نهاوندی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '؛د' به '؛ د')
    جز (جایگزینی متن - ' اهل بیت' به ' اهل‌بیت')
     
    (۲۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class='wikiInfo'>
    <div class="wikiInfo">
    [[پرونده:NUR04147.jpg|بندانگشتی|نهاوندی، محمد]]
    [[پرونده:NUR04147.jpg|بندانگشتی|نهاوندی، محمد]]
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    |-
    |-
    ! نام!! data-type='authorName'|نهاوندی، محمد
    ! نام!! data-type="authorName" |نهاوندی، محمد
    |-
    |-
    |نام های دیگر  
    |نام‌های دیگر  
    |data-type='authorOtherNames'| آیت‌الله نهاوندی
    | data-type="authorOtherNames" | آیت‌الله نهاوندی


    نهاوندی، محمد بن عبدالرحیم
    نهاوندی، محمد بن عبدالرحیم
    |-
    |-
    |نام پدر  
    |نام پدر  
    |data-type='authorfatherName'|
    | data-type="authorfatherName" |[[آیت‌الله حاج شیخ عبدالرحیم نهاوندی]]
    |-
    |-
    |متولد  
    |متولد  
    |data-type='authorbirthDate'|1252 هـ.ش
    | data-type="authorbirthDate" |15 رجب سال 1291ق  برابر با 1252 ش  
    |-
    |-
    |محل تولد
    |محل تولد
    |data-type='authorBirthPlace'|
    | data-type="authorBirthPlace" |نجف اشرف
    |-
    |-
    |رحلت  
    |رحلت  
    |data-type='authorDeathDate'|1330 هـ.ش یا 1371 هـ.ق
    | data-type="authorDeathDate" |1330 ش یا 1371 ق
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    |data-type='authorTeachers'|
    | data-type="authorTeachers" |[[صدر، سید اسماعیل|سید اسماعیل صدر]]
     
    [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمد کاظم یزدى]]
     
    [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند ملا محمد کاظم خراسانى]]
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    |data-type='authorWritings'|
    | data-type="authorWritings" |[[نفحات الرحمن فی تفسیر القرآن]]
    |-class='articleCode'
    |- class="articleCode"
    |کد مؤلف
    |کد مؤلف
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE4147AUTHORCODE
    | data-type="authorCode" |AUTHORCODE04147AUTHORCODE
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    {{کاربردهای دیگر|نهاوندی (ابهام زدایی)}}


    '''محمد نهاوندى''' (۱۲۹۱ ـ ۱۳۷۱ق)، متخلص به تجلی، فقیه، قرآن پژوه، مفسر، اثر معروف ایشان [[نفحات الرحمن في تفسير القرآن|نفحات الرحمن فی تفسیر القرآن]]


    '''شيخ محمد نهاوندى''' يكى از قرآن پژوهان سدۀ اخير است. وى در پانزدهم رجب سال 1291 ه‍-ق در نجف اشرف در خانواده روحانى متولد شد.در سن چهار سالگى همراه پدرش براى زيارت به مشهد مقدس مشرف شد و پس از بازگشت، در تهران اقامت گزيد.وى در سال 1303 پدر ارجمند خود را از دست داد و تحت سرپرستى برادر بزرگوار و دانشمند خويش مرحوم حاج شيخ محمدحسن نهاوندى قرار گرفت.فقه، اصول و حكمت را نزد برادر خود و علماى تهران به پايان رسانيد و آن گاه در سال 1317 به همراه برادر محترمش تهران را به مقصد مشهد مقدس ترك كرد و در اين مكان مقدس از بزرگانى همچون شيخ اسماعيل ترشيزى و مير سيد على حائرى و حاج شيخ حسنعلى تهرانى بهرۀ كافى برد و در همان ايّام، اجتهاد ايشان مورد گواهى اساتيد بزرگوارشان قرار گرفت.
    == ولادت ==
     
    آیت‌الله محمد نهاوندی فرزند [[آیت‌الله حاج شیخ عبدالرحیم نهاوندی]] در پانزدهم رجب سال 1291ق در نجف اشرف در خانواده روحانى متولد شد. در سن چهار سالگى همراه پدرش براى زیارت به مشهد مقدس مشرف شد و پس از بازگشت، در تهران اقامت گزید.وى در سال 1303 پدر ارجمند خود را از دست داد و تحت سرپرستى برادر بزرگوار و دانشمند خویش مرحوم حاج شیخ محمدحسن نهاوندى قرار گرفت.
    سپس در سال 1324 به قصد ادامه و تكميل تحصيلات خود به عراق مهاجرت نمود.ابتدا در كربلا از محضر آیت‌الله سيد اسماعيل صدر و پس از رفتن به نجف اشرف دروس فقه و اصول را در محضر پر فيض آيات عظام:[[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]]، [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند ملا محمد كاظم خراسانى]]  و حاج ميرزا حسين حاج ميرزا خليل به كمال رساند.در اخلاق، از شاگردان مرحوم آخوند ملا حسينقلى همدانى به شمار مى‌رود، مدتى را هم در سامرا از درس آیت‌الله محمدتقى شيرازى بهره برد.
     
    در سال 1330 پس از شنيدن خبر كسالت و سكته برادر گرانقدرش به مشهد مقدس بازگشت و در آنجا رحل اقامت افكند و مشغول تدريس و تألیف شد.


    ==ويژگيهاى اخلاقى==
    == تحصیلات ==
    فقه، اصول و حکمت را نزد برادر خود و علماى تهران به پایان رسانید و آن گاه در سال 1317 به همراه برادر محترمش تهران را به مقصد مشهد مقدس ترک کرد و در این مکان مقدس از بزرگانى همچون شیخ اسماعیل ترشیزى و میر سید على حائرى و حاج شیخ حسنعلى تهرانى بهرۀ کافى برد و در همان ایّام، اجتهاد ایشان مورد گواهى اساتید بزرگوارشان قرار گرفت.


    سپس در سال 1324 به قصد ادامه و تکمیل تحصیلات خود به عراق مهاجرت نمود.ابتدا در کربلا از محضر آیت‌الله [[صدر، سید اسماعیل|سید اسماعیل صدر]] و پس از رفتن به نجف اشرف دروس فقه و اصول را در محضر پر فیض آیات عظام: [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمد کاظم یزدى]]، [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند ملا محمد کاظم خراسانى]] و حاج میرزا حسین حاج میرزا خلیل به کمال رساند.در اخلاق، از شاگردان مرحوم آخوند ملا [[حسينقلى همدانى|حسینقلى همدانى]] به شمار مى‌رود، مدتى را هم در سامرا از درس آیت‌الله محمدتقى شیرازى بهره برد.


    بى شك يكى از صفات برجستۀ هر مسلمان تواضع اوست و چه زيبا است اگر اين صفت در عالم دينى تبلور يابد.مرحوم نهاوندى از آن دسته عالمانى بود كه از تواضع و فروتنى بسيار برخوردار و در همين حال فردى زنده دل، با نشاط و داراى طبعى لطيف بود و نسبت به اهل علم به ويژه نسبت به سادات، احترام فوق العاده‌اى مى‌گذاشت.
    در سال 1330 پس از شنیدن خبر کسالت و سکته برادر گرانقدرش به مشهد مقدس بازگشت و در آنجا رحل اقامت افکند و مشغول تدریس و تألیف شد.


    در ميدان بحث، شخصى جسور و در برخورد با افراد بسيار ملايم و آرام بود. زندگى بسيار ساده و بى آلايش داشت، بدون هيچ گونه تمايلى به ماديات و جنبه‌هاى فريبندۀ زندگى، در كمال قناعت مى‌زيست.آنچه پس از فوت ايشان باقى مانده بود، خود دليل و گواهى بر اين مدعا است.
    ==اشعار==


    حفظ تمامى قرآن يكى ديگر از ويژگيهاى آن مرحوم به شمار مى‌رود كه با عنايت به اينكه نامبرده مفسرى گرانقدر است، ارزش اين امر روشن‌تر مى‌گردد. شخصيت و ويژگى‌هاى اخلاقى ايشان مورد توجه و تمجيد و تحسين همگان بود.
    شیخ محمّد نهاوندى، فقیهى وارسته بود و در تمام عمر شریفش، به اهل‌بیت علیهم‌السلام، محبت مى ورزید. در رثاى ائمه علیهم‌السلام به سرودن مصیبت‌نامه‌اى به نام زبده «المصائب» پرداخت و در لابلاى اشعار وى، عشق و علاقه تابناک او به ساحت مقدّس ائمه هویدا مى‌باشد.


    وى در سال 1371 هجرى قمرى و در سن 79 سالگى در حال اشتغال به عبادت، دار فانى را وداع گفت و به جوار حق پيوست و در دارالضيافة حرم مطهر حضرت امام رضا عليه‌السّلام به خاك سپرده شد.روحش شاد.
    آیت‌الله نهاوندى در شعر، «تجلّى» تخلص مى‌نمود و اشعار فارسى و عربى وى، داراى سبکی  روان و ساده، همراه با مضامینى پر محتوا و قافیه‌اى موزون مى‌باشند.<ref>[https://farsi.al-shia.org/%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%B4%D9%8A%D8%AE-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D9%86%D9%87%D8%A7%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%89%D8%B1%D9%87/ پایگاه فارسی الشیعه]</ref>


    ==تأليفات==
    == وفات ==
    وى در ۲۵ ربیع الثانى سال ۱۳۷۱ق و در سن 79 سالگى در حال اشتغال به عبادت، دار فانى را وداع گفت و به جوار حق پیوست و در دارالضیافة حرم مطهر حضرت امام رضا علیه‌السّلام به خاک سپرده شد.


    ==آثار==
    # ضیاء الابصار فى مباحث الخیار
    # سراج النهج فى مسائل العمرة و الحج
    # دیوان اشعار
    # حاشیه بر کتاب صلاة مرحوم حایرى
    # نفحات الرحمن فى تفسیر القرآن و تبیین الفرقان
    # خلل الصّلاة
    # زبدة المصائب


    مرحوم نهاوندى در زندگى عاشق مطالعه و تحقيق بود به گونه‌اى كه اكثر وقت خود را به مطالعه و تحقيق و تألیف مى‌گذراند كه نتيجه‌اش آثار گرانسنگ بر جاى مانده از آن بزرگوار است.از آن جمله ضياء الابصار فى مباحث الخيار؛سراج النهج فى مسائل العمرة و الحج؛ ديوان اشعار؛حاشيه بر كتاب صلاة مرحوم حايرى؛نفحات الرحمن فى تفسير القرآن و تبيين الفرقان كه مهم‌ترين آنها به حساب مى‌آيد.اين تألیف گرانقدر در يك آتش سوزى از بين مى‌رود و سپس مرحوم نهاوندى با تلاشى دوباره و عزمى راسخ به تألیف مجدد آن مى‌پردازد.
    ==پانویس ==
    <references />


    آيت‌اللّه مرواريد يكى از معاصران مرحوم نهاوندى از كتاب ديگرى به نام «سبع فى سبع» یاد مى‌كنند كه گويا دربارۀ خيارات است و نيز متذكر مى‌گردند كه مرحوم نهاوندى شخصيت برجسته و فقيهى بزرگوار و كاملا مورد اعتماد مرحوم حاج آقا حسين قمى(ره) بود.تا آنجا كه توسط ايشان مرجعى براى حل مشكلات مردم قرار گرفته بود و پس از برخوردى كه از ناحيه حكومت وقت نسبت به ايشان صورت گرفت به تهران عزيمت كرد و تفسير گرانسنگ خود را به رشته تحرير درآورد.
    {{الگو:مفسران شیعه}}


    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}


    == وابسته‌ها ==
    [[نفحات الرحمن فی تفسیر القرآن]]
    [[نفحات الرحمن فی تفسیر القرآن]]


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:قرآن‌پژوهان]]
    [[رده:مفسران شیعه]]
    [[رده:آبان(1400)]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۱۶

    نهاوندی، محمد
    نام نهاوندی، محمد
    نام‌های دیگر آیت‌الله نهاوندی

    نهاوندی، محمد بن عبدالرحیم

    نام پدر آیت‌الله حاج شیخ عبدالرحیم نهاوندی
    متولد 15 رجب سال 1291ق برابر با 1252 ش
    محل تولد نجف اشرف
    رحلت 1330 ش یا 1371 ق
    اساتید سید اسماعیل صدر

    سید محمد کاظم یزدى

    آخوند ملا محمد کاظم خراسانى

    برخی آثار نفحات الرحمن فی تفسیر القرآن
    کد مؤلف AUTHORCODE04147AUTHORCODE

    محمد نهاوندى (۱۲۹۱ ـ ۱۳۷۱ق)، متخلص به تجلی، فقیه، قرآن پژوه، مفسر، اثر معروف ایشان نفحات الرحمن فی تفسیر القرآن

    ولادت

    آیت‌الله محمد نهاوندی فرزند آیت‌الله حاج شیخ عبدالرحیم نهاوندی در پانزدهم رجب سال 1291ق در نجف اشرف در خانواده روحانى متولد شد. در سن چهار سالگى همراه پدرش براى زیارت به مشهد مقدس مشرف شد و پس از بازگشت، در تهران اقامت گزید.وى در سال 1303 پدر ارجمند خود را از دست داد و تحت سرپرستى برادر بزرگوار و دانشمند خویش مرحوم حاج شیخ محمدحسن نهاوندى قرار گرفت.

    تحصیلات

    فقه، اصول و حکمت را نزد برادر خود و علماى تهران به پایان رسانید و آن گاه در سال 1317 به همراه برادر محترمش تهران را به مقصد مشهد مقدس ترک کرد و در این مکان مقدس از بزرگانى همچون شیخ اسماعیل ترشیزى و میر سید على حائرى و حاج شیخ حسنعلى تهرانى بهرۀ کافى برد و در همان ایّام، اجتهاد ایشان مورد گواهى اساتید بزرگوارشان قرار گرفت.

    سپس در سال 1324 به قصد ادامه و تکمیل تحصیلات خود به عراق مهاجرت نمود.ابتدا در کربلا از محضر آیت‌الله سید اسماعیل صدر و پس از رفتن به نجف اشرف دروس فقه و اصول را در محضر پر فیض آیات عظام: سید محمد کاظم یزدى، آخوند ملا محمد کاظم خراسانى و حاج میرزا حسین حاج میرزا خلیل به کمال رساند.در اخلاق، از شاگردان مرحوم آخوند ملا حسینقلى همدانى به شمار مى‌رود، مدتى را هم در سامرا از درس آیت‌الله محمدتقى شیرازى بهره برد.

    در سال 1330 پس از شنیدن خبر کسالت و سکته برادر گرانقدرش به مشهد مقدس بازگشت و در آنجا رحل اقامت افکند و مشغول تدریس و تألیف شد.

    اشعار

    شیخ محمّد نهاوندى، فقیهى وارسته بود و در تمام عمر شریفش، به اهل‌بیت علیهم‌السلام، محبت مى ورزید. در رثاى ائمه علیهم‌السلام به سرودن مصیبت‌نامه‌اى به نام زبده «المصائب» پرداخت و در لابلاى اشعار وى، عشق و علاقه تابناک او به ساحت مقدّس ائمه هویدا مى‌باشد.

    آیت‌الله نهاوندى در شعر، «تجلّى» تخلص مى‌نمود و اشعار فارسى و عربى وى، داراى سبکی روان و ساده، همراه با مضامینى پر محتوا و قافیه‌اى موزون مى‌باشند.[۱]

    وفات

    وى در ۲۵ ربیع الثانى سال ۱۳۷۱ق و در سن 79 سالگى در حال اشتغال به عبادت، دار فانى را وداع گفت و به جوار حق پیوست و در دارالضیافة حرم مطهر حضرت امام رضا علیه‌السّلام به خاک سپرده شد.

    آثار

    1. ضیاء الابصار فى مباحث الخیار
    2. سراج النهج فى مسائل العمرة و الحج
    3. دیوان اشعار
    4. حاشیه بر کتاب صلاة مرحوم حایرى
    5. نفحات الرحمن فى تفسیر القرآن و تبیین الفرقان
    6. خلل الصّلاة
    7. زبدة المصائب

    پانویس

    وابسته‌ها