الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۷۰۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۸ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    [[پرونده:NUR36235J1.jpg|بی‌قاب|چپ|شهادت‌نامه امام حسین علیه‌السلام بر پایه منابع معتبر|175px]]


    <div class="boxTitle"><big>'''[[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ مرتضی انصاری]]'''</big></div>
    '''شهادت‌نامه امام حسین(ع) بر پایه منابع معتبر'''، اثر [[محمدی ری‌شهری، محمد|محمد محمدی ری‌شهری]] با همکاری [[سید محمود طباطبایی‌نژاد]] و [[سید طبایی، روح الله|سید روح الله سیدطبایی]] و ترجمه [[مسعودی، عبدالهادی|عبدالهادی مسعودی]]، [[مهریزی، مهدی|مهدی مهریزی]] و [[محمد مرادی]]، درباره حماسه کربلاست.
    [[پرونده:NUR00012.jpg|بندانگشتی|تصویر منسوب به شیخ مرتضی انصاری|175px]]


    '''مرتضى انصارى'''، '''شیخ اعظم مرتضی انصاری شوشتری''' ملقب به '''شيخ الفقهاء و المجتهدين''' از بزرگترین فقیهان شیعه قرن سیزدهم(۱۲۱۴ ه. ق، دزفول - ۱۲۸۱ ه. ق، نجف) که بعد از [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] مرجعیت عامه یافت. از مهمترین آثار او می توان به کتاب [[فرائد الاصول (طبع انتشارات اسلامی)|رسائل]] و [[كتاب المكاسب|مکاسب]] اشاره کرد.
    این کتاب، گزیده‏اى حدوداً هزارو نهصد صفحه‌‏اى، از مباحثی است که در دانش‏نامه امام حسین(ع) آمده است و متن کامل بخش‏‌هاى ششم تا یازدهم دانش‏نامه را با گزیده‌ای از درآمد و بخش یکم به‌همراه دو قطعه کوچک از بخش‏ه‌اى نهم و سیزدهم را در بر دارد.


    در روز 18 ذی‌حجه سال 1214ق در شهر دزفول به دنیا آمد.نسبش به جابر بن عبدالله انصارى سلمی خزرجی (م 78ق) صحابى بزرگ پيامبر(ص) مى‌رسيد.
    کتاب در هشت بخش صورت‌بندی شده است که مهم‌ترین مباحث آن این‌گونه ارائه گردیده است: پیشگویى درباره شهادت [[امام حسین(ع)]]، خروج ایشان از مدینه تا ورود به کربلا، شهادت‌ حضرت و رخدادهای پس از آن، بازتاب شهادت امام و یارانش و فرجام کسانى که در این کار نقش داشتند، عزادارى و گریه براى [[امام حسین علیه‌السلام|سیدالشهدا(ع)]] و در آخر، دو زیارتِ منسوب به ناحیه مقدّسه که مشتمل بر گزارش‌هاى تاریخى‌اند.


    شیخ آموختن را با خواندن قرآن کریم آغاز کرد و بعد از گذراندن مقدمات از صرف و نحو و غیره در محضر عموی خویش، شیخ حسین انصاری، به فراگیری فقه و اصول نزد استادان دیگر پرداخت.
    ویژگی‌های کتاب این است که: همه فصل‏‌ها و قریب به اتفاق تحلیل‏‌هاى مندرج در بخش‌‏هاى شش‌گانه‌ای که در اصل دانشنامه آمده است، در اینجا گردآوری شده‌اند؛ شمارى از عنوان‏‌هاى فرعى، همچنین عبارت‌هایی که براى توضیح بیشتر در تحلیل‏‌ها آمده بودند، در اینجا گزینش و خلاصه‌نویسی شده‌اند. در این کتاب، جامع‌ترین و گویاترین متن‌ها از منابع معتبرتر گزینش شده و زیر هر عنوان آمده‌اند و برای آگاهی بیشتر خواننده، متن عربى حدیث‌ها و گزارش‌هاى تاریخى در پاورقى آورده شده است. درباره ارجاع به منابع نیز بیش از دو منبعی که اعتبار بیشتری دارند، درج نشده است. همچنین، پنج نقشه تخصصى جغرافیاى طبیعى و تاریخى در صفحه‌های پایانى شهادت‌نامه چاپ شده است.


    در سال 1232ق براى ادامه تحصيلات به همراه پدرش به عراق مهاجرت كرد و در كربلا به مدت چهار سال از محضر سيدمحمد مجاهد (م 1242ق) و شريف‌العلماى مازندرانى(م 1245ق) بهره‌مند گرديد.
    واژۀ معتبر در عنوان این کتاب بر این پایه است که تکیه‏‌گاه اصلى تدوین کتاب در درجه نخست، منابعى هستند که تا قرن پنجم هجرى نگارش یافته‌‏اند، و در مراتب بعد، منابع تألیف شده تا قرن هفتم هجرى و پس از آن، آثارِ تألیف‌شده تا قرن نهم است. ازاین‌رو، در کتاب حاضر، به مقتل‏‌نگارى‏‌هاى قرن دهم هجرى به بعد استناد نشده است، مگر اینکه به نقد و معتبر نبودن‌شان اشاره شده باشد. بنابراین، از راه تأیید مضمون گزارش‏‌ها که با قرائن عقلى و نقلى انجام شده است، براى خواننده، نوعى اطمینان به گزارش، حاصل می‌شود. در این کتاب، حدیث‌های مُنکر نیامده است مگر اینکه نقد شده باشند.<span id="mp-more">[[شهادت‌نامه امام حسین علیه‌السلام بر پایه منابع معتبر|'''ادامه ...''']]</span>
     
    وى از برجسته‌ترين نوابغ فقهى شيعه و مبتكر علم اصول جديد به شمار می‌رود. دانش شيخ در علوم چندان گسترده بود كه او را «خاتم الفقهاء و المجتهدين» لقب داده‌اند. به زبان عربى تسلطى استادانه داشت و آثار خود را ساده و روان مى‌نوشت و همين سادگى زبان سبب گرديد كه نوشته‌هاى وى در مدارس دينى در شمار كتب درسى درآيند. وى علم اصول و فقه را وارد مرحله تازه‌اى كرد و در هر دو زمينه ابتكارات بی‌سابقه‌اى دارد.
     
    شيخ در موقع تدريس خارج فقه و اصول در توضيح مطالب علمى، چنان خوش‌بيان بود و با استدلال، آراء ابتكارى خود را پيرامون مبانى اصولى و فقهى تقرير مى‌نمود كه همه انديشوران را مجذوب و شيفته خود مى‌كرد. او استادى بى‌بديل، پدرى مهربان و مربى دلسوز و داراى همتى بلند، اخلاقى نيكو و زهد و تقوايى بى‌نظير بود.
     
    [[شيخ انصارى]] در هيجدهم جمادى الثانى سال 1281ق پس از 67 سال عمر با بركت در نجف اشرف دارفانى را وداع گفت و در حرم [[امام على(ع)|امام علی علیه‌السلام]] مدفون شد.
     
     
    <div class="mw-ui-button">[[انصاری، مرتضی بن محمدامین|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۹

    شهادت‌نامه امام حسین علیه‌السلام بر پایه منابع معتبر

    شهادت‌نامه امام حسین(ع) بر پایه منابع معتبر، اثر محمد محمدی ری‌شهری با همکاری سید محمود طباطبایی‌نژاد و سید روح الله سیدطبایی و ترجمه عبدالهادی مسعودی، مهدی مهریزی و محمد مرادی، درباره حماسه کربلاست.

    این کتاب، گزیده‏اى حدوداً هزارو نهصد صفحه‌‏اى، از مباحثی است که در دانش‏نامه امام حسین(ع) آمده است و متن کامل بخش‏‌هاى ششم تا یازدهم دانش‏نامه را با گزیده‌ای از درآمد و بخش یکم به‌همراه دو قطعه کوچک از بخش‏ه‌اى نهم و سیزدهم را در بر دارد.

    کتاب در هشت بخش صورت‌بندی شده است که مهم‌ترین مباحث آن این‌گونه ارائه گردیده است: پیشگویى درباره شهادت امام حسین(ع)، خروج ایشان از مدینه تا ورود به کربلا، شهادت‌ حضرت و رخدادهای پس از آن، بازتاب شهادت امام و یارانش و فرجام کسانى که در این کار نقش داشتند، عزادارى و گریه براى سیدالشهدا(ع) و در آخر، دو زیارتِ منسوب به ناحیه مقدّسه که مشتمل بر گزارش‌هاى تاریخى‌اند.

    ویژگی‌های کتاب این است که: همه فصل‏‌ها و قریب به اتفاق تحلیل‏‌هاى مندرج در بخش‌‏هاى شش‌گانه‌ای که در اصل دانشنامه آمده است، در اینجا گردآوری شده‌اند؛ شمارى از عنوان‏‌هاى فرعى، همچنین عبارت‌هایی که براى توضیح بیشتر در تحلیل‏‌ها آمده بودند، در اینجا گزینش و خلاصه‌نویسی شده‌اند. در این کتاب، جامع‌ترین و گویاترین متن‌ها از منابع معتبرتر گزینش شده و زیر هر عنوان آمده‌اند و برای آگاهی بیشتر خواننده، متن عربى حدیث‌ها و گزارش‌هاى تاریخى در پاورقى آورده شده است. درباره ارجاع به منابع نیز بیش از دو منبعی که اعتبار بیشتری دارند، درج نشده است. همچنین، پنج نقشه تخصصى جغرافیاى طبیعى و تاریخى در صفحه‌های پایانى شهادت‌نامه چاپ شده است.

    واژۀ معتبر در عنوان این کتاب بر این پایه است که تکیه‏‌گاه اصلى تدوین کتاب در درجه نخست، منابعى هستند که تا قرن پنجم هجرى نگارش یافته‌‏اند، و در مراتب بعد، منابع تألیف شده تا قرن هفتم هجرى و پس از آن، آثارِ تألیف‌شده تا قرن نهم است. ازاین‌رو، در کتاب حاضر، به مقتل‏‌نگارى‏‌هاى قرن دهم هجرى به بعد استناد نشده است، مگر اینکه به نقد و معتبر نبودن‌شان اشاره شده باشد. بنابراین، از راه تأیید مضمون گزارش‏‌ها که با قرائن عقلى و نقلى انجام شده است، براى خواننده، نوعى اطمینان به گزارش، حاصل می‌شود. در این کتاب، حدیث‌های مُنکر نیامده است مگر اینکه نقد شده باشند.ادامه ...