ابن عساکر، علی بن حسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'الدين' به ' الدين') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (۶۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR06372.jpg|بندانگشتی|ابن عساکر، علی بن حسن]] | [[پرونده:NUR06372.jpg|بندانگشتی|ابن عساکر، علی بن حسن]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |ابن عساکر، علی بن حسن | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | ابوالقاسم ثقةالدین علی بن حسن دمشقی | ||
ابن عساکر، ابوالقاسم ثقةالدین علی بن الحسن | |||
ابن عساکر، علی بن الحسن | |||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |حسن | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |499ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |دمشق | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |571 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |ابوطاهر حنايى، ابوالبركات بن عبدحارثى، سبيع بن قيراط | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[تاریخ مدینة دمشق]] | ||
|-class= | |||
[[معجم الشيوخ (ابن عساکر)|معجم الشیوخ]] | |||
|- class="articleCode" | |||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE06372AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابوالقاسم، على بن حسن بن هبةالله شافعى''' (499-571ق)، معروف به ابن عساكر، مورخ، محدث و سياح دمشقى، | |||
== | == ولادت == | ||
در سال 499ق، متولد شد. او، از بزرگان فقهاى شافعى است و صاحب اشعارى نيز هست، اما در این زمینه چندان قوى نيست. ابن عساكر، به سبب حفظ و روايت احاديث بسيار، كثرت سفرهاى علمى و استفاده از مشايخ بزرگ در شهرهاى اسلامى و نيز تأليف اثر چشم‌گیر خود ([[تاریخ مدینة دمشق |تاريخ دمشق]])، در شمار یکى از بزرگ‌ترين حافظان حديث و نویسندگان تاريخ در روزگار خویش به شمار مى‌آيد. با توجه به سلسله نسب پدرش، احتمالا عنوان ابن عساكر مربوط به خانواده مادرى او بوده است. | |||
دوران زندگى او با انقراض سلاجقه شام و دوران حكمرانى | دوران زندگى او با انقراض سلاجقه شام و دوران حكمرانى نورالدين زنگى (569ق) و صلاح‌الدين ايوبى (589 ق) بر مناطق شام هم‌زمان بود. سياست این پادشاهان، مبارزه با تبليغات فاطمیون شيعى‌مذهب و حمايت از مذاهب اهل سنت بود، لذا گردآورى احاديث در این زمان سخت بالا گرفت و ابن عساكر نيز در این زمینه چهره‌اى درخشان شد. | ||
به لحاظ علمى، او از 6 سالگى در دمشق مشغول به تحصيل شد. در ابتدا نزد پدر، برادر بزرگ‌تر و خانواده مادرى‌اش فقه و حديث آموخت. از ديگر اساتيد او در دمشق مى‌توان به ابوطاهر حنايى، ابوالبركات بن عبدحارثى، سبيع بن قيراط و... اشاره كرد. پس از فوت پدر، به بغداد رفت و در مدرسه | ==تحصیلات== | ||
به لحاظ علمى، او از 6 سالگى در دمشق مشغول به تحصيل شد. در ابتدا نزد پدر، برادر بزرگ‌تر و خانواده مادرى‌اش فقه و حديث آموخت. از ديگر اساتيد او در دمشق مى‌توان به ابوطاهر حنايى، ابوالبركات بن عبدحارثى، سبيع بن قيراط و... اشاره كرد. پس از فوت پدر، به بغداد رفت و در مدرسه نظامیه و ديگر حوزه‌هاى بغداد، حديث، فقه و نحو را آموخت. | |||
در سال 521ق، به حج رفت و در مكه و مدينه نيز احاديث زيادى شنيد. پس از چهار سال به بغداد بازگشت و در آن‌جا در محضر اساتيدى چون ابوالقاسم | در سال 521ق، به حج رفت و در مكه و مدينه نيز احاديث زيادى شنيد. پس از چهار سال به بغداد بازگشت و در آن‌جا در محضر اساتيدى چون ابوالقاسم هبةالله بن حصين، ابوالحسن على بن عبدالواحد دينورى و هبةالله شروطى استفاده كرد تا آن‌جا كه معلومات و محفوظات و بينش علمى او باعث شگفتى بغداديان شد. او، در طول اقامتش در بغداد به ساير شهرهاى عراق نيز سفر كرد و با محدثان و حافظان حديث گفت و شنود كرد، سپس به دمشق بازگشت و در آن‌جا ازدواج كرد و صاحب فرزند شد. او، در دومین سفر خود عازم ایران شد(سال 529ق) و به شهرهاى مختلفى در ایران سفر كرد و سفر او 4 سال به طول انجامید. | ||
او، در خراسان با ابوسعد عبدالكريم | او، در خراسان با [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد|ابوسعد عبدالكريم سمعانى]]، صاحب کتاب [[الأنساب (سمعاني)|الانساب]] ديدار كرد و همراه او به نيشابور و هرات رفت. او، در این سفر، کتاب «الاربعين» البدانية را مشتمل بر روايت 40 حديث از چهل محدث در 40 شهر نوشت. ابن عساكر پس از 13 سال سفرهاى علمى مختلف با كوله‌بارى از شنيده‌ها و نوشته‌ها و تجارب به دمشق بازگشت. شمار افرادى كه در زمینه حديث ملاقات كرده بود به 1300 مرد و 80 زن رسيده. او پس از این سفرها، در سال 533ق، به تأليف و تصنيف و فعالیت‌های آموزشى پرداخت و این امر تا روزهاى آخر زندگانى وى ادامه داشت. | ||
ابن عساكر، شاگردان زيادى داشت كه | ابن عساكر، شاگردان زيادى داشت كه غالباً همه از فقيهان و بزرگان حديث در آن روزگار بودند. اگر چه ابن عساكر به حكومت بى‌اعتنا بود، اما به لحاظ رتبه علمى و تخصصش، مورد احترام شاهان بود. نورالدين زنگى، علاوه بر حمايت و تشویق ابن عساكر در جمع‌آورى [[تاریخ مدینة دمشق |تاريخ دمشق]]، پس از تأسيس دار الحديث نوريه (اولین مركز تخصصى حديث)، سرپرستى آن را به وى واگذار نمود. ابن عساكر، در سال 571ق، در دمشق درگذشت و سلطان صلاح‌الدين ايوبى در تشييع جنازه وى حاضر شد و به امامت شيخ قطب‌الدين نيشابورى بر وى نماز خواند. | ||
== آثار == | ==آثار== | ||
آثار و تأليفات ابن عساكر را بالغ بر 134 عنوان ذكر كرده‌اند كه غالب آنها در زمینه حديث، رجال و تاريخ است و در زير به برخى از آنها اشاره مى‌شود: | |||
#[[تاریخ مدینة دمشق |تاريخ دمشق]]: مهم‌ترين اثر ابن عساكر همین کتاب در 80 جلد است و فاصله زمانى پيش از اسلام تا قرن 6 قمرى را در بر گرفته است. این کتاب، جامع‌ترين کتاب در جغرافياى تاريخى و زندگى‌نامه دانشمندان، محدثان و حافظان حديث شهر دمشق است؛ | |||
#[[تاریخ مدینة دمشق |تاريخ دمشق]]: مهم‌ترين اثر ابن عساكر | |||
#الاربعون؛ | #الاربعون؛ | ||
#مناقب الشباب؛ | #مناقب الشباب؛ | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
#فضل اصحاب الحديث. | #فضل اصحاب الحديث. | ||
{{سرور شهیدان}} | |||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[معجم | |||
[[تاریخ مدینة دمشق]] | |||
[[تاریخ مدینة دمشق (تحقیق المنجد)]] | |||
[[تاريخ دمشق 360 - 555 ه (ابن قلانسي)]] | |||
[[معجم الشيوخ (ابن عساکر)]] | |||
[[الأربعون البلدانية]] | |||
[[تبیین کذب المفتری]] | [[تبیین کذب المفتری]] | ||
[[طرق حديث الغدير برواية ابن عساكر]] | [[طرق حديث الغدير برواية ابن عساكر]] | ||
[[ترجمة ريحانة رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم: الإمام الحسين عليه‌السلام من تاريخ مدينة دمشق]] | |||
[[ترجمه الامام علی بن | [[ترجمه الامام علی بن ابیطالب علیه‌السلام من تاریخ مدینه دمشق]] | ||
[[ترجمه الامام | [[ترجمه الامام زین‌العابدین علی بن الحسین علیهماالسلام]] | ||
[[مختصر تاریخ دمشق لابن عساکر]] | [[مختصر تاریخ دمشق لابن عساکر]] | ||
[[تهذيب تاريخ دمشق الكبير]] | |||
[[تاریخ دمشق الکبیر]] | [[تاریخ دمشق الکبیر]] | ||
[[ | [[تبيين کذب المفتري فيما نسب إلي الإمام أبي‌الحسن الأشعري]] | ||
[[علي بن ابي‌طالب(ع) در ذوق مخالف: حکايتهایي بديع و شيرين از زبان مخالفين امام عليعليهالسلام در مورد زندگانی امام علي(ع)]] | |||
[[ | [[مجموع فیه]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:عاشوراپژوهان]] | |||
[[رده:محدثان]] | |||
[[رده:مورّخان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۶
| نام | ابن عساکر، علی بن حسن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابوالقاسم ثقةالدین علی بن حسن دمشقی
ابن عساکر، ابوالقاسم ثقةالدین علی بن الحسن ابن عساکر، علی بن الحسن |
| نام پدر | حسن |
| متولد | 499ق |
| محل تولد | دمشق |
| رحلت | 571 ق |
| اساتید | ابوطاهر حنايى، ابوالبركات بن عبدحارثى، سبيع بن قيراط |
| برخی آثار | تاریخ مدینة دمشق |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06372AUTHORCODE |
ابوالقاسم، على بن حسن بن هبةالله شافعى (499-571ق)، معروف به ابن عساكر، مورخ، محدث و سياح دمشقى،
ولادت
در سال 499ق، متولد شد. او، از بزرگان فقهاى شافعى است و صاحب اشعارى نيز هست، اما در این زمینه چندان قوى نيست. ابن عساكر، به سبب حفظ و روايت احاديث بسيار، كثرت سفرهاى علمى و استفاده از مشايخ بزرگ در شهرهاى اسلامى و نيز تأليف اثر چشم‌گیر خود (تاريخ دمشق)، در شمار یکى از بزرگ‌ترين حافظان حديث و نویسندگان تاريخ در روزگار خویش به شمار مى‌آيد. با توجه به سلسله نسب پدرش، احتمالا عنوان ابن عساكر مربوط به خانواده مادرى او بوده است.
دوران زندگى او با انقراض سلاجقه شام و دوران حكمرانى نورالدين زنگى (569ق) و صلاح‌الدين ايوبى (589 ق) بر مناطق شام هم‌زمان بود. سياست این پادشاهان، مبارزه با تبليغات فاطمیون شيعى‌مذهب و حمايت از مذاهب اهل سنت بود، لذا گردآورى احاديث در این زمان سخت بالا گرفت و ابن عساكر نيز در این زمینه چهره‌اى درخشان شد.
تحصیلات
به لحاظ علمى، او از 6 سالگى در دمشق مشغول به تحصيل شد. در ابتدا نزد پدر، برادر بزرگ‌تر و خانواده مادرى‌اش فقه و حديث آموخت. از ديگر اساتيد او در دمشق مى‌توان به ابوطاهر حنايى، ابوالبركات بن عبدحارثى، سبيع بن قيراط و... اشاره كرد. پس از فوت پدر، به بغداد رفت و در مدرسه نظامیه و ديگر حوزه‌هاى بغداد، حديث، فقه و نحو را آموخت.
