معجم مقاييس اللغة: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'المعجم (ابهام زدایی)' به 'المعجم (ابهام‌زدایی)') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۸ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR00785J1.jpg | |||
| عنوان =معجم مقاییس اللغة | |||
| پدیدآوران = | |||
[[ابن فارس، احمد بن فارس]] (نویسنده) | |||
| | |||
[[هارون، عبدالسلام محمد]] (محقق) | [[هارون، عبدالسلام محمد]] (محقق) | ||
| زبان =عربی | |||
|زبان | | کد کنگره =PJ 6620 /الف2م6 | ||
| موضوع = | |||
زبان عربی - واژه‌نامه‌ها - متون قدیمی تا قرن 14 | |||
|کد کنگره | | ناشر = | ||
مکتب الإعلام الإسلامي، مرکز النشر | |||
| مکان نشر =قم - ایران | |||
|موضوع | | سال نشر = 1404 ق | ||
|ناشر | |||
|مکان نشر | |||
|سال نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE00785AUTOMATIONCODE | |||
== | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =6 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =00785 | |||
'''معجم مقاييس اللغة''' اثر | | کتابخوان همراه نور =00785 | ||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
{{کاربردهای دیگر|المعجم (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''معجم مقاييس اللغة''' اثر [[ابن فارس، احمد بن فارس|ابوالحسین احمد بن فارس بن زكريا]] (قرن چهارم هجری)، از مهم‌ترين معاجم لغوى زبان عربى به شمار مى‌رود كه به كوشش [[هارون، عبدالسلام محمد|عبدالسلام هارون]] مورد تحقيق قرار گرفته و در شش جلد منتشر شده است. | |||
== ساختار== | == ساختار== | ||
كتاب با دو مقدمه از محقق و مقدمه آغاز شده است. لغات بر اساس حروف الفباء و با توجه به حروف اصلى كلمه مرتب شده است اما براى خود، چينش خاصى دارد. | كتاب با دو مقدمه از محقق و مقدمه آغاز شده است. لغات بر اساس حروف الفباء و با توجه به حروف اصلى كلمه مرتب شده است اما براى خود، چينش خاصى دارد. | ||
| خط ۵۱: | خط ۳۳: | ||
== گزارش محتوا== | == گزارش محتوا== | ||
محقق در مقدمه‌اش ابتدا به زندگى مؤلف پرداخته و در ادامه مطالبى از قبيل معنى مقاييس، نسخه‌هاى كتاب و روش تحقيق كتاب را ذكر كرده است. | محقق در مقدمه‌اش ابتدا به زندگى مؤلف پرداخته و در ادامه مطالبى از قبيل معنى مقاييس، نسخه‌هاى كتاب و روش تحقيق كتاب را ذكر كرده است. | ||
مؤلف نيز در مقدمه‌اش بعضى از كتب لغت كه از آنها در تألیفش استفاده كرده برشمرده است. او سعى نموده از تمامى منابع لغوى پيشينيان بهره گيرد؛ لذا كتاب‌هاى «[[العين]]» | مؤلف نيز در مقدمه‌اش بعضى از كتب لغت كه از آنها در تألیفش استفاده كرده برشمرده است. او سعى نموده از تمامى منابع لغوى پيشينيان بهره گيرد؛ لذا كتاب‌هاى «[[العين]]» [[خلیل بن احمد|خليل]]، «غريب الحديث» ابوعبيده، «مصنف الغريب» ابوعبيده، «كتاب المنطق» ابن سكيت، و «[[جمهرة اللغة|الجمهرة]]» [[ابن درید، محمد بن حسن|ابن دريد]] را پنج منبع اصلى براى جمع‌آورى و تدوين كتابش دانسته است. | ||
مؤلف براى تدوين كتاب، براى هر واژه‌ى دو حرفى يا سه حرفى، يك يا چند حوزه‌ى معنايى در نظر گرفته است كه در همه‌ى واژه‌هاى هم ريشه مشترك است و معناى واژه‌هاى مختلفى كه از آن ريشه مشتق مى‌شوند، بر پايه‌ى همين حوزه‌ى معنايى مشخص مى‌گردد. اگرچه اين نظريه پيش از آن در كتاب [[العين]] خليل به گونه‌ى جابه‌جايى حروف يك واژه مطرح شده است؛ اما ابن فارس نخستين كسى است كه بر آن جامه‌ى يك نظريه‌ى مستقل پوشانده است. اين نظريه ابتدا در كتاب ثلاثة به صورت فشرده و خام مطرح شده، سپس در مهم‌ترين كتاب لغت وى معجم مقاييس اللغة بسط و گسترش يافته است. آنگاه وى بر پايه‌ى همين نظريه، به بحث ديگرى كه خود آن را «نحت» يا واژه‌تراشى خوانده است، كشيده شده كه بنابر آن واژه‌هاى رباعى و خماسى در اثر آميزش دو يا چند واژه و گاه يك جمله پديد آمده‌اند، چنانكه مثلاً واژه‌ى «حَيْعَلَ» از تركيب واژه‌هاى حى و على پديد آمده است. | مؤلف براى تدوين كتاب، براى هر واژه‌ى دو حرفى يا سه حرفى، يك يا چند حوزه‌ى معنايى در نظر گرفته است كه در همه‌ى واژه‌هاى هم ريشه مشترك است و معناى واژه‌هاى مختلفى كه از آن ريشه مشتق مى‌شوند، بر پايه‌ى همين حوزه‌ى معنايى مشخص مى‌گردد. اگرچه اين نظريه پيش از آن در كتاب [[العين]] [[خلیل بن احمد|خليل]] به گونه‌ى جابه‌جايى حروف يك واژه مطرح شده است؛ اما ابن فارس نخستين كسى است كه بر آن جامه‌ى يك نظريه‌ى مستقل پوشانده است. اين نظريه ابتدا در كتاب ثلاثة به صورت فشرده و خام مطرح شده، سپس در مهم‌ترين كتاب لغت وى معجم مقاييس اللغة بسط و گسترش يافته است. آنگاه وى بر پايه‌ى همين نظريه، به بحث ديگرى كه خود آن را «نحت» يا واژه‌تراشى خوانده است، كشيده شده كه بنابر آن واژه‌هاى رباعى و خماسى در اثر آميزش دو يا چند واژه و گاه يك جمله پديد آمده‌اند، چنانكه مثلاً واژه‌ى «حَيْعَلَ» از تركيب واژه‌هاى حى و على پديد آمده است. | ||
مؤلف سعى كرده است براى هر ماده اصول معنايى آن را ذكر كند و مشتقات مختلف آن ماده را به آن اصول برگرداند، اين كار گرچه اجتهادى بوده و در بسيارى از موارد مى‌توان بر او اشكالاتى وارد كرد، اما در نوع خود بى‌نظير بوده و امروزه نيز كار او بسيار مورد نياز است؛ چه اين كه او اولين كسى است كه اين كار را در اين حجم وسيع انجام داده است. قبل از او ابن دريد چنين كارى را به صورت محدود و فقط در مورد اسماء قبايل و اسامى مرتبط با آنها انجام داده بود و پس از او نيز كتابى بدين قوت در اين زمينه نوشته نشده است. | مؤلف سعى كرده است براى هر ماده اصول معنايى آن را ذكر كند و مشتقات مختلف آن ماده را به آن اصول برگرداند، اين كار گرچه اجتهادى بوده و در بسيارى از موارد مى‌توان بر او اشكالاتى وارد كرد، اما در نوع خود بى‌نظير بوده و امروزه نيز كار او بسيار مورد نياز است؛ چه اين كه او اولين كسى است كه اين كار را در اين حجم وسيع انجام داده است. قبل از او ابن دريد چنين كارى را به صورت محدود و فقط در مورد اسماء قبايل و اسامى مرتبط با آنها انجام داده بود و پس از او نيز كتابى بدين قوت در اين زمينه نوشته نشده است. | ||
| خط ۶۴: | خط ۴۴: | ||
== وضعيت كتاب== | == وضعيت كتاب== | ||
اين اثر نخستين بار به كوشش [[هارون، عبدالسلام محمد|عبدالسلام هارون]] در سه جلد در 1366- 1368ق در قاهره و بار ديگر در شش جلد در 1366-1371ق به همراه مقدمه‌اى عالمانه از وى به چاپ رسيده است. | |||
اين اثر نخستين بار به كوشش عبدالسلام هارون در سه جلد در 1366- 1368ق در قاهره و بار ديگر در شش جلد در 1366-1371ق به همراه مقدمه‌اى عالمانه از وى به چاپ رسيده است. | |||
در پايان هر يك از مجلدات، منابع تحقيقى آن جلد ذكر شده است. در جلد ششم، فهارس لغات أشعار، ارجاز، امثال، اعلام، قبائل، بلدان و فهرست كتب ارائه شده است. | در پايان هر يك از مجلدات، منابع تحقيقى آن جلد ذكر شده است. در جلد ششم، فهارس لغات أشعار، ارجاز، امثال، اعلام، قبائل، بلدان و فهرست كتب ارائه شده است. | ||
== منابع مقاله== | == منابع مقاله== | ||
#مقدمه و متن كتاب. | |||
#دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، جلد چهارم، واژه ابن فارس. | |||
{{واژه‌پژوهی}} | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[معجم مقاييس اللغة (ابن فارس)]] | |||
[[معجم المقاييس في اللغة]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۶
| معجم مقاییس اللغة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن فارس، احمد بن فارس (نویسنده) هارون، عبدالسلام محمد (محقق) |
| ناشر | مکتب الإعلام الإسلامي، مرکز النشر |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1404 ق |
| چاپ | 1 |
| موضوع | زبان عربی - واژه‌نامه‌ها - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 6 |
| کد کنگره | PJ 6620 /الف2م6 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
معجم مقاييس اللغة اثر ابوالحسین احمد بن فارس بن زكريا (قرن چهارم هجری)، از مهم‌ترين معاجم لغوى زبان عربى به شمار مى‌رود كه به كوشش عبدالسلام هارون مورد تحقيق قرار گرفته و در شش جلد منتشر شده است.
ساختار
كتاب با دو مقدمه از محقق و مقدمه آغاز شده است. لغات بر اساس حروف الفباء و با توجه به حروف اصلى كلمه مرتب شده است اما براى خود، چينش خاصى دارد.
ابتداء مواد لغات (حروف اصلى كلمه) بر اساس حروف الفباء به 28 قسمت (يعنى 28 كتاب) تقسيم و هر كتاب بر اساس حروف اصلى كلمات به سه باب تقسيم گرديده است. باب اول ثنايى مضاعف، باب دوم ثلاثى و باب سوم كلماتى كه بيش از سه حرف اصلى دارند (رباعى و خماسى).
گزارش محتوا
محقق در مقدمه‌اش ابتدا به زندگى مؤلف پرداخته و در ادامه مطالبى از قبيل معنى مقاييس، نسخه‌هاى كتاب و روش تحقيق كتاب را ذكر كرده است.
مؤلف نيز در مقدمه‌اش بعضى از كتب لغت كه از آنها در تألیفش استفاده كرده برشمرده است. او سعى نموده از تمامى منابع لغوى پيشينيان بهره گيرد؛ لذا كتاب‌هاى «العين» خليل، «غريب الحديث» ابوعبيده، «مصنف الغريب» ابوعبيده، «كتاب المنطق» ابن سكيت، و «الجمهرة» ابن دريد را پنج منبع اصلى براى جمع‌آورى و تدوين كتابش دانسته است.
مؤلف براى تدوين كتاب، براى هر واژه‌ى دو حرفى يا سه حرفى، يك يا چند حوزه‌ى معنايى در نظر گرفته است كه در همه‌ى واژه‌هاى هم ريشه مشترك است و معناى واژه‌هاى مختلفى كه از آن ريشه مشتق مى‌شوند، بر پايه‌ى همين حوزه‌ى معنايى مشخص مى‌گردد. اگرچه اين نظريه پيش از آن در كتاب العين خليل به گونه‌ى جابه‌جايى حروف يك واژه مطرح شده است؛ اما ابن فارس نخستين كسى است كه بر آن جامه‌ى يك نظريه‌ى مستقل پوشانده است. اين نظريه ابتدا در كتاب ثلاثة به صورت فشرده و خام مطرح شده، سپس در مهم‌ترين كتاب لغت وى معجم مقاييس اللغة بسط و گسترش يافته است. آنگاه وى بر پايه‌ى همين نظريه، به بحث ديگرى كه خود آن را «نحت» يا واژه‌تراشى خوانده است، كشيده شده كه بنابر آن واژه‌هاى رباعى و خماسى در اثر آميزش دو يا چند واژه و گاه يك جمله پديد آمده‌اند، چنانكه مثلاً واژه‌ى «حَيْعَلَ» از تركيب واژه‌هاى حى و على پديد آمده است.
مؤلف سعى كرده است براى هر ماده اصول معنايى آن را ذكر كند و مشتقات مختلف آن ماده را به آن اصول برگرداند، اين كار گرچه اجتهادى بوده و در بسيارى از موارد مى‌توان بر او اشكالاتى وارد كرد، اما در نوع خود بى‌نظير بوده و امروزه نيز كار او بسيار مورد نياز است؛ چه اين كه او اولين كسى است كه اين كار را در اين حجم وسيع انجام داده است. قبل از او ابن دريد چنين كارى را به صورت محدود و فقط در مورد اسماء قبايل و اسامى مرتبط با آنها انجام داده بود و پس از او نيز كتابى بدين قوت در اين زمينه نوشته نشده است.
ترجمه واژگان ذكر شده در كتاب با «كتاب الهمزه» در جلد اول آغاز و در هر جلد بخشى از واژگان ذكر شده است.
وضعيت كتاب
اين اثر نخستين بار به كوشش عبدالسلام هارون در سه جلد در 1366- 1368ق در قاهره و بار ديگر در شش جلد در 1366-1371ق به همراه مقدمه‌اى عالمانه از وى به چاپ رسيده است.
در پايان هر يك از مجلدات، منابع تحقيقى آن جلد ذكر شده است. در جلد ششم، فهارس لغات أشعار، ارجاز، امثال، اعلام، قبائل، بلدان و فهرست كتب ارائه شده است.
منابع مقاله
- مقدمه و متن كتاب.
- دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، جلد چهارم، واژه ابن فارس.