سلطان‌ولد، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class='wikiInfo'>
    <div class="wikiInfo">
    [[پرونده:NUR09601.jpg|بندانگشتی|سلطان ولد، محمد بن محمد]]
    [[پرونده:NUR09601.jpg|بندانگشتی|سلطان ولد، محمد بن محمد]]
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    |-
    |-
    ! نام!! data-type='authorName'|سلطان ولد، محمد بن محمد
    ! نام!! data-type="authorName" |سلطان ولد، محمد بن محمد
    |-
    |-
    |نام های دیگر  
    |نام‎های دیگر  
    |data-type='authorOtherNames'| ب‍ه‍اء ال‍دی‍ن‌ م‍ح‍م‍د ب‍ل‍خ‍ی‌
    | data-type="authorOtherNames" | ب‍ه‍اء ال‍دی‍ن‌ م‍ح‍م‍د ب‍ل‍خ‍ی‌


    س‍ل‍طان‌ ول‍د، ب‍ه‍اءال‍دی‍ن‌
    س‍ل‍طان‌ ول‍د، ب‍ه‍اءال‍دی‍ن‌
    |-
    |-
    |نام پدر  
    |نام پدر  
    |data-type='authorfatherName'|
    | data-type="authorfatherName" |جلال‌الدّين محمد مولوى
    |-
    |-
    |متولد  
    |متولد  
    |data-type='authorbirthDate'|
    | data-type="authorbirthDate" |623ق
    |-
    |-
    |محل تولد
    |محل تولد
    |data-type='authorBirthPlace'|
    | data-type="authorBirthPlace" |لارَندة آسياى صغير
    |-
    |-
    |رحلت  
    |رحلت  
    |data-type='authorDeathDate'|712 هـ.ق
    | data-type="authorDeathDate" |712ق
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    |data-type='authorTeachers'|
    | data-type="authorTeachers" |[[صلاح‌الدين زركوب]]
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    |data-type='authorWritings'|
    | data-type="authorWritings" |[[معارف]]
    |-class='articleCode'
    [[انتهانامه]]
    |کد مولف
     
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE9601AUTHORCODE
    [[ابتدا نامه]]
    |- class="articleCode"
    |کد مؤلف
    | data-type="authorCode" |AUTHORCODE09601AUTHORCODE
    |}
    |}
    </div>
    </div>


    '''بهاءالدّين سلطان ولد''' (623-712ق)، عارف و شاعر قرن هفتم


    '''بهاءالدّين سلطان ولد'''، عارف و شاعر قرن هفتم، فرزند جلال‌الدّين محمد مولوى مى‌باشد. مادر وى گوهرخاتون، دختر شرف‌الدين لالاى سمرقندى بود. سلطان ولد به مانند جدّش، لقب «بهاءالدين» داشت اما جدّش به «بهاء ولد» و او به «سلطان ولد» شهرت يافته است.
    == ولادت ==
    فرزند جلال‌الدّين محمد مولوى مى‌باشد. مادر وى گوهرخاتون، دختر شرف‌الدين لالاى سمرقندى بود. سلطان ولد به مانند جدّش، لقب «بهاءالدين» داشت اما جدّش به «بهاء ولد» و او به «سلطان ولد» شهرت يافته است.


    قرشى حنفى مصرى مؤلف «الجواهر المضيئة» نام وى را احمد و ولادتش را در (620ق) ذكر كرده است؛ اما به روايت مشهور، محمد نام داشت و در (623ق) در لارَندة آسياى صغير ديده به جهان گشود.
    قرشى حنفى مصرى مؤلف «الجواهر المضيئة» نام وى را احمد و ولادتش را در (620ق) ذكر كرده است؛ اما به روايت مشهور، محمد نام داشت و در (623ق) در لارَندة آسياى صغير ديده به جهان گشود.


    مولانا به او بسيار علاقه‌مند بود و وى را از لحاظ جسمى و روحى، شبيه‌ترين افراد به خود مى‌شمرد. بهاءالدين ولد، مانند پدرش، به شمس تبريزى بسيار ارادت داشت و در سفرى كه براى دلجويى و آوردن وى به فرمان مولانا به دمشق رفت، از اين شهر تا قونيه پياده در ركاب شمس دويد و شمس را به شيخى خود برگزيد. سلطان ولد با صلاح‌الدين زركوب (متوفى 657ق) نيز مجالست داشت و با وجود عامى بودن صلاح‌الدين، به او ارادت مى‌ورزيد و برخى از دقايق عرفانى را از وى آموخت.
    == تحصیلات ==
    مولانا به او بسيار علاقه‌مند بود و وى را از لحاظ جسمى و روحى، شبيه‌ترين افراد به خود مى‌شمرد. بهاءالدين ولد، مانند پدرش، به شمس تبريزى بسيار ارادت داشت و در سفرى كه براى دلجويى و آوردن وى به فرمان مولانا به دمشق رفت، از اين شهر تا قونيه پياده در ركاب شمس دويد و شمس را به شيخى خود برگزيد. سلطان ولد با [[صلاح‌الدين زركوب]] (متوفى 657ق) نيز مجالست داشت و با وجود عامى بودن صلاح‌الدين، به او ارادت مى‌ورزيد و برخى از دقايق عرفانى را از وى آموخت.


    بهاءالدين دو كنيز به نام‌هاى نصرت خاتون و سنبله خاتون داشت كه از اولى چلبى شمس‌الدين اميرعابد و از دومى چلبى صلاح‌الدين اميرزاهد و حسام‌الدين اميرواجد، زاده شدند.
    بهاءالدين دو كنيز به نام‌هاى نصرت خاتون و سنبله خاتون داشت كه از اولى چلبى شمس‌الدين اميرعابد و از دومى چلبى صلاح‌الدين اميرزاهد و حسام‌الدين اميرواجد، زاده شدند.
    خط ۴۴: خط ۵۰:
    بهاءالدين سلطان ولد به فارسى، عربى، تركى و يونانى شعر مى‌سرود و «ولد» تخلّص مى‌كرد. در ولدنامه (ص394) تصريح كرده است كه تركى و رومى يونانى را درست نمى‌داند اما به فارسى و عربى بهتر سخن مى‌گويد.
    بهاءالدين سلطان ولد به فارسى، عربى، تركى و يونانى شعر مى‌سرود و «ولد» تخلّص مى‌كرد. در ولدنامه (ص394) تصريح كرده است كه تركى و رومى يونانى را درست نمى‌داند اما به فارسى و عربى بهتر سخن مى‌گويد.


    انديشۀ او كم و بيش مانند پدرش بود، اما هيچ‌گاه به پايۀ كمال مولانا نرسيد. سخنان بهاءالدين نيز بيان همان مطالب مولوى است؛ چنان‌كه در ولدنامه (ص32) مى‌گويد: مى‌خواهد تا احوال مولانا و ياران او را به مريدان تفهيم كند. آثارى نيز كه از او باقى مانده، به تقليد و پيروى از آثار مولاناست، چنان‌كه خود در ولدنامه (ص43) و رَباب‌نامه (ص21) به اين موضوع اشاره كرده است. اين آثار عبارت‌اند از:
    انديشۀ او كم و بيش مانند پدرش بود، اما هيچ‌گاه به پايۀ كمال مولانا نرسيد. سخنان بهاءالدين نيز بيان همان مطالب مولوى است؛ چنان‌كه در ولدنامه (ص32) مى‌گويد: مى‌خواهد تا احوال مولانا و ياران او را به مريدان تفهيم كند.
     
    == وفات ==
    وى در 712ق درگذشت و در جوار پدر به خاک سپرده شد.
     
    == آثار ==
    آثارى نيز كه از او باقى مانده، به تقليد و پيروى از آثار مولاناست، چنان‌كه خود در ولدنامه (ص43) و رَباب‌نامه (ص21) به اين موضوع اشاره كرده است. اين آثار عبارتند از:


    #ديوان اشعار.
    #ديوان اشعار.
    خط ۵۱: خط ۶۳:
    #انتهانامه؛ كه مطالب دو مثنوى ديگر او در آن گنجانده شده است.
    #انتهانامه؛ كه مطالب دو مثنوى ديگر او در آن گنجانده شده است.


    وى در 712ق درگذشت و در جوار پدر به خاك سپرده شد.


    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    [[معارف (سلطان ولد)]]
    [[انتهانامه]]
    [[دیوان سلطان ولد]]
    [[دیوان سلطان ولد (با مقدمه نفیسی)]]
    [[مثنوی ولدی یا ولدنامه]]
    [[رباب‌نامه]]
    [[ولدنامه]]


    == وابسته‌ها ==
    [[بهاء ولد، زندگی و عرفان او]]
    [[معارف]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده


    [[انتها نامه]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[بهاء ولد (زندگی، سلوک و اندیشه)]]


    [[ابتدا نامه]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[ابتدانامه]]  


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۲۴

    سلطان ولد، محمد بن محمد
    نام سلطان ولد، محمد بن محمد
    نام‎های دیگر ب‍ه‍اء ال‍دی‍ن‌ م‍ح‍م‍د ب‍ل‍خ‍ی‌

    س‍ل‍طان‌ ول‍د، ب‍ه‍اءال‍دی‍ن‌

    نام پدر جلال‌الدّين محمد مولوى
    متولد 623ق
    محل تولد لارَندة آسياى صغير
    رحلت 712ق
    اساتید صلاح‌الدين زركوب
    برخی آثار معارف

    انتهانامه

    ابتدا نامه

    کد مؤلف AUTHORCODE09601AUTHORCODE

    بهاءالدّين سلطان ولد (623-712ق)، عارف و شاعر قرن هفتم

    ولادت

    فرزند جلال‌الدّين محمد مولوى مى‌باشد. مادر وى گوهرخاتون، دختر شرف‌الدين لالاى سمرقندى بود. سلطان ولد به مانند جدّش، لقب «بهاءالدين» داشت اما جدّش به «بهاء ولد» و او به «سلطان ولد» شهرت يافته است.

    قرشى حنفى مصرى مؤلف «الجواهر المضيئة» نام وى را احمد و ولادتش را در (620ق) ذكر كرده است؛ اما به روايت مشهور، محمد نام داشت و در (623ق) در لارَندة آسياى صغير ديده به جهان گشود.

    تحصیلات

    مولانا به او بسيار علاقه‌مند بود و وى را از لحاظ جسمى و روحى، شبيه‌ترين افراد به خود مى‌شمرد. بهاءالدين ولد، مانند پدرش، به شمس تبريزى بسيار ارادت داشت و در سفرى كه براى دلجويى و آوردن وى به فرمان مولانا به دمشق رفت، از اين شهر تا قونيه پياده در ركاب شمس دويد و شمس را به شيخى خود برگزيد. سلطان ولد با صلاح‌الدين زركوب (متوفى 657ق) نيز مجالست داشت و با وجود عامى بودن صلاح‌الدين، به او ارادت مى‌ورزيد و برخى از دقايق عرفانى را از وى آموخت.

    بهاءالدين دو كنيز به نام‌هاى نصرت خاتون و سنبله خاتون داشت كه از اولى چلبى شمس‌الدين اميرعابد و از دومى چلبى صلاح‌الدين اميرزاهد و حسام‌الدين اميرواجد، زاده شدند.

    بهاءالدين سلطان ولد به فارسى، عربى، تركى و يونانى شعر مى‌سرود و «ولد» تخلّص مى‌كرد. در ولدنامه (ص394) تصريح كرده است كه تركى و رومى يونانى را درست نمى‌داند اما به فارسى و عربى بهتر سخن مى‌گويد.

    انديشۀ او كم و بيش مانند پدرش بود، اما هيچ‌گاه به پايۀ كمال مولانا نرسيد. سخنان بهاءالدين نيز بيان همان مطالب مولوى است؛ چنان‌كه در ولدنامه (ص32) مى‌گويد: مى‌خواهد تا احوال مولانا و ياران او را به مريدان تفهيم كند.

    وفات

    وى در 712ق درگذشت و در جوار پدر به خاک سپرده شد.

    آثار

    آثارى نيز كه از او باقى مانده، به تقليد و پيروى از آثار مولاناست، چنان‌كه خود در ولدنامه (ص43) و رَباب‌نامه (ص21) به اين موضوع اشاره كرده است. اين آثار عبارتند از:

    1. ديوان اشعار.
    2. ولدنامه يا مثنوى ولدى و يا ابتدانامه.
    3. مثنوى رباب‌نامه كه هم‌وزن مثنوى مولانا در بحر رمل مسدّس مقصور يا محذوف است.
    4. انتهانامه؛ كه مطالب دو مثنوى ديگر او در آن گنجانده شده است.


    وابسته‌ها