۱۱٬۳۳۳
ویرایش
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
(ویرایش) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
{{کاربردهای دیگر|تسنیم (ابهامزدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|تسنیم (ابهامزدایی)}} | ||
'''تفسیر تسنیم''' نوشته [[جوادی آملی، عبدالله|آیتالله عبدالله جوادی آملی]] | '''تفسیر تسنیم''' نوشته مرجع دینی، اسلامشناس و مفسر ممتاز قرآن کریم، [[جوادی آملی، عبدالله|آیتالله عبدالله جوادی آملی]] (متولد 1312ش) است و کارشناسان و خبرگان این تفسیر بزرگ 100 جلدی (80 جلد تفسیر ترتیبی + 20 جلد تفسیر موضوعی) را اثری پربار و ماندگار و از افتخارات شیعه و حوزههای علمیه میدانند. | ||
*این تفسیر جزءتفاسیر ترتیبی قرآن کریم است که بر پایه تفسیر المیزان نگاشته شده و محصول چهل سال درس تفسیر و تحقیق [[جوادی آملی، عبدالله|آیتالله جوادی آملی]] از سال 1359 تا سال 1399ش با همکاری دهها پژوهشگر در قالب گروههای علمی تدوین شده و در هشتاد جلد به چاپ رسیده است. | |||
نام این تفسیر از آیه ۲۷ سوره مطففین گرفته شده است که به معنی چشمهای در بهشت میباشد.این تفسیر مفصلترین تفسیری است که در تاریخ اسلام نگاشته شده است. | *نام این تفسیر از آیه ۲۷ سوره مطففین گرفته شده است که به معنی چشمهای در بهشت میباشد.این تفسیر مفصلترین تفسیری است که در تاریخ اسلام نگاشته شده است. | ||
==منهج تفسيری تسنيم== | ==منهج تفسيری تسنيم== | ||
از ديدگاه مفسر، منابع تفسير قرآن عبارتاند از «قرآن، سنت و عقل» و چون «منهج و روش تفسيری» هر مفسر، پيوند تنگاتنگی با «منابع تفسير قرآن» دارد، به اجمال میتوان منهج تفسيری تسنيم را «منهج اجتهادی جامع» و دربردارندهٴ «تفسير قرآن به قرآن»، «تفسير قرآن به سنت» و «تفسير قرآن به عقل» ناميد. در ميان اين سه شيوه، كارآمدترين آنها، «تفسير قرآن به قرآن» است، زيرا مهمترين منبع تفسير قرآن، خود قرآن است كه مبيّن، شاهد و مفسّر خويش است و در دستيابی به معارف قرآن اثری عميق دارد. | از ديدگاه مفسر، منابع تفسير قرآن عبارتاند از «قرآن، سنت و عقل» و چون «منهج و روش تفسيری» هر مفسر، پيوند تنگاتنگی با «منابع تفسير قرآن» دارد، به اجمال میتوان منهج تفسيری تسنيم را «منهج اجتهادی جامع» و دربردارندهٴ «تفسير قرآن به قرآن»، «تفسير قرآن به سنت» و «تفسير قرآن به عقل» ناميد. در ميان اين سه شيوه، كارآمدترين آنها، «تفسير قرآن به قرآن» است، زيرا مهمترين منبع تفسير قرآن، خود قرآن است كه مبيّن، شاهد و مفسّر خويش است و در دستيابی به معارف قرآن اثری عميق دارد. | ||