دیوان سلطان ولد (با مقدمه نفیسی)
| دیوان سلطان ولد | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سلطان‌ولد، محمد بن محمد (نویسنده) نفیسی، سعید (مقدمه) |
| ناشر | کتابفروشی رودکی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1338 |
| چاپ | اول |
| موضوع | شعر فارسی -- قرن۷ ق |
| کد کنگره | PIR۵۲۲۱/د۹ |
دیوان سلطان ولد بهاءالدین ولد، پسر مولانا جلال‌الدین بلخی رومی صاحب مثنوی، با مقدمه سعید نفیسی؛ این کتاب، شامل بیش از سیزده هزار بیت، در قالب غزل، قصیده، قطعه، ترکیبات و مسمط بوده، به سه زبان فارسی، عربی و ترکی است که سلطان ولد پیش از مثنویات خود به نظم آن پرداخته است. این دیوان نخستین بار در استانبول در سال ۱۹۴۱ میلادی به اهتمام نافذ اوزلوق از دانشمندان ترکیه به چاپ رسیده و در آن ۸۲۶ غزل (در ۹۸۷۲ بیت)، ۳۲ قصیده، ٩ قطعه، ٩ترکبیات، ۳۲ مسمط، ۴۵۴ رباعی درج شده است. در این میان ٩ غزل عربی و ۱۵ غزل ترکی هم آمده است. بنا به گفتۀ مصححان دیوان کبیر مولانا (دیوان شمس)، بخش‌هایی از غزل‌های سلطان ولد به نام مولانا در جمع غزلیات او راه یافته است. چنان که نفیسی نیز در مقدمه این چاپ می‌نویسد در کلیات شمس تبریز، چاپ لکنهو (۱۳۱۷میلادی)، ۲۷ غزل از غزلیات سلطان ولد به نام مولانا به چاپ رسیده است. این اثر از آنجا که اولین تجربه شعرسرایی سلطان ولد محسوب می‌شود، نسبت به مثنویات او ارزش کمتری دارد و شاید به همین دلیل است که مورد توجه شعر شناسان و محققان قرار نگرفته است.
سعید نفیسی، همان‌گونه که اشاره شد، مقدمۀ عالمانه‌ای بر این کتاب نوشته و در آن اطلاعات مبسوطی از سلسله و اسناد طریقه مولویه ارائه داده است.[۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص439
منابع مقاله
عالمی، محمدعَلَم، کتاب‌شناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمی‌ترین کتاب‌های مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.