تشیع و قدرت در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تشیع و قدرت در ایران'''، اثر [[بهزاد کشاورزی]] (معاصر)، پژوهشگر تاریخ و جامعه‌شناسی سیاسی که به بررسی تاریخی و تحلیلی رابطه قدرت و مذهب تشیع در ایران، از زمان تشکیل سلسله صفویه تا آستانه انقلاب ۱۳۵۷ش می‌پردازد و هدف اصلی آن ردیابی ریشه‌های ظهور قدرت روحانیت شیعه و نقش آنها در ساختار سیاسی ایران است.

بخش چهارم: قاجاریه تا سلطنت ناصرالدین‌شاه این بخش به دوران قاجاریه تا ناصرالدین‌شاه می‌پردازد و چگونگی تداوم نقش روحانیت در این دوره را بررسی می‌کند. پیدایش سلسله قاجار، رابطه آقا محمد خان قاجار با روحانیت، و نقش روحانیت در زمان فتحعلی‌شاه و جنگ‌های ایران و روس (مانند مسئله جنگ‌های تبریز و گریبایدوف) شرح داده می‌شود. در ادامه، رقابت بین روحانیت شیعه و تصوف، و سپس جریان باب و ظهور شیخ احمد احسائی و بابی‌گری و تقابل فرقه‌های بابیه و روحانیت شیعه بررسی می‌گردد<ref>همان، ص134- 205</ref>.

بخش پنجم: ناصرالدین‌شاه و روحانیت؛ بخش پایانی کتاب، روابط بین ناصرالدین‌شاه و روحانیت را تشریح می‌کند. این بخش شامل بررسی نقش روحانیت در دوره صدارت امیرکبیر و اصلاحات قضایی او، موقعیت روحانیت پس از سقوط میرزا آقاخان نوری، و پیدایش اندیشه‌های نو در ایران و موقعیت روحانیت است. همچنین، نقش میرزا حسین‌خان مشیرالدوله (سپهسالار) و روحانیت، قدرت روحانیت در دوران پس از مشیرالدوله، و فعالیت‌های افرادی چون میرزا ملکم خان و سید جمال‌الدین اسدآبادی موردتوجه قرار می‌گیرد. در نهایت، به انقلاب تنباکو و نقش علما در پیروزی آن پرداخته می‌شود<ref>همان، ص207- 346</ref>.