سیرافی، حسن بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'سیرافی (ابهام زدایی)' به 'سیرافی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۲۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR07768.jpg|بندانگشتی|سیرافی، حسن بن عبدالله]] | [[پرونده:NUR07768.jpg|بندانگشتی|سیرافی، حسن بن عبدالله]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |سیرافی، حسن بن عبدالله | ||
|- | |- | ||
| | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | اب‍ن‌م‍رزب‍ان، حسن بن عبدالله | ||
اب‍و س‍ع‍ی‍د سیرافی | اب‍و س‍ع‍ی‍د سیرافی | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |بهزاد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |284ق و یا 290ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |بوشهر | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |368 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[ابن سراج، محمد بن سری|ابن سراج]]، [[ابن درید، محمد بن حسن|ابن دريد]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[رحله السیرافی]] | ||
[[شرح کتاب سیبویه]] | [[شرح کتاب سیبویه]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE07768AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|سیرافی (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''قاضى ابوسعيد حسن بن عبدالله بن مرزبان سيرافى''' (284 یا 290-368ق)، كه به اختصار ابوسعيد سيرافى خوانده مى‌شود، عالم مشهور نحو، لغت، فقه، حديث، علوم قرآن و كلام است. او اهل سيراف (از توابع استان بوشهر) بود. | |||
== ولادت == | |||
پدرش زرتشتى بود و بهزاد نام داشت، ولى بعد از مسلمان شدن، نام عبدالله بر خود نهاد. ابوسعيد در سال 284ق و به قولى ديگر 290ق به دنيا آمد. | |||
==تحصیلات== | |||
== | |||
تحصيلات خود را تا سن 20 سالگى در سيراف گذراند و به عمان مهاجرت كرد و پس از اخذ اجتهاد، به وطن برگشت. سپس راهى بغداد شد و در آنجا منصب قضاوت را عهده‌دار بود. [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن نديم]] با وى دوست بود و [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] پيش از ده سالگى از او نحو آموخت. | تحصيلات خود را تا سن 20 سالگى در سيراف گذراند و به عمان مهاجرت كرد و پس از اخذ اجتهاد، به وطن برگشت. سپس راهى بغداد شد و در آنجا منصب قضاوت را عهده‌دار بود. [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن نديم]] با وى دوست بود و [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] پيش از ده سالگى از او نحو آموخت. | ||
وى فردى پرهيزكار و عفيف بود و با اجرت استنساخ كتاب‌ها روزگار مى‌گذراند و درآمد ديگرى نمى‌پذيرفت. كرخى، فقيه بزرگ شيعى، او را | وى فردى پرهيزكار و عفيف بود و با اجرت استنساخ كتاب‌ها روزگار مى‌گذراند و درآمد ديگرى نمى‌پذيرفت. كرخى، فقيه بزرگ شيعى، او را تجليل و تكريم مى‌كرد و بر همه برترى مى‌داد و مجلس فتوا برایش ترتيب داده بود. وى عالمى جامع بود و در نحو، فقه، لغت، شعر، عروض، قرائت، حديث، كلام، حساب و هندسه چيره‌دست بود. ابوسعيد علم نحو را از [[ابن سراج، محمد بن سری|ابن سراج]] و لغت را از [[ابن درید، محمد بن حسن|ابن دريد]] آموخت تا اين‌كه خود از اكابر و اعاظم علماى زمان خويش شد. وى در فقه، حديث، علوم قرآن و كلام از اساتيد بنام بود اما در نحو و لغت عرب، خاصه نحو بصريان، اشتهار بيشترى يافت. بر اثر شهرتى كه داشت، مرجع امراء، علما و افاضل بود. از آن جمله، نوح سامانى نامه‌اى به او نوشت و چهار صد سؤال كه غالب آن‌ها الفاظ لغوى بود، از وى پرسيد و ديلمى وزير نامه‌اى مشتمل بر سئوالاتى در باب قرآن بدو نوشت و مروان بن محمد ملك ديلم از آذربايجان يكصد و بيست سؤال در باب قرآن و حديث نزد او فرستاد و همچنين عده‌اى ديگر و او همه را جواب داد. | ||
سيرافى همان كسى است كه با ابوبِشر متّى بن يونس القُنّائى مناظره‌ى بزرگى در رجحان نحو عربى بر منطق يونانى كرد و صورت اين مناظره در كتاب «الامتاع و المؤانسة» آمده است. | سيرافى همان كسى است كه با ابوبِشر متّى بن يونس القُنّائى مناظره‌ى بزرگى در رجحان نحو عربى بر منطق يونانى كرد و صورت اين مناظره در كتاب «الامتاع و المؤانسة» آمده است. | ||
==وفات== | |||
وی در دوم رجب سال 368ق درگذشت و در مقبره خيزران دفن گرديد. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۷: | ||
برخى از كتاب‌هاى او عبارتند از: | برخى از كتاب‌هاى او عبارتند از: | ||
{{ستون-شروع|2}} | |||
# الوقف و الابتداء | # الوقف و الابتداء | ||
# شرح كتاب [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] در نحو | # شرح كتاب [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] در نحو | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۶: | ||
# شرح مقصوره ابن دريد | # شرح مقصوره ابن دريد | ||
# الاقناع فى النحو كه پسرش يوسف آن را بعد از او كامل نمود. | # الاقناع فى النحو كه پسرش يوسف آن را بعد از او كامل نمود. | ||
{{پایان}} | |||
== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[أخبار رحلات العرب و الفرس إلی الهند و الصين]] | |||
[[شرح کتاب سیبویه]] | |||
[[أخبار النحويين البصريين]] | |||
[[ | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۵۱
| نام | سیرافی، حسن بن عبدالله |
|---|---|
| نامهای دیگر | اب‍ن‌م‍رزب‍ان، حسن بن عبدالله
اب‍و س‍ع‍ی‍د سیرافی |
| نام پدر | بهزاد |
| متولد | 284ق و یا 290ق |
| محل تولد | بوشهر |
| رحلت | 368 ق |
| اساتید | ابن سراج، ابن دريد |
| برخی آثار | رحله السیرافی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07768AUTHORCODE |
قاضى ابوسعيد حسن بن عبدالله بن مرزبان سيرافى (284 یا 290-368ق)، كه به اختصار ابوسعيد سيرافى خوانده مى‌شود، عالم مشهور نحو، لغت، فقه، حديث، علوم قرآن و كلام است. او اهل سيراف (از توابع استان بوشهر) بود.
ولادت
پدرش زرتشتى بود و بهزاد نام داشت، ولى بعد از مسلمان شدن، نام عبدالله بر خود نهاد. ابوسعيد در سال 284ق و به قولى ديگر 290ق به دنيا آمد.
تحصیلات
تحصيلات خود را تا سن 20 سالگى در سيراف گذراند و به عمان مهاجرت كرد و پس از اخذ اجتهاد، به وطن برگشت. سپس راهى بغداد شد و در آنجا منصب قضاوت را عهده‌دار بود. ابن نديم با وى دوست بود و سيد رضى پيش از ده سالگى از او نحو آموخت.
وى فردى پرهيزكار و عفيف بود و با اجرت استنساخ كتاب‌ها روزگار مى‌گذراند و درآمد ديگرى نمى‌پذيرفت. كرخى، فقيه بزرگ شيعى، او را تجليل و تكريم مى‌كرد و بر همه برترى مى‌داد و مجلس فتوا برایش ترتيب داده بود. وى عالمى جامع بود و در نحو، فقه، لغت، شعر، عروض، قرائت، حديث، كلام، حساب و هندسه چيره‌دست بود. ابوسعيد علم نحو را از ابن سراج و لغت را از ابن دريد آموخت تا اين‌كه خود از اكابر و اعاظم علماى زمان خويش شد. وى در فقه، حديث، علوم قرآن و كلام از اساتيد بنام بود اما در نحو و لغت عرب، خاصه نحو بصريان، اشتهار بيشترى يافت. بر اثر شهرتى كه داشت، مرجع امراء، علما و افاضل بود. از آن جمله، نوح سامانى نامه‌اى به او نوشت و چهار صد سؤال كه غالب آن‌ها الفاظ لغوى بود، از وى پرسيد و ديلمى وزير نامه‌اى مشتمل بر سئوالاتى در باب قرآن بدو نوشت و مروان بن محمد ملك ديلم از آذربايجان يكصد و بيست سؤال در باب قرآن و حديث نزد او فرستاد و همچنين عده‌اى ديگر و او همه را جواب داد.
سيرافى همان كسى است كه با ابوبِشر متّى بن يونس القُنّائى مناظره‌ى بزرگى در رجحان نحو عربى بر منطق يونانى كرد و صورت اين مناظره در كتاب «الامتاع و المؤانسة» آمده است.
وفات
وی در دوم رجب سال 368ق درگذشت و در مقبره خيزران دفن گرديد.
آثار
برخى از كتاب‌هاى او عبارتند از:
- الوقف و الابتداء
- شرح كتاب سيبويه در نحو
- اخبار النحويين البصريين
- اللغات الوصل و القطع
- صنعه الشعر و البلاغة
- شرح مقصوره ابن دريد
- الاقناع فى النحو كه پسرش يوسف آن را بعد از او كامل نمود.