۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURدیوان بیدل شیرازیJ1.jpg | عنوان =دیوان بیدل شیرازی | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = بیدل شیرازی، سید رحیم بن محمد (نویسنده) خورشیدی فرد، زهره سادات (مصحح) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر |...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''دیوان بیدل شیرازی''' اثر میرزا محمدرحیم بیدل | '''دیوان بیدل شیرازی''' اثر [[بیدل شیرازی، سید رحیم بن محمد|میرزا محمدرحیم بیدل شیرازی]]، این کتاب مجموعه ای است از اشعار [[بیدل شیرازی، سید رحیم بن محمد|میرزا محمدرحیم شیرازی]] از شاعران و طبیبان عصر قاجار که در شعر «بیدل» تخلص داشت. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
میرزا محمدرحیم فرزند میرزا سیدمحمد طبیب از سادات موسوی است که به حرفۀ پزشکی مشغول و مدتی از اطبای دربار فتحعلی شاه قاجار بود و در دیگر علوم نیز مهارتی داشت و در شعر «بیدل» تخلص میکرد. بیدل دارای اشعاری زیادی بوده که بر اثر حادثهای دیوانش از بین میرود و تنها بخشی از اشعارش برجای مانده است. | [[بیدل شیرازی، سید رحیم بن محمد|میرزا محمدرحیم]] فرزند میرزا سیدمحمد طبیب از سادات موسوی است که به حرفۀ پزشکی مشغول و مدتی از اطبای دربار فتحعلی شاه قاجار بود و در دیگر علوم نیز مهارتی داشت و در شعر «بیدل» تخلص میکرد. بیدل دارای اشعاری زیادی بوده که بر اثر حادثهای دیوانش از بین میرود و تنها بخشی از اشعارش برجای مانده است. | ||
اشعار بیدل | اشعار [[بیدل شیرازی، سید رحیم بن محمد|بیدل شیرازی]]، سلیس و روان و دارای ابیات بلندی و بیشتر در مدح ائمۀ اطهار است. وی دارای ترکیببند ولایی و عاشورایی است که مشتمل بر 33 بند است و با مرثیۀ حضرت رسول (ص) آغاز میشود. وی در بند بیستوششم خطاب به جانب قبر رسول میسراید: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''کاین کشتۀ فتادۀ بیسر حسین توست''|2=''وین چاکچاک از دم خنجر حسین توست''}} | {{ب|''کاین کشتۀ فتادۀ بیسر حسین توست''|2=''وین چاکچاک از دم خنجر حسین توست''}} | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
او دیوانی مشتمل بر سی هزار بیت داشت که دربرگیرندۀ غزلیات و قصاید و مراثی و ... بود. در سفر مکه، جهاز ایشان طوفانی و برای حفظ جان، اغلب و اکثر اموال اهل جهاز را به دریا ریخته که جهاز سبک شود و از برهد، آن دیوان با سایر اموالشان به دریا رفت. در مراجعت از آنچه در نسخههای خطی باقی بود و اشعار بعد از آن سفر، دیوان دیگر را مرتب میکند. | او دیوانی مشتمل بر سی هزار بیت داشت که دربرگیرندۀ غزلیات و قصاید و مراثی و ... بود. در سفر مکه، جهاز ایشان طوفانی و برای حفظ جان، اغلب و اکثر اموال اهل جهاز را به دریا ریخته که جهاز سبک شود و از برهد، آن دیوان با سایر اموالشان به دریا رفت. در مراجعت از آنچه در نسخههای خطی باقی بود و اشعار بعد از آن سفر، دیوان دیگر را مرتب میکند. | ||
عبدالرزاق دنبلی صاحب «نگارستان دارا» دربارۀ او مینویسد: «خطوط سبعه خصوصاً نستعلیق را نیکو مینویسد و گاهگاهی ابیات مثنوی به طرز ابیات عارف رومی آورد و معانی شیرین پرورد و در غزلپردازی طبعش به شیوۀ شیخ سعدی شیرازی آشناست. غزل را صاف و نمکین میگوید و ... و جناب میرزا در همۀ فنون شعر مهارتی کامل دارد و فقیر سلیقۀ سخنسنجی ایشان را پسندیدهام». | [[عبدالرزاق دنبلی]] صاحب «نگارستان دارا» دربارۀ او مینویسد: «خطوط سبعه خصوصاً نستعلیق را نیکو مینویسد و گاهگاهی ابیات مثنوی به طرز ابیات عارف رومی آورد و معانی شیرین پرورد و در غزلپردازی طبعش به شیوۀ [[سعدی، مصلح بن عبدالله|شیخ سعدی شیرازی]] آشناست. غزل را صاف و نمکین میگوید و ... و جناب میرزا در همۀ فنون شعر مهارتی کامل دارد و فقیر سلیقۀ سخنسنجی ایشان را پسندیدهام». | ||
به طور کلی [[بیدل شیرازی، سید رحیم بن محمد|بیدل شیرازی]] از شاعران آیینی قرن سیزدهم است که اشعاری در مدح و مرثیۀ حضرت رسول (ص)، [[امام علی علیهالسلام|حضرت علی(ع)]]، [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] و اشعاری در مدح و منقبت حضرت مهدی (عج) دارد. دیوان وی شامل قصیده، قطعه، غزل و ترکیببند است.<ref>[https://literaturelib.com/books/13257 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | |||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references /> | ||