مجموعه آثار فارسی احمد غزالی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'جامى' به 'جامى '
جز (جایگزینی متن - 'مجتبى مينوى' به 'مجتبى مينوى')
جز (جایگزینی متن - 'جامى' به 'جامى ')
خط ۸۷: خط ۸۷:
مهم‌ترين اثر غزالى، كتاب«سوانح» اوست. اين كتاب را غزالى در معانى و احوال و اسرار عشق بدان نحو كه مورد توجه صوفيان است، نوشته و هر يك از اسرار و معانى را در فصلى مورد بحث قرار داده و در ضمن اين فصول، تمثيلاتى كوتاه و حكاياتى مختصر را براى توضيح بيان خود گنجانيده است و به اشعار مختلف از غزل و رباعى فارسى و عربى استشهاد كرده است.
مهم‌ترين اثر غزالى، كتاب«سوانح» اوست. اين كتاب را غزالى در معانى و احوال و اسرار عشق بدان نحو كه مورد توجه صوفيان است، نوشته و هر يك از اسرار و معانى را در فصلى مورد بحث قرار داده و در ضمن اين فصول، تمثيلاتى كوتاه و حكاياتى مختصر را براى توضيح بيان خود گنجانيده است و به اشعار مختلف از غزل و رباعى فارسى و عربى استشهاد كرده است.


شيوه انشاى سوانح بسيار ساده و در عين سادگى، پرمغز و پرمعنى است و به جاى استدلالات منطقى، در آن قياس شعرى به كار رفته است. اين كتاب، از همان زمان تصنيف مورد توجه عرفا قرار گرفت و سرمشق نويسندگان بعدى قرار گرفته است؛ به‌طورى كه شيخ فخر الدين عراقى، كتاب«لمعات» خود را بر پايه«سوانح» گذاشته و هم‌چنين«لوايح» منسوب به عين القضات و«لوايح» جامى، بر شيوه سوانح است. اين كتاب، شامل هفتاد و پنج فصل است و مهم‌ترين مطالب آن عبارت است از:
شيوه انشاى سوانح بسيار ساده و در عين سادگى، پرمغز و پرمعنى است و به جاى استدلالات منطقى، در آن قياس شعرى به كار رفته است. اين كتاب، از همان زمان تصنيف مورد توجه عرفا قرار گرفت و سرمشق نويسندگان بعدى قرار گرفته است؛ به‌طورى كه شيخ فخر الدين عراقى، كتاب«لمعات» خود را بر پايه«سوانح» گذاشته و هم‌چنين«لوايح» منسوب به عين القضات و«لوايح» [[جامی، عبدالرحمن|جامى]] ، بر شيوه سوانح است. اين كتاب، شامل هفتاد و پنج فصل است و مهم‌ترين مطالب آن عبارت است از:


سريان عشق و ظهور آن؛ ملامت در عاشق و معشوق و خلق؛ ملامت در عشق؛ اقبال و ادبار عشق؛ مخفى بودن سر عشق؛ وحدت عاشق و معشوق؛ رابطه پيوندى و تعلقى عشق؛ حقيقت عشق بلاست؛ خامى، بدايت عشق است و خفاء، نهايت آن؛ بارگاه عشق، ايوان جان است؛ دل، محل صفات عشق است؛ حقيقت عشق چون پيدا شود، عاشق، قوت معشوق آيد، نه معشوق، قوت عاشق؛ صفت معشوق، استغنا و كبريايى است و صفت عاشق، مذلت و خوارى؛ اسرار عشق، در حروف عشق مضمر است؛ عشق، سكرى است در آلت ادراك و مانع از كمال ادراك؛ عشق را به قبله معيّن حاجت نيست؛ عشق، به حقيقت بناى قدس است؛ اصل عشق از قدم است؛ عاشقى، همه اسيرى است و معشوقى، همه اميرى.
سريان عشق و ظهور آن؛ ملامت در عاشق و معشوق و خلق؛ ملامت در عشق؛ اقبال و ادبار عشق؛ مخفى بودن سر عشق؛ وحدت عاشق و معشوق؛ رابطه پيوندى و تعلقى عشق؛ حقيقت عشق بلاست؛ خامى، بدايت عشق است و خفاء، نهايت آن؛ بارگاه عشق، ايوان جان است؛ دل، محل صفات عشق است؛ حقيقت عشق چون پيدا شود، عاشق، قوت معشوق آيد، نه معشوق، قوت عاشق؛ صفت معشوق، استغنا و كبريايى است و صفت عاشق، مذلت و خوارى؛ اسرار عشق، در حروف عشق مضمر است؛ عشق، سكرى است در آلت ادراك و مانع از كمال ادراك؛ عشق را به قبله معيّن حاجت نيست؛ عشق، به حقيقت بناى قدس است؛ اصل عشق از قدم است؛ عاشقى، همه اسيرى است و معشوقى، همه اميرى.
خط ۹۳: خط ۹۳:
رساله عينيه يا مكتوب احمد غزالى به عين القضات همدانى  
رساله عينيه يا مكتوب احمد غزالى به عين القضات همدانى  


اثر حاضر، در واقع شاه‌كار احمد غزالى به شمار مى‌رود؛ به‌طورى كه جامى در«نفحات الانس» تصريح مى‌كند كه ميان عين القضات و شيخ احمد غزالى، مكاتبات و مراسلات بسيارى وجود داشته؛ از آن جمله، رساله عينيه غزالى است كه در فصاحت و روانى مى‌توان گفت براى آن نظيرى وجود ندارد.
اثر حاضر، در واقع شاه‌كار احمد غزالى به شمار مى‌رود؛ به‌طورى كه [[جامی، عبدالرحمن|جامى]]  در«نفحات الانس» تصريح مى‌كند كه ميان عين القضات و شيخ احمد غزالى، مكاتبات و مراسلات بسيارى وجود داشته؛ از آن جمله، رساله عينيه غزالى است كه در فصاحت و روانى مى‌توان گفت براى آن نظيرى وجود ندارد.


غزالى در اين اثر، براى بيان مكنونات قلبى و عقايد شخصى، متوسل به آيات و اخبار و حكايات و اقوال و اشعار و امثال مى‌گردد. اينكه جامى مى‌گويد: «براى آن نظيرى وجود ندارد»، به خاطر آن است كه غزالى، در اين اثر، نوادر اقوال عرفا و شعرا و ادبا و فقها و حكما و زهاد و صاحبان مثل و آيات و اخبار و غيره را نقل مى‌كند كه مى‌توان گفت هيچ سطرى از اين رساله از غزالى نيست و كار غزالى صرفاً آوردن ادوات ربط، بين اقوال است. خوش‌بختانه آقاى مجاهد، مصادر و مآخذ اقوال مزبور را به دست آورده و در تعليقات متذكر شده است.
غزالى در اين اثر، براى بيان مكنونات قلبى و عقايد شخصى، متوسل به آيات و اخبار و حكايات و اقوال و اشعار و امثال مى‌گردد. اينكه [[جامی، عبدالرحمن|جامى]]  مى‌گويد: «براى آن نظيرى وجود ندارد»، به خاطر آن است كه غزالى، در اين اثر، نوادر اقوال عرفا و شعرا و ادبا و فقها و حكما و زهاد و صاحبان مثل و آيات و اخبار و غيره را نقل مى‌كند كه مى‌توان گفت هيچ سطرى از اين رساله از غزالى نيست و كار غزالى صرفاً آوردن ادوات ربط، بين اقوال است. خوش‌بختانه آقاى مجاهد، مصادر و مآخذ اقوال مزبور را به دست آورده و در تعليقات متذكر شده است.


نامه‌هاى احمد غزالى به عين القضات همدانى  
نامه‌هاى احمد غزالى به عين القضات همدانى  
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش