پرش به محتوا

دیوان بیدل شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'ه‌ای '
جز (جایگزینی متن - ' (عج)' به '(عج)')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'ه‌ای ')
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''دیوان بیدل شیرازی''' اثر [[بیدل‌ شیرازی، سید رحیم‌ بن‌ محمد|میرزا محمدرحیم بیدل شیرازی]]، این کتاب مجموعه ای است از اشعار [[بیدل‌ شیرازی، سید رحیم‌ بن‌ محمد|میرزا محمدرحیم شیرازی]] از شاعران و طبیبان عصر قاجار که در شعر «بیدل» تخلص داشت.
'''دیوان بیدل شیرازی''' اثر [[بیدل‌ شیرازی، سید رحیم‌ بن‌ محمد|میرزا محمدرحیم بیدل شیرازی]]، این کتاب مجموعه‌ای است از اشعار [[بیدل‌ شیرازی، سید رحیم‌ بن‌ محمد|میرزا محمدرحیم شیرازی]] از شاعران و طبیبان عصر قاجار که در شعر «بیدل» تخلص داشت.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۲: خط ۳۲:


==گزارش کتاب==
==گزارش کتاب==
[[بیدل‌ شیرازی، سید رحیم‌ بن‌ محمد|میرزا محمدرحیم]] فرزند میرزا سیدمحمد طبیب از سادات موسوی است که به حرفۀ پزشکی مشغول و مدتی از اطبای دربار فتحعلی شاه قاجار بود و در دیگر علوم نیز مهارتی داشت و در شعر «بیدل» تخلص می‌کرد. بیدل دارای اشعاری زیادی بوده که بر اثر حادثه‌ای دیوانش از بین می‌رود و تنها بخشی از اشعارش برجای مانده است.
[[بیدل‌ شیرازی، سید رحیم‌ بن‌ محمد|میرزا محمدرحیم]] فرزند میرزا سید محمد طبیب از سادات موسوی است که به حرفۀ پزشکی مشغول و مدتی از اطبای دربار فتحعلی شاه قاجار بود و در دیگر علوم نیز مهارتی داشت و در شعر «بیدل» تخلص می‌کرد. بیدل دارای اشعاری زیادی بوده که بر اثر حادثه‌ای دیوانش از بین می‌رود و تنها بخشی از اشعارش برجای مانده است.


اشعار [[بیدل‌ شیرازی، سید رحیم‌ بن‌ محمد|بیدل شیرازی]]، سلیس و روان و دارای ابیات بلندی و بیشتر در مدح ائمۀ اطهار است. وی دارای ترکیب‌بند ولایی و عاشورایی است که مشتمل بر 33 بند است و با مرثیۀ حضرت رسول(ص) آغاز می‌شود. وی در بند بیست‌وششم خطاب به جانب قبر رسول می‌سراید:
اشعار [[بیدل‌ شیرازی، سید رحیم‌ بن‌ محمد|بیدل شیرازی]]، سلیس و روان و دارای ابیات بلندی و بیشتر در مدح ائمۀ اطهار است. وی دارای ترکیب‌بند ولایی و عاشورایی است که مشتمل بر 33 بند است و با مرثیۀ حضرت رسول(ص) آغاز می‌شود. وی در بند بیست‌وششم خطاب به جانب قبر رسول می‌سراید:
خط ۴۰: خط ۴۰:
که از دوازده بند معروف [[محتشم، علی بن احمد|محتشم]] پیروی کرده است.
که از دوازده بند معروف [[محتشم، علی بن احمد|محتشم]] پیروی کرده است.


او دیوانی مشتمل بر سی هزار بیت داشت که دربرگیرندۀ غزلیات و قصاید و مراثی و ... بود. در سفر مکه، جهاز ایشان طوفانی و برای حفظ جان، اغلب و اکثر اموال اهل جهاز را به دریا ریخته که جهاز سبک شود و از برهد، آن دیوان با سایر اموالشان به دریا رفت. در مراجعت از آنچه در نسخه‌های خطی باقی بود و اشعار بعد از آن سفر، دیوان دیگر را مرتب می‌کند.
او دیوانی مشتمل بر سی هزار بیت داشت که دربرگیرندۀ غزلیات و قصاید و مراثی و... بود. در سفر مکه، جهاز ایشان طوفانی و برای حفظ جان، اغلب و اکثر اموال اهل جهاز را به دریا ریخته که جهاز سبک شود و از برهد، آن دیوان با سایر اموالشان به دریا رفت. در مراجعت از آنچه در نسخه‌های خطی باقی بود و اشعار بعد از آن سفر، دیوان دیگر را مرتب می‌کند.


[[عبدالرزاق دنبلی]] صاحب «نگارستان دارا» دربارۀ او می‌نویسد: «خطوط سبعه خصوصاً نستعلیق را نیکو می‌نویسد و گاه‌گاهی ابیات مثنوی به طرز ابیات عارف رومی آورد و معانی شیرین پرورد و در غزل‌پردازی طبعش به شیوۀ [[سعدی، مصلح بن عبدالله|شیخ سعدی شیرازی]] آشناست. غزل را صاف و نمکین می‌گوید و ... و جناب میرزا در همۀ فنون شعر مهارتی کامل دارد و فقیر سلیقۀ سخن‌سنجی ایشان را پسندیده‌ام».
[[عبدالرزاق دنبلی]] صاحب «نگارستان دارا» دربارۀ او می‌نویسد: «خطوط سبعه خصوصاً نستعلیق را نیکو می‌نویسد و گاه‌گاهی ابیات مثنوی به طرز ابیات عارف رومی آورد و معانی شیرین پرورد و در غزل‌پردازی طبعش به شیوۀ [[سعدی، مصلح بن عبدالله|شیخ سعدی شیرازی]] آشناست. غزل را صاف و نمکین می‌گوید و... و جناب میرزا در همۀ فنون شعر مهارتی کامل دارد و فقیر سلیقۀ سخن‌سنجی ایشان را پسندیده‌ام».


به طور کلی [[بیدل‌ شیرازی، سید رحیم‌ بن‌ محمد|بیدل شیرازی]] از شاعران آیینی قرن سیزدهم است که اشعاری در مدح و مرثیۀ حضرت رسول(ص)، [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]]، [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و اشعاری در مدح و منقبت حضرت مهدی(عج) دارد. دیوان وی شامل قصیده، قطعه، غزل و ترکیب‌بند است.<ref>[https://literaturelib.com/books/13257 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
به طور کلی [[بیدل‌ شیرازی، سید رحیم‌ بن‌ محمد|بیدل شیرازی]] از شاعران آیینی قرن سیزدهم است که اشعاری در مدح و مرثیۀ حضرت رسول(ص)، [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]]، [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و اشعاری در مدح و منقبت حضرت مهدی(عج) دارد. دیوان وی شامل قصیده، قطعه، غزل و ترکیب‌بند است.<ref>[https://literaturelib.com/books/13257 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>