نکتههای ناگفته: مجموعه یادداشت و نقد ادبی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR ۳۳۷۵/۶الف۷ن۸ ۱۳۹۳ | ||
| موضوع =ادبیات | | موضوع =ادبیات فارسی,تصوف, -- تاریخ و نقد | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = زاوش | | ناشر = زاوش | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات(مهر 1404) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(مهر 1404) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1404]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۰۵
| نکتههای ناگفته: مجموعۀ یادداشت و نقد ادبی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | افشاری، مهران (نویسنده) |
| ناشر | زاوش |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1393 |
| شابک | 9786006846828 |
| موضوع | ادبیات فارسی,تصوف, -- تاریخ و نقد |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR ۳۳۷۵/۶الف۷ن۸ ۱۳۹۳ |
نکتههای ناگفته: مجموعۀ یادداشت و نقد ادبی تألیف مهران افشاری؛ این کتاب مجموعهای از نکتههای نغز و سخنان تازه دربارۀ زبان و ادب فارسی و تاریخ اجتماعی و فرهنگ ایران ارائه میدهد که بیشتر آنها تاکنون منتشر نشده است و خواننده از طریق مقایسۀ آنها با مقالههای منتشرشده، تفاوت میان یادداشت و مقاله را از دیدگاه نگارنده درمییابد.
ساختار
این کتاب در یک جلد و شامل مجموعهای از یادداشتهای متعدد در موضوعات مختلف ادبی و تاریخی تنظیم شده است.
گزارش کتاب
کتاب «نکتههای ناگفته: مجموعۀ یادداشت و نقد ادبی» اثر مهران افشاری، مجموعهای ارزشمند از یادداشتهای پژوهشی در حوزۀ زبان و ادب فارسی و تاریخ اجتماعی و فرهنگی ایران است.
این کتاب حاوی نکات بدیع و سخنان تازهای است که بیشتر آنها برای نخستین بار منتشر میشوند. دو نوشتار آغازین کتاب به موضوعات دین، عرفان و تصوف و همچنین تاریخ اجتماعی مرتبط است و یادداشتهای بعدی به ادبیات فارسی اختصاص دارد که با ترتیب زمانی و با توجه به موضوع هر نوشته تنظیم شدهاند.
در میان یادداشتهای کتاب، دو نقد ادبی درباره سعدی نیز گنجانده شده است. یکی از یادداشتهای برجسته کتاب با عنوان «منوچهری و شاهنامه» به بررسی ارتباط منوچهری دامغانی با شاهنامه فردوسی میپردازد. نویسنده با استناد به شواهد تاریخی نشان میدهد که شاهنامه فردوسی در دوران زندگی منوچهری شناخته شده و معروف بوده و این شاعر با اثر فردوسی آشنایی داشته است. افشاری با اشاره به منظومه علینامه که در سال ۴۸۳ قمری از فردوسی و شاهنامه سخن گفته، استدلال میکند که ادعای برخی معاصران مبنی بر ناشناخته بودن شاهنامه در عصر فردوسی، سخنی سست و بیاساس است. از دیگر یادداشتهای مهم کتاب میتوان به «یادداشتهایی دربارۀ تصوف، فتوت و قلندری»، «یادداشتهایی دربارۀ برخی حکایتهای مثنویهای عطار»، «سماع سعدی و طریقۀ تصوف او»، «سفرهای شیخ اجل سعدی»، «یادداشتهایی از زنگینامه»، «یادداشتهایی بر دیوان حافظ» و «دربارۀ قصۀ حسین کرد شبستری» اشاره کرد. نویسنده در سراسر کتاب با رویکردی پژوهشی و با استناد به منابع معتبر، به واکاوی نکات دقیق و ناگفته در متون کهن فارسی میپردازد و خواننده را با جنبههای کمترشناختهشدۀ ادبیات و تاریخ ایران آشنا میسازد.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات