الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۲۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    [[پرونده:NUR55304J1.jpg|بی‌قاب|چپ|امام حسین(ع) الگوی زندگی|175px]]
    [[پرونده:NUR18406J1.jpg|بی‌قاب|چپ|دراسة واعية لقضية الغدير في ضوء المنهج الاجتماعي التاريخي|175px]]


    '''امام حسین(ع) الگوی زندگی'''، تألیف [[احمدی، حبیب‌الله|حبیب‌الله احمدی]] (متولد 1336شتلاشی است در تبیین سیره، فضایل و موضع‌گیری‌های اجتماعی امام حسین(ع) و معرفی آن حضرت به‌عنوان الگو به نسل امروز است.
    '''دراسة واعية لقضية الغدير في ضوء المنهج الاجتماعي التاريخي'''، تألیف فقیه معاصر و رئیس پیشین مجلس اعلای شیعیان لبنان، [[شمس‌الدین، محمدمهدی|محمدمهدى شمس‌الدین]] (۱۳۱۲-۱۳۷۹شبا شیوه ترکیبی (اجتماعی و تاریخی) به بررسی مسئله واقعه غدیر خم می‌پردازد و تفاوت اسلام و جاهلیت و چگونگی گذر از «جامعه جاهلی» به «جامعه اسلامی» را توضیح می‌دهد.


    این نوشتار در پیشگفتار و سه بخش تنظیم شده است؛ بخش نخست، سیرى در زندگى امام حسین(ع)، شرح حال او از تولد و نام‌گذاری و پرورش در دامان [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]] و فاطمه(س) تا ازدواج و فرزندان آن حضرت و پاسخ به برخی شبهات مطرح‌شده است. شواهد تاریخی چهار پسر و دو دختر برای امام حسین(ع) ثبت نموده‌اند‏. در انتهای این بخش، داستان همسری شهربانو با استناد به منابع مختلف بادقت از زوایای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است‏.
    [[شمس‌الدین، محمدمهدی|محمدمهدى شمس‌الدین]] بدون مقدمه وارد بحث اصلی شده و در نتیجه، اهداف و چگونگی‌های پیدایش و نگارش کتاب حاضر پنهان مانده است.
    نویسنده با تأکید بر اینکه پژوهشگری که می‌خواهد این موضوع را بررسی علمی کند، می‌تواند از دو روش «تاریخی» و «اجتماعی و تاریخی» بهره بگیرد، افزوده است: روش دوم از نظر دستیابی به واقع، نزدیک‌تر و برتر است و به همین جهت در این پژوهش، از آن استفاده می‌کنم.


    در بخش دوم، برخى فضایل امام حسین(ع) مورد بررسى قرار گرفته است. مهم‌ترین فضیلت آن است که پس از آنکه رسول‌الله(ص) در حدیث ثقلین عترت خویش را عدل و همتای قرآن معرفی نمودند، از آن حضرت سؤال شد منظور از عترت چه کسانی می‌باشند، فرمودند: منظور من حسن و حسین و نه امام از فرزندان حسین است که نهمین آنها مهدی است. با این بیان حسین(ع) همتای قرآن است‏.
    این اثر مختصر به بررسی چند مبحث مهمّ پرداخته است؛ از جمله: مسئله خلافت و خلافت‌پژوهی، روش پژوهش در باب غدیر، اسلام و «جامعه جاهلی»، اسلام چیست؟ جامعه عربی قبل از اسلام، هدف اسلام، چگونه جامعه دگرگون می‌شود؟ دوره زمانی تحول جامعه، مسئول کیست؟ دو دیدگاه: نیازمندی به نصّ و بی‌نیازی از آن، نظام جانشینی و شرایط پیشوایی در [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]].


    در بخش سوم که انگیزه اصلى نوشتار را شکل مى‏دهد، به موضع‌گیرى‏هاى امام در برابر جریان‏هاى اجتماعى پرداخته شده است. نویسنده، این کلام را که موضع‌گیری‌های امامان به صفات و خصوصیات خود آنان بازگشت دارد، سخنی بی‌پایه می‌داند و معتقد است خاستگاه این تفاوت‌ها به ظرفیت‌ها و شرایط متفاوت جریان‌های اجتماعی هر زمان بازگشت دارد؛ به‌گونه‌ای که امام حسین(ع) در زمان امام حسن(ع) همان موضع‌گیری امام حسن را دارد و امام حسن نیز اگر در شرایط امام حسین زندگی می‌نمود، همان موضع‌گیری امام حسین(ع) را پیش می‌گرفت. اینکه برخی می‌نگارند امام حسین(ع) صلح را برنمی‌تابید و به امام حسن(ع) انتقاد می‌نمود که چرا با معاویه مصالحه نموده است، سخنی بی‌پایه و بی‌اساس و ناشی از شناخت صحیح نداشتن از ویژگی‌های امامان است‏. در ادامه این فصل، نهضت شکوهمند امام حسین‌(ع) در سه محور زمینه‌ها، انگیزه‌ها و نتیجه‌ها مورد مداقه قرار گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص80-79</ref>‏.<span id="mp-more">[[امام حسین(ع) الگوی زندگی|'''ادامه ...''']]</span>
    بر اساس آنچه گذشت، بهره‌گیری از «روش اجتماعی و تاریخی» در مسئله غدیر، پژوهشگران را به این نکته مهمّ می‌رساند که در مسئله امامت، نصّ لازم است و حقّ این است که آن‌قدر ادله روشن و ضمنی در مورد امامت و ولایت [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] وجود دارد که از شماره بیرون است و ظاهرا راز این کثرت و تواتر آن است که پیامبر(ص) خواسته بود که مسیر حکومت اسلامی بعد از خودش، موضوعی قطعی و پذیرفته‌شده در نزد همه مردم شود و در دستیابی به این هدف نیز، به موفقیت بس گسترده‌ای رسید و گواه بر این، سخن زبیر بن بکار است: «كان عامة المهاجرين و جلّ الأنصار لا يشكّون أنّ علياً هو صاحب الأمر بعد رسول‌الله»؛ یعنی: عموم مهاجران و بیشتر انصار تردیدی نداشتند که [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] صاحب امر (پیشوا) بعد از رسول خدا(ص) است.<span id="mp-more">[[دراسة واعية لقضية الغدير في ضوء المنهج الاجتماعي التاريخي|'''ادامه ...''']]</span>

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۳۶

    دراسة واعية لقضية الغدير في ضوء المنهج الاجتماعي التاريخي

    دراسة واعية لقضية الغدير في ضوء المنهج الاجتماعي التاريخي، تألیف فقیه معاصر و رئیس پیشین مجلس اعلای شیعیان لبنان، محمدمهدى شمس‌الدین (۱۳۱۲-۱۳۷۹ش)، با شیوه ترکیبی (اