اصفهانی، محمود بن عبدالرحمن: تفاوت میان نسخه‌ها

| data-type="authorfatherName" |

| data-type="authorbirthDate" |674ق  

| data-type="authorBirthPlace" |

| data-type="authorTeachers" |

| data-type="authorWritings" |

 

'''محمود بن عبدالرحمن اصفهانی''' (17 شعبان ۶۷۴-‌۷۴۹ق) فقیه شافعی، اصولی، مفسر، متکلم، صوفی، منطقی، عروضی، نحوی، ادیب و کاتب، از شاگردان نصیرالدین فاروقی و جمال‌الدین ابی‌الرجا و صاحب کتاب «بيان المختصر» که شرحی است بر «مختصر المنتهی» ابن حاجب.

==تولد==

==تحصیل و تدریس==

فنون متداول را در زادگاه خود نزد پدر و جمال‌الدین ابی‌الرجا و دیگران آموخت. مدتی در اصفهان و در تبریز به تدریس پرداخت. از معاصران شیخ حسن چوپانی و قاضی مظفرالدین شاه قزوینی بود. پس از زیارت خانه خدا به دمشق رفت و در جامع اموی به تدریس پرداخت. سپس به قاهره رفت و در خانقاهی که قوصون برای او بنا کرده بود به ارشاد و تربیت مریدان همت نهاد و در همان شهر بود تا درگذشت<ref>ر.ک: بی‌نام</ref>.

یافعی در «مرآة الجنان»، به کتاب‌هایی که وی پس از مصحف شریف، حفظ کرده است، اشاره نموده که عبارتند از: «السامي في الأسامي» (کتابی حجیم در لغت)، «أدوات الميداني» و «المصادر» هر سه از زوزنی؛ «الكافية» در نحو که با پدر و سایر فضلا آن را مباحثه می‌نمود؛ «الغاية القصوی» در فقه و «المنهاج» در اصول از علامه قاضی ناصرالدین بیضاوی. وی همچنین «الحاصل»، از تألیفات تاج‌الدین ارمی را با پدر و برخی از فضلا، مباحثه نموده و سپس، به خواندن «الرسالة الشمسية» در منطق و شرح آن و «المطالع» در منطق پرداخته و آن را حفظ نموده است. سپس «الطوالع» در اصول دین، از تألیفات قاضی ناصرالدین بیضاوی را خوانده و سپس، به حفظ «الحاوي» در فقه و مباحثه آن با پدرش پرداخته و کتاب‌های «فصول النسفي»، کتابی در علم هیئت از جغمینی، «التذكرة»، «اقلیدس» و «الكيات» در طب را مباحثه نموده است<ref>ر.ک: محمد مظهر بقا، ج1، ص16</ref>.

وی قرآن، فقه، اصول و لغت عربی را نزد پدرش آموخت و سپس، راهی تبریز شده و در آنجا، از محضر نصیرالدین فاروقی، جمال‌الدین ابی‌الرجا، علی بن سهل صوفی، صدرالدین ترکا و جمال‌الدین ترکا بهره برد و سپس، به دمشق رفته و در آنجا، «صحیح بخاری» را به قرائت برزالی، استماع نموده و از ابوالعباس احمد بن ابی‌طالب بن شحنه، ابوالحسن علی بن محمد بندنیجی و سایر بزرگان، کسب فیض نمود. وی در حجی که در سال 724ق، به‌جای آورد، از علمای حرمین شریفین نیز بهره برد<ref>ر.ک: همان، ص16-‌17</ref>.

اسنوی در «طبقات الشافعية» خود، وی را با چنین عبارتی، ستوده است: «كان إماما بارعا في العقليات، عارفا بالأصلين، فقيها، صحيح الاعتقاد، محبا لأهل الخير والصلاح، منقادا لهم، مطرحا التكلف، مجموعا علی العلم ونشره». صفدی در «الوافي» از او، چنین یاد کرده است: «الشيخ، الإمام، العالم العلامة، المحقق، الفريد، الحجة، جامع أشتات الفضائل، وارث علوم الأوائل، حجة المتكلمين، سيف المناظرين، إمام الفقهاء»<ref>ر.ک: همان، ص17-‌18</ref>.

# «بيان معاني البديع» شرح «البديع» ابن ساعاتی حنفی در اصول فقه که آن را به نام سلطان ملک ناصر تصنیف نمود؛

# مختصر في أصول الدين؛

# «شرح المختصر في أصول الدين»؛

# بی‌نام، برگرفته از سایت «آفتاب»، دوشنبه 20 شهریور 1385، دریافت چهارشنبه 16 تیر 1400، به آدرس:

 

https://www.aftabir.com/lifestyle/view/69413/

 

[[رده:مقالات جدید]]