امور غیب بـه ایـن دلیـل باید به دیده قبول‎ نگریسته‎ شود که نفوس انسانی مجردند و با عوالمی‎که صور ایـن عـالم در آنـها منتقش‎ شده‎، ارتباط‎ دارند. با مشاهده صور موجود در مجردات و اجرام فلکی، آن‎را برای دیـگران نـقل می‎کنند و بدین‎ طریق‎ از‎ غیب خبر می‎دهند. حتی کسانی‎که مریض یا در خوابند و تعلقشان با عـالم‎ مـادی‎ کـمتر‎ شده، می‎توانند از غیب اطلاع دهند، چه رسد به نفوس انبیا که منخرط در سلک‎ قـدس‎ بـوده‎ و مدام بدان متصلند.
    [[عضدالدین ایجی، عبدالرحمن بن احمد|ایجی]]‎ در‎ بیان‎ این ویژگی‌ها و اینکه نباید کسی منکر امکان و تحقق آنها شود، بیشتر دیدگاه‌هایی را که‎ ابن‎ سینا‎ در نمط دهم اشارات و تنبیهات، به‌عنوان راه‌های توجیه امکان امور فوق بیان‎ کرده‎ است‎، ذکر می‌کند. امکان اطلاع از امور غیب به این دلیل باید به دیده قبول‎ نگریسته‎ شود که نفوس انسانی مجردند و با عوالمی‌که صور این عالم در آنها منتقش‎ شده‎، ارتباط‎ دارند. با مشاهده صور موجود در مجردات و اجرام فلکی، آن‌را برای دیگران نقل می‌کنند و بدین‎ طریق‎ از‎ غیب خبر می‌دهند. حتی کسانی‌که مریض یا در خوابند و تعلقشان با عالم‎ مادی‎ کمتر‎ شده، می‌توانند از غیب اطلاع دهند، چه رسد به نفوس انبیا که منخرط در سلک‎ قدس‎ بوده‎ و مدام بدان متصلند.


    وی این نگرش را مردود می‎انگارد؛ زیرا اطلاع‎ از‎ تمام امور غـیبی بـرای پیـامبران واجب نیست و اطلاع از برخی امور غیبی، اختصاص به پیامبران ندارد‎ و دیگران‎ نیز می‎توانند بدان نـایل شـوند. از سوی دیگر، چگونه می‎توان اخبار از‎ غیب‎ را به نفوس نسبت داد، درحالی‎که‎ تمام‎ نـفوس‎ در نـوع، اشـتراک دارند؛ مگر اینکه نفوس‎ را‎ نه نوع، بلکه جنس بینگاریم و نفوس انبیا را نوع خاصی بدانیم و مـدعی شـویم‎ کـه‎ طبق آن، بر این قبیل‎ امور‎ توانا می‎شوند<ref>ر.ک: افضلی، سید محمدمهدی، ص65-64؛ متن کتاب، ص337</ref>.  
    وی این نگرش را مردود می‌انگارد؛ زیرا اطلاع‎ از‎ تمام امور غیبی برای پیامبران واجب نیست و اطلاع از برخی امور غیبی، اختصاص به پیامبران ندارد‎ و دیگران‎ نیز می‌توانند بدان نایل شوند. از سوی دیگر، چگونه می‌توان اخبار از‎ غیب‎ را به نفوس نسبت داد، درحالی‌که‎ تمام‎ نفوس‎ در نوع، اشتراک دارند؛ مگر اینکه نفوس‎ را‎ نه نوع، بلکه جنس بینگاریم و نفوس انبیا را نوع خاصی بدانیم و مدعی شویم‎ که‎ طبق آن، بر این قبیل‎ امور‎ توانا می‌شوند<ref>ر.ک: افضلی، سید محمدمهدی، ص65-64؛ متن کتاب، ص337</ref>.  


    ایجی راه‎های اثبات نبوت را هم به‎طور عام متعرض نشده‎، بلکه مستقیماً وارد اثبات نبوت پیـامبر خاتم(ص) شده است. راه‎هایی‎‎که وی برشمرده عبارت است‎ از: الف)- معجزه؛ ب)- احوال و رفتار نـبی از آغـاز تـا فرجام؛ ج)- اخبار انبیای پیشین. اینها طرقی است که برای اثبات نبوت تمام پیامبران یا دست‎کم اکثر آنـها ‎قـابل تطبیق است<ref>ر.ک: همان، ص78؛ همان، ص349</ref>.
    [[عضدالدین ایجی، عبدالرحمن بن احمد|ایجی]] راه‌های اثبات نبوت را هم به‌طور عام متعرض نشده‎، بلکه مستقیماً وارد اثبات نبوت پیامبر خاتم(ص) شده است. راه‌هایی‎‎که وی برشمرده عبارت است‎ از: الف)- معجزه؛ ب)- احوال و رفتار نبی از آغاز تا فرجام؛ ج)- اخبار انبیای پیشین. اینها طرقی است که برای اثبات نبوت تمام پیامبران یا دست‎کم اکثر آنها ‎قابل تطبیق است.<ref>ر.ک: همان، ص78؛ همان، ص349</ref>.


    ==وضعیت کتاب==
    ==وضعیت کتاب==
    فهرست مطالب، شرح حال نویسنده و اسامی شروح و حواشی کتاب مواقف در انتهای اثر ذکر شده است.  
    فهرست مطالب، شرح حال نویسنده و اسامی شروح و حواشی کتاب مواقف در انتهای اثر ذکر شده است.  
    کتاب، فاقد پاورقی است.  
    کتاب، فاقد پاورقی است.  


    ==پانویس ==
    ==پانویس==
    <references/>
    <references/>


    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    # مقدمه و متن کتاب.  
    # مقدمه و متن کتاب.  
    # افضلی، سید محمدمهدی، «پیامبری در اندیشه قاضی عضدالدین ایجی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: پژوهشنامه حکمت و فلسفه اسلامی، تابستان 1388، شماره 28، صفحه 63 تا 84، به آدرس اینترنتی:
    #[[:noormags:452404|افضلی، سید محمدمهدی، «پیامبری در اندیشه قاضی عضدالدین ایجی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: پژوهشنامه حکمت و فلسفه اسلامی، تابستان 1388، شماره 28، صفحه 63 تا 84]].
    #:http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/452404
    #[[:noormags:1087739|سعیدی‌مهر، محمد؛ فتاحی، فرزاد، «معرفت‌شناسی دینی؛ مقایسه دیدگاه‌های قاضی عضدالدین ایجی و علامه حلی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: الهیات تطبیقی، بهار و تابستان 1393، سال پنجم، ‎شماره 11، صفحه 39 تا 56]].
    # سعیدی‎مهر، محمد؛ فتاحی، فرزاد، «معرفت‎شناسی دینی؛ مقایسه دیدگاه‎های قاضی عضدالدین ایجی و علامه حلی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: الهیات تطبیقی، بهار و تابستان 1393، سال پنجم، ‎شماره 11، صفحه 39 تا 56، به آدرس اینترنتی:
     
    http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1087739
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
     
    [[المحصل]]
     
    [[تلخیص المحصل]]
     
    [[شرح العقيدة الإصفهانية]]
     
    [[شرح المقاصد]]
     
    [[الأربعين في أصول‌الدين (رازی)]]
     
    [[الرسالة الكمالية في الحقائق الإلهية]]
     
    [[شرح كتاب الفقه الأكبر]]
     
    [[الإشارة في أصول الكلام للإمام فخرالدين محمد بن عمر بن الحسين الرازي]]
     
    [[شرح النسفیة فی العقیدة الإسلامیة (شرح عقاید اهل سنت و جماعت)]]
     
    [[شرح العقائد النسفية (شرح)]]
     
    [[الأربعين في أصول‌الدين (رازی)]]
     
    [[المطالب العالية من العلم الإلهي]]
     
    [[المواقف]]
     
    [[شرح العقائد النسفية]]
     
    [[شرح جوهرة التوحيد]]
     
    [[أساس التقديس]]
     
    [[طوالع الأنوار من مطالع الأنظار]]
     
    [[شرح جوهرة التوحيد المسماة إتحاف المريد بجوهرة التوحيد]]
     
    [[غاية المرام في علم الكلام]]
     
    [[المسائل الخمسون في أصول‌الدين]]
     
    [[القول السديد في شرح جوهرة التوحيد]]
     
    [[شرح العلامة الخيالي علی النونية]]
     
    [[مقدمات المراشد إلی علم العقائد في دفع شبهات المطلين و الملحدين]]
     
    [[أبكار الأفكار في أصول‌الدين]]


    == وابسته‌ها ==
    ==پیوندها==
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
       
       
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
       
       
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کلام و عقاید]]
       
       
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]]
       
       
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:آثار کلامی اشاعره. ماتریدیه (قرن 6 – 11)]]
    [[رده:قربانی-باقی زاده]]
    [[رده:قربانی-فروردین97]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۲

    المواقف في علم الكلام
    المواقف في علم الكلام
    پدیدآورانعضدالدین ایجی، عبدالرحمن بن احمد (نویسنده)
    ناشرعالم الکتب
    مکان نشرلبنان - بيروت
    چاپ1
    موضوعکلام اشعري - قرن 8ق. کلام اهل سنت - قرن 8ق.
    زبانفارسی عربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏205‎‏/‎‏4‎‏ ‎‏/‎‏ع‎‏6‎‏م‎‏8
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    المواقف في علم الكلام، تألیف قاضی عبدالرحمن بن احمد ایجی، متکلم اشعری‌مسلک است. این کتاب از آثار مهم کلامی است که شروح و حواشی مختلف بر آن نوشته شده است.

    ساختار

    کتاب، مشتمل بر مقدمه مؤلف و شش موقف است. هریک از مواقف کتاب نیز حاوی مراصد و مقاصدی است. شیوه نگارش کتاب، تحقیقی و استدلالی با استناد به دیدگاه دیگر متکلمین و بررسی آراء و نظرات مختلف است.

    گزارش محتوا

    ایجی در اولین موقف کتاب به معرفی مقدمات علم کلام پرداخته و موضوع، فایده، مرتبه و مسائل علم کلام را معرفی کرده است. سپس اقسام علم و مذاهب مختلف را در این رابطه مطرح می‌کند.

    جرجانی‎ در شرح عنوان «المرصد الثاني في تعريف مطلق العلم»، ضمن برشمردن مراحل‎ مباحث‎ معرفت‌شناختی ایجی در المواقف، می‌گوید: متکلم ناگزیر‎ است‎ که‎ (قبل از پرداختن به مسائل علم کلام‎) چند‎ چیز را تبیین کند: اول ماهیت «علم»؛ دوم تقسیم علم به ضروری و مکتسب‎؛ سوم‎ اشاره به ثبوت علم ضروری‎ که‎ (علوم غیر‎ بدیهی‎ و غیر‎ ضروری) به آن منتهی می‌شود؛ چهارم بیان احوال (و خصوصیات) «نظر» و توضیح‎ این مطلب که نظر‎ (صحیح‎) علم را در پی خواهد‎ داشت‎؛ پنجم بیانِ مسیری که نظر در آن قرار می‌گیرد و به مطلوب (که همان‎ علم‎ است) می‌رسد. (متکلم از آن‎ جهت‎ به‎ این مباحث می‌پردازد‎ که‎) از راه همین مباحث‎ به‎ اثبات عقائد و نیز اثبات مباحث دیگری نائل می‌آید که عقاید، بر آن‌ها متوقف است.[۱]. ‎

    در دومین موقف کتاب، موضوعاتی چون وجود و ماهیت، وجوب و امکان، وحدت و کثرت و علت و معلول مورد بحث قرار گرفته است. در اولین مقصد از بحث علت و معلول چنین می‌خوانیم: تصور اختیاج هر شیء به غیرش، ضروری است؛ آنچه ‎که به آن نیاز است علت و آنچه ‎که نیازمند است معلول است. علت، یا جزء شیء یا خارج از آن است.[۲]. ‎

    استفاده از آیات قرآن کریم و استناد مباحث به قرآن کریم در مباحث متکلمین فراوان دیده می‌شود؛ به‌عنوان مثال، ایجی در سومین موقف کتاب در تبیین مراتب روشنایی آنچه را ‎که همانند خورشید روشنایی‌اش از ذات خودش است، «ضوء» و آن‎چه را که همانند ماه از دیگری روشنایی می‌گیرد، «نور» می‌خواند؛ همان‎ گونه که در قرآن کریم آمده است:هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَ الْقَمَرَ نُوراً ﴿يونس‏: 5﴾[۳]. ‎

    در چهارمین موقف به تقسیم جواهر پرداخته شده است. از جمله مباحث جالب این موقف توضیح کواکب، بررسی کروی بودن زمین[۴]‏، سکون یا حرکت زمین[۵]‏‎، معرفی خط استوا[۶]‏ و مباحثی از این دست است.

    پنجمین موقف کتاب که مبحث الهیات است، با ذکر ادله اثبات صانع آغاز شده است. تنزیه خداوند، اثبات صفات الهی، بررسی صفات اختلافی و بررسی رؤیت از جمله سرفصل‎های عناوین این موقف است. نویسنده در رابطه با رؤیت خداوند به دیدگاه فخر رازی اشاره می‌کند که مؤمنین روز قیامت خداوند را مشاهده می‌کنند؛ چراکه اگر بگوییم نمی‌بینند برخلاف اجماع است. سپس با استناد به آیات قرآن کریم و اشاره به دیدگاه متکلمین، چگونگی رؤیت را مورد بررسی قرار می‌دهد[۷].

    در ششمین موقف کتاب در تعریف نبوت، ایجی کلمه نبی را منقول عرفی از معنای لغوی می‌گیرد. برخی گفته‌اند: به‌لحاظ لغوی، نبی در اصل «منبئ» بوده و از ماده «نبأ» برگرفته شده است؛ زیرا‎ پیامبر‎ کسی‎ است که از خداوند خبر‎ می‌دهد‎. برخی‎ آن را از «نبوة»، به معنای رفعت، مشتق کرده‌اند و دلیلشان نیز علو مرتبت و مکانت نبی در میان مخلوقات، یا در میان‎ بشر‎ است‎. گروه دیگر آن را از «طریق» برگرفته‌اند؛ زیرا‎ نبی‎ وسیله‌ای جهت رسیدن آدمی به خداوند است. اشعریان معتقدند نبی کسی است که خداوند او را برای ابلاغ مطالبی‎ به‌سوی‎ مردم فرستاده است. شرایط و استعداد خاصی نیز لازم نیست تا‎ با تحقق آنها کسی پیامبر شود؛ خداوند هرکه را بخواهد به پیامبری برمی‌گزیند و خود می‌داند رسالتش را‎ کجا‎ قرار‎ دهد. عدم لزوم شرط و استعداد خاص، برای نقد دیدگاه فیلسوفان است؛ زیرا‎ فیلسوفان شرایط، احوال و اوصاف ویژه را برای نبی در نظر گرفته‌اند که بدون آن کسی نمی‌تواند‎ پیامبر‎ باشد‎. نزد فلاسفه، به کسی می‌توان پیامبر اطلاق کرد که دست‎کم سه ویژگی‎ عمده‎ در‎ او جمع باشد: اطلاع از غیب، انجام کارهای خارق‎العاده و دیدن فرشتگان و شنیدن کلامشان.

    ایجی‎ در‎ بیان‎ این ویژگی‌ها و اینکه نباید کسی منکر امکان و تحقق آنها شود، بیشتر دیدگاه‌هایی را که‎ ابن‎ سینا‎ در نمط دهم اشارات و تنبیهات، به‌عنوان راه‌های توجیه امکان امور فوق بیان‎ کرده‎ است‎، ذکر می‌کند. امکان اطلاع از امور غیب به این دلیل باید به دیده قبول‎ نگریسته‎ شود که نفوس انسانی مجردند و با عوالمی‌که صور این عالم در آنها منتقش‎ شده‎، ارتباط‎ دارند. با مشاهده صور موجود در مجردات و اجرام فلکی، آن‌را برای دیگران نقل می‌کنند و بدین‎ طریق‎ از‎ غیب خبر می‌دهند. حتی کسانی‌که مریض یا در خوابند و تعلقشان با عالم‎ مادی‎ کمتر‎ شده، می‌توانند از غیب اطلاع دهند، چه رسد به نفوس انبیا که منخرط در سلک‎ قدس‎ بوده‎ و مدام بدان متصلند.

    وی این نگرش را مردود می‌انگارد؛ زیرا اطلاع‎ از‎ تمام امور غیبی برای پیامبران واجب نیست و اطلاع از برخی امور غیبی، اختصاص به پیامبران ندارد‎ و دیگران‎ نیز می‌توانند بدان نایل شوند. از سوی دیگر، چگونه می‌توان اخبار از‎ غیب‎ را به نفوس نسبت داد، درحالی‌که‎ تمام‎ نفوس‎ در نوع، اشتراک دارند؛ مگر اینکه نفوس‎ را‎ نه نوع، بلکه جنس بینگاریم و نفوس انبیا را نوع خاصی بدانیم و مدعی شویم‎ که‎ طبق آن، بر این قبیل‎ امور‎ توانا می‌شوند[۸].

    ایجی راه‌های اثبات نبوت را هم به‌طور عام متعرض نشده‎، بلکه مستقیماً وارد اثبات نبوت پیامبر خاتم(ص) شده است. راه‌هایی‎‎که وی برشمرده عبارت است‎ از: الف)- معجزه؛ ب)- احوال و رفتار نبی از آغاز تا فرجام؛ ج)- اخبار انبیای پیشین. اینها طرقی است که برای اثبات نبوت تمام پیامبران یا دست‎کم اکثر آنها ‎قابل تطبیق است.[۹].

    وضعیت کتاب

    فهرست مطالب، شرح حال نویسنده و اسامی شروح و حواشی کتاب مواقف در انتهای اثر ذکر شده است.

    کتاب، فاقد پاورقی است.

    پانویس

    1. ر.ک: سعیدی‌مهر، محمد؛ فتاحی، فرزاد، ص41-40؛ متن کتاب، ص12-11
    2. ر.ک: متن کتاب، ص85
    3. ر.ک: همان، ص135
    4. ر.ک: همان، ص217
    5. ر.ک: همان، ص219
    6. ر.ک: همان، ص220
    7. ر.ک: همان، ص309-299
    8. ر.ک: افضلی، سید محمدمهدی، ص65-64؛ متن کتاب، ص337
    9. ر.ک: همان، ص78؛ همان، ص349

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. افضلی، سید محمدمهدی، «پیامبری در اندیشه قاضی عضدالدین ایجی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: پژوهشنامه حکمت و فلسفه اسلامی، تابستان 1388، شماره 28، صفحه 63 تا 84.
    3. سعیدی‌مهر، محمد؛ فتاحی، فرزاد، «معرفت‌شناسی دینی؛ مقایسه دیدگاه‌های قاضی عضدالدین ایجی و علامه حلی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: الهیات تطبیقی، بهار و تابستان 1393، سال پنجم، ‎شماره 11، صفحه 39 تا 56.

    وابسته‌ها