بررسی تاریخ عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| کد کنگره =/آ9ب4 / 41/5 BP | | کد کنگره =/آ9ب4 / 41/5 BP | ||
| موضوع =واقعه کربلا، 61ق. - مقاله‌ها و خطابه‌ها | | موضوع =واقعه کربلا، 61ق. - مقاله‌ها و خطابه‌ها | ||
حسين بن علي (ع)، امام سوم، 4 - 61ق. - | حسين بن علي(ع)، امام سوم، 4 - 61ق. - مقاله‌ها و خطابه‌ها | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =مؤسسه انتشاراتي امام عصر (عج) | | ناشر =مؤسسه انتشاراتي امام عصر(عج) | ||
| مکان نشر =ايران - قم | | مکان نشر =ايران - قم | ||
| سال نشر =1383ش. | | سال نشر =1383ش. | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
در چند جای کتاب گفته شده که قیام امام حسین(ع) برای به دست آوردن حکومت نبود، بلکه برای شهادت بود تا بدين وسيله دينْ پايدار بماند. همچنين توضيح داده شده که استقبال امام از شهادت به این معنی نیست که راهی به زنده ماندن نداشت و اگر تسليم هم مى‌شد، باز او را مى‌كشتند. (ص٧٧ - ٨٠ و ٨٩). و نيز توضيح داده شده كه شهادت آن حضرت برای شفاعت گنهكاران و كفّارۀ گناهان اين امّت نيست و اين پندار، نادرست است. (ص١٢٣-١٢۶). | در چند جای کتاب گفته شده که قیام امام حسین(ع) برای به دست آوردن حکومت نبود، بلکه برای شهادت بود تا بدين وسيله دينْ پايدار بماند. همچنين توضيح داده شده که استقبال امام از شهادت به این معنی نیست که راهی به زنده ماندن نداشت و اگر تسليم هم مى‌شد، باز او را مى‌كشتند. (ص٧٧ - ٨٠ و ٨٩). و نيز توضيح داده شده كه شهادت آن حضرت برای شفاعت گنهكاران و كفّارۀ گناهان اين امّت نيست و اين پندار، نادرست است. (ص١٢٣-١٢۶). | ||
در جایی از کتاب به عذرها و بهانه‌هاى افرادى كه از همراهى امام حسين(ع) شانه خالی کردند، پرداخته و گفته شده است از مردم کوفه (کسانی که امام را همراهی نکردند)، عجب نیست که زندگی خود را فدای و ظیفه نکردند، بلكه عجب از آن مردمی است که با هر وضعی که پیش آمد آن حضرت را يارى كردند وتا پاى جان در راه نصرت حق ايستادند. (ص٢). به نظر نويسنده، زيارت ناحيۀ مقدّسه از امام زمان(عج) نیست، بلكه از [[امام حسن عسکری علیه‌السلام|امام حسن عسكری(ع)]] است. زيرا تاريخ صدور آن سال ٢٥٢ق است و در اين تاريخ امام زمان متولّد نشده بود. (ص١٢٣)، همچنين نویسنده گزارش آمدن اسیران | در جایی از کتاب به عذرها و بهانه‌هاى افرادى كه از همراهى امام حسين(ع) شانه خالی کردند، پرداخته و گفته شده است از مردم کوفه (کسانی که امام را همراهی نکردند)، عجب نیست که زندگی خود را فدای و ظیفه نکردند، بلكه عجب از آن مردمی است که با هر وضعی که پیش آمد آن حضرت را يارى كردند وتا پاى جان در راه نصرت حق ايستادند. (ص٢). به نظر نويسنده، زيارت ناحيۀ مقدّسه از امام زمان(عج) نیست، بلكه از [[امام حسن عسکری علیه‌السلام|امام حسن عسكری(ع)]] است. زيرا تاريخ صدور آن سال ٢٥٢ق است و در اين تاريخ امام زمان متولّد نشده بود. (ص١٢٣)، همچنين نویسنده گزارش آمدن اسیران اهل‌بیت را در اربعین به كربلا، مقبول نمى‌شمارد و مأخذ آن را فقط كتاب لهوف سيّد بن طاووس مى‌داند. (ص١٢٨ - ١٥١). به نظر نویسندە در جریان تاریخ عاشورا چند زن فداکار نقشی برجسته داشتند و لذا در بحثى مستقل به اين موضوع پرداخته است. (ص١٢٢ - ١٧٢). | ||
چنانکه اشاره شد بخش زیادی از مباحث کتاب به رخدادهای پس از شهادت امام، يعنى خطبه‌ها و برخور دهاى اسيران اهل بيت، اختصاص دارد. نويسنده، خطبه‌های اسیران را از منابع مهم تاریخ کربلا و از عوامل بقای قیام امام دانسته و توجّه بلیغی به آن كرده است. از اين رو بخشى از كتاب در شرح خطبۀ [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجّاد(ع)]] و حضرت زينب (س)است. | چنانکه اشاره شد بخش زیادی از مباحث کتاب به رخدادهای پس از شهادت امام، يعنى خطبه‌ها و برخور دهاى اسيران اهل بيت، اختصاص دارد. نويسنده، خطبه‌های اسیران را از منابع مهم تاریخ کربلا و از عوامل بقای قیام امام دانسته و توجّه بلیغی به آن كرده است. از اين رو بخشى از كتاب در شرح خطبۀ [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجّاد(ع)]] و حضرت زينب(س)است. | ||
متن کتاب شامل پانزده سخنرانی است و به پایان آن دو سخنرانی دیگر ملحق شده که مطالب آن اختصاص به امام حسين ندارد. | متن کتاب شامل پانزده سخنرانی است و به پایان آن دو سخنرانی دیگر ملحق شده که مطالب آن اختصاص به امام حسين ندارد. | ||
گفتنى است [[قاضی طباطبایی، سید محمدعلی|قاضى طباطبائى]] در كتاب [[تحقیق درباره اول اربعین حضرت سيدالشهداء(ع)|تحقيق در بارۀ اول اربعين]] ... (ص ٣٨٠ -٣٨١)، استبعاد اين نويسنده را دربارۀ آمدن اسيران | گفتنى است [[قاضی طباطبایی، سید محمدعلی|قاضى طباطبائى]] در كتاب [[تحقیق درباره اول اربعین حضرت سيدالشهداء(ع)|تحقيق در بارۀ اول اربعين]]... (ص ٣٨٠ -٣٨١)، استبعاد اين نويسنده را دربارۀ آمدن اسيران اهل‌بیت در اربعين به كربلا، نادرست دانسته و او رادر اين موضوع تحت تأثير [[نوری، حسین بن محمدتقی|حاجى نورى]] در [[لؤلؤ و مرجان در شرط پله اول و دوم منبر روضه‌خوانان|لؤلؤ و مرجان]] شمرده است.<ref> اسفندیاری، محمد، ص170-171</ref> | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[گفتار عاشورا]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۵: | ||
[[رده:امام حسین(ع)]] | [[رده:امام حسین(ع)]] | ||
[[رده:مقالات جدید(دی) باقی زاده]] | [[رده:مقالات جدید(دی) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۵۸
| بررسی تاریخ عاشورا | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | آیتی، محمدابراهیم (نویسنده)
غفاری، علی‌اکبر (مقدمه) انصاري، مهدي (مصحح) |
| ناشر | مؤسسه انتشاراتي امام عصر(عج) |
| مکان نشر | ايران - قم |
| سال نشر | 1383ش. |
| چاپ | دوم |
| شابک | 964-7447-38-8 |
| موضوع | واقعه کربلا، 61ق. - مقاله‌ها و خطابه‌ها حسين بن علي(ع)، امام سوم، 4 - 61ق. - مقاله‌ها و خطابه‌ها |
| کد کنگره | /آ9ب4 / 41/5 BP |
بررسی تاریخ عاشورا تألیف محمدابراهیم آیتی، مقدمه علی‌اکبر غفاری؛ کتاب فوق در بر دارندۀ سخنرانیهای دکتر آیتی در رادیو ایران در سال 1342 و 1343 (1383-1384ق) است. موضوع اين سخنرانيها تاريخ عاشوراست و در آن ضمن توصیف قیام امام حسین(ع) به تحلیل آن پرداخته شده است. در سخنرانى اول تا چهارم گزارشی از قیام آن حضرت تا عاشورا ارائه شده و در سخنرانى پنجم تا پانزدهم از رخدادهای بعد از قیام سخن رفته است. در اين سخنرانيها تقريباً همان اندازه که به قیام و شهادت امام پرداخته شده، از خطبه‌ها و برخوردهاى اسيران اهل‌بیت(ع) سخن رفته و به این موضوع بیش از آنچه توجّه می‌شود، توجّه شده است.
در چند جای کتاب گفته شده که قیام امام حسین(ع) برای به دست آوردن حکومت نبود، بلکه برای شهادت بود تا بدين وسيله دينْ پايدار بماند. همچنين توضيح داده شده که استقبال امام از شهادت به این معنی نیست که راهی به زنده ماندن نداشت و اگر تسليم هم مى‌شد، باز او را مى‌كشتند. (ص٧٧ - ٨٠ و ٨٩). و نيز توضيح داده شده كه شهادت آن حضرت برای شفاعت گنهكاران و كفّارۀ گناهان اين امّت نيست و اين پندار، نادرست است. (ص١٢٣-١٢۶).
در جایی از کتاب به عذرها و بهانه‌هاى افرادى كه از همراهى امام حسين(ع) شانه خالی کردند، پرداخته و گفته شده است از مردم کوفه (کسانی که امام را همراهی نکردند)، عجب نیست که زندگی خود را فدای و ظیفه نکردند، بلكه عجب از آن مردمی است که با هر وضعی که پیش آمد آن حضرت را يارى كردند وتا پاى جان در راه نصرت حق ايستادند. (ص٢). به نظر نويسنده، زيارت ناحيۀ مقدّسه از امام زمان(عج) نیست، بلكه از امام حسن عسكری(ع) است. زيرا تاريخ صدور آن سال ٢٥٢ق است و در اين تاريخ امام زمان متولّد نشده بود. (ص١٢٣)، همچنين نویسنده گزارش آمدن اسیران اهل‌بیت را در اربعین به كربلا، مقبول نمى‌شمارد و مأخذ آن را فقط كتاب لهوف سيّد بن طاووس مى‌داند. (ص١٢٨ - ١٥١). به نظر نویسندە در جریان تاریخ عاشورا چند زن فداکار نقشی برجسته داشتند و لذا در بحثى مستقل به اين موضوع پرداخته است. (ص١٢٢ - ١٧٢).
چنانکه اشاره شد بخش زیادی از مباحث کتاب به رخدادهای پس از شهادت امام، يعنى خطبه‌ها و برخور دهاى اسيران اهل بيت، اختصاص دارد. نويسنده، خطبه‌های اسیران را از منابع مهم تاریخ کربلا و از عوامل بقای قیام امام دانسته و توجّه بلیغی به آن كرده است. از اين رو بخشى از كتاب در شرح خطبۀ امام سجّاد(ع) و حضرت زينب(س)است.
متن کتاب شامل پانزده سخنرانی است و به پایان آن دو سخنرانی دیگر ملحق شده که مطالب آن اختصاص به امام حسين ندارد.
گفتنى است قاضى طباطبائى در كتاب تحقيق در بارۀ اول اربعين... (ص ٣٨٠ -٣٨١)، استبعاد اين نويسنده را دربارۀ آمدن اسيران اهل‌بیت در اربعين به كربلا، نادرست دانسته و او رادر اين موضوع تحت تأثير حاجى نورى در لؤلؤ و مرجان شمرده است.[۱]
پانويس
- ↑ اسفندیاری، محمد، ص170-171
منابع مقاله
اسفندیاری، محمد؛ کتاب‌شناسی تاریخی امام حسین(ع) به ضمیمه امام حسین(ع) در الذریعه، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، چاپ اول، زمستان 1380