در سال 521ق، به حج رفت و در مكه و مدينه نيز احاديث زيادى شنيد. پس از چهار سال به بغداد بازگشت و در آن‌جا در محضر اساتيدى چون ابوالقاسم هبةالله بن حصين، ابوالحسن على بن عبدالواحد دينورى و هبةالله شروطى استفاده كرد تا آن‌جا كه معلومات و محفوظات و بينش علمى او باعث شگفتى بغداديان شد. او، در طول اقامتش در بغداد به ساير شهرهاى عراق نيز سفر كرد و با محدثان و حافظان حديث گفت و شنود كرد، سپس به دمشق بازگشت و در آن‌جا ازدواج كرد و صاحب فرزند شد. او، در دومین سفر خود عازم ایران شد(سال 529ق) و به شهرهاى مختلفى در ایران سفر كرد و سفر او 4 سال به طول انجامید.
او، در خراسان با ابوسعد عبدالكريم سمعانى، صاحب کتاب الانساب ديدار كرد و همراه او به نيشابور و هرات رفت. او، در این سفر، کتاب «الاربعين» البدانية را مشتمل بر روايت 40 حديث از چهل محدث در 40 شهر نوشت. ابن عساكر پس از 13 سال سفرهاى علمى مختلف با كوله‌بارى از شنيده‌ها و نوشته‌ها و تجارب به دمشق بازگشت. شمار افرادى كه در زمینه حديث ملاقات كرده بود به 1300 مرد و 80 زن رسيده. او پس از این سفرها، در سال 533ق، به تأليف و تصنيف و فعالیت‌های آموزشى پرداخت و این امر تا روزهاى آخر زندگانى وى ادامه داشت.
ابن عساكر، شاگردان زيادى داشت كه غالباً همه از فقيهان و بزرگان حديث در آن روزگار بودند. اگر چه ابن عساكر به حكومت بى‌اعتنا بود، اما به لحاظ رتبه علمى و تخصصش، مورد احترام شاهان بود. نورالدين زنگى، علاوه بر حمايت و تشویق ابن عساكر در جمع‌آورى تاريخ دمشق، پس از تأسيس دار الحديث نوريه (اولین مركز تخصصى حديث)، سرپرستى آن را به وى واگذار نمود. ابن عساكر، در سال 571ق، در دمشق درگذشت و سلطان صلاح‌الدين ايوبى در تشييع جنازه وى حاضر شد و به امامت شيخ قطب‌الدين نيشابورى بر وى نماز خواند.
آثار
آثار و تأليفات ابن عساكر را بالغ بر 134 عنوان ذكر كرده‌اند كه غالب آنها در زمینه حديث، رجال و تاريخ است و در زير به برخى از آنها اشاره مى‌شود:
- تاريخ دمشق: مهم‌ترين اثر ابن عساكر همین کتاب در 80 جلد است و فاصله زمانى پيش از اسلام تا قرن 6 قمرى را در بر گرفته است. این کتاب، جامع‌ترين کتاب در جغرافياى تاريخى و زندگى‌نامه دانشمندان، محدثان و حافظان حديث شهر دمشق است؛
- الاربعون؛
- مناقب الشباب؛
- مجمع الشيوخ؛
- الاطراف للسنن؛
- تشريف يوم الجمعة؛
- فضل اصحاب الحديث.
وابسته‌ها
تاریخ مدینة دمشق (تحقیق المنجد)
تاريخ دمشق 360 - 555 ه (ابن قلانسي)
طرق حديث الغدير برواية ابن عساكر
ترجمة ريحانة رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم: الإمام الحسين عليه‌السلام من تاريخ مدينة دمشق
ترجمه الامام علی بن ابیطالب علیه‌السلام من تاریخ مدینه دمشق
ترجمه الامام زین‌العابدین علی بن الحسین علیهماالسلام