دیوان بیدل شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[بیدل‌ شیرازی، سید رحیم‌ بن‌ محمد|میرزا محمدرحیم]] فرزند میرزا سیدمحمد طبیب از سادات موسوی است که به حرفۀ پزشکی مشغول و مدتی از اطبای دربار فتحعلی شاه قاجار بود و در دیگر علوم نیز مهارتی داشت و در شعر «بیدل» تخلص می‌کرد. بیدل دارای اشعاری زیادی بوده که بر اثر حادثه‌ای دیوانش از بین می‌رود و تنها بخشی از اشعارش برجای مانده است.

{{شعر}}

{{ب|''کاین کشتۀ فتادۀ بی‌سر حسین توست''|2=''وین چاک‌چاک از دم خنجر حسین توست''}}

{{پایان شعر}}

او دیوانی مشتمل بر سی هزار بیت داشت که دربرگیرندۀ غزلیات و قصاید و مراثی و ... بود. در سفر مکه، جهاز ایشان طوفانی و برای حفظ جان، اغلب و اکثر اموال اهل جهاز را به دریا ریخته که جهاز سبک شود و از برهد، آن دیوان با سایر اموالشان به دریا رفت. در مراجعت از آنچه در نسخه‌های خطی باقی بود و اشعار بعد از آن سفر، دیوان دیگر را مرتب می‌کند.