سیره امام هادی(ع) با حاکمان قصر و قاضیان عصر: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'عليه السلام' به 'علیه‌السلام') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'های ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
امام هادی علیه السلام از تعریف بخاطر شهرت، علم، فضل، آثار شکوهمندشان و معجزه های آشکاری که برای معاصرانشان ظاهر کردند بی نیازند. با وجود اینکه پادشاهان عصرش می کوشیدند که نور ایشان را خاموش کنند، خدا نخواست و آن نور را روشن تر کرد، گرچه ستمکاران، بندگان سلطان، شکم پرستان و مزدوران تاریخ را خوش نیاید. | امام هادی علیه السلام از تعریف بخاطر شهرت، علم، فضل، آثار شکوهمندشان و معجزه های آشکاری که برای معاصرانشان ظاهر کردند بی نیازند. با وجود اینکه پادشاهان عصرش می کوشیدند که نور ایشان را خاموش کنند، خدا نخواست و آن نور را روشن تر کرد، گرچه ستمکاران، بندگان سلطان، شکم پرستان و مزدوران تاریخ را خوش نیاید. | ||
ایشان به | ایشان به اندازه‌ای با عظمت بودند که از دوست و دشمن زمانشان هراسی نداشتند و برای آنان روشن بود که ایشان شاخه‌ای پاک از درخت مبارکی هستند که ذکر آن در قرآن جاوید است. | ||
درباره ی ایشان دشمن ترین دشمنان شیعه ی امامیه، ابن حجر هیثمی، در صواعق المحرقه گفته است: «او در علم و سخاوت وارث پدرش بود.» | درباره ی ایشان دشمن ترین دشمنان شیعه ی امامیه، ابن حجر هیثمی، در صواعق المحرقه گفته است: «او در علم و سخاوت وارث پدرش بود.» | ||
و [[مجلسی، محمدباقر|علامه مجلسی (قدس الله سره)]] در کتاب ارجمندش [[بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحار الانوار]] ایشان را وصف کرده و گفته اند: «پاک ترین مردم از نظر باطن و سرشت بودند و راستگو ترین مردم در گفتار، صالح ترین آنان از نزیکان الهی و کامل ترین آنان بودند. هر گاه سکوت می کردند، نشانه ی از آرامش و بزرگواری ایشان را بالا می برد و زمانی که سخن می گفتند، بزرگی ای از سیمای بزرگان را نشان می دادند. ایشان از اهل بیت امامت و جایگاه جانشینی و خلافت هستند؛ | و [[مجلسی، محمدباقر|علامه مجلسی (قدس الله سره)]] در کتاب ارجمندش [[بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحار الانوار]] ایشان را وصف کرده و گفته اند: «پاک ترین مردم از نظر باطن و سرشت بودند و راستگو ترین مردم در گفتار، صالح ترین آنان از نزیکان الهی و کامل ترین آنان بودند. هر گاه سکوت می کردند، نشانه ی از آرامش و بزرگواری ایشان را بالا می برد و زمانی که سخن می گفتند، بزرگی ای از سیمای بزرگان را نشان می دادند. ایشان از اهل بیت امامت و جایگاه جانشینی و خلافت هستند؛ شاخه‌ای از درخت نبوت که تسلیم امر خداوند است و میوه‌ای از درخت پاک رسالت است.<ref> ر.ک: متن کتاب، ص44-45</ref> | ||
نسخهٔ ۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۱
| سيره امام هادي علیه‌السلام با حاکمان قصر و قاضيان عصر | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سليمان، کامل (نویسنده)
صالحي، محمد (مترجم) مناقب، مصطفي (مترجم) مسلم، مهدي (مترجم) |
| ناشر | ياس بهشت |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1392ش. |
| چاپ | يکم |
| شابک | 978-964-9916-56-9 |
| موضوع | علي بن محمد (ع)، امام دهم، 212 - 254ق. - سرگذشت نامه |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | 8041الف 8س / 49 BP |
سیره امام هادی(ع) با حاکمان قصر و قاضیان عصر تألیف محقق و مورخ شهیر لبنانی کامل سلیمان، ترجمه سید محمد صالحی، مصطفی مناقب، مهدی مسلم؛ کتاب حاضر به ارزیابی و تحلیل زندگی حضرت امام هادی(ع) در بعد فردی و به خصوص در بعد سیاسی حضرت نگارش شده است. زندگی پر فراز و نشیب ایشان و در دوارن امامتشان بسیار قابل توجه است.
امام هادی(ع) در حالی عهده‌دار امامت شد که بیش از نه سال از عمرش نگذشته بود. در آن زمان، بین بزرگان عصر و فقهای بزرگ آن زمان مجلس فتوا برقرار می‌کرد و با علم و عمل خویش، اذهان را آگاه می ساخت و بار مسئولیت را در طول 33 سال در عصر ظلم، ستم و نفاق به دوش کشید.
کتاب حاضر که دربردارنده شرح سیره امام هادی(ع) با حاکمان و قاضیان است، در دوازده فصل تدوین شده است. در این اثر، پس از اشاره به فضیلت خاندان عترت (ع)، به دلایل دستگیری امام و انتقال ایشان از مدینه به دربار سلاطین پرداخته‌شده و وقایع دوران ایشان شرح داده شده است. معجزات و نشانه‌های امامت آن حضرت، احادیث و اندیشه‌های فلسفی امام، کلمات حکیمانه و معرفی بعضی از اصحاب و یاران ایشان، از دیگر مطالب مندرج در این اثر است.[۱]
بخشی از کتاب سیره امام هادی(ع) با حاکمان قصر و قاضیان عصر
امام هادی علیه السلام از تعریف بخاطر شهرت، علم، فضل، آثار شکوهمندشان و معجزه های آشکاری که برای معاصرانشان ظاهر کردند بی نیازند. با وجود اینکه پادشاهان عصرش می کوشیدند که نور ایشان را خاموش کنند، خدا نخواست و آن نور را روشن تر کرد، گرچه ستمکاران، بندگان سلطان، شکم پرستان و مزدوران تاریخ را خوش نیاید.
ایشان به اندازه‌ای با عظمت بودند که از دوست و دشمن زمانشان هراسی نداشتند و برای آنان روشن بود که ایشان شاخه‌ای پاک از درخت مبارکی هستند که ذکر آن در قرآن جاوید است.
درباره ی ایشان دشمن ترین دشمنان شیعه ی امامیه، ابن حجر هیثمی، در صواعق المحرقه گفته است: «او در علم و سخاوت وارث پدرش بود.»
و علامه مجلسی (قدس الله سره) در کتاب ارجمندش بحار الانوار ایشان را وصف کرده و گفته اند: «پاک ترین مردم از نظر باطن و سرشت بودند و راستگو ترین مردم در گفتار، صالح ترین آنان از نزیکان الهی و کامل ترین آنان بودند. هر گاه سکوت می کردند، نشانه ی از آرامش و بزرگواری ایشان را بالا می برد و زمانی که سخن می گفتند، بزرگی ای از سیمای بزرگان را نشان می دادند. ایشان از اهل بیت امامت و جایگاه جانشینی و خلافت هستند؛ شاخه‌ای از درخت نبوت که تسلیم امر خداوند است و میوه‌ای از درخت پاک رسالت است.[۲]
پانويس
- ↑ ر.ک: پایگاه اطلاع‌رسانی حدیث شیعه (حدیث نت)
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ص44-45
منابع مقاله
- متن کتاب
- پایگاه اطلاع‌رسانی حدیث شیعه (حدیث نت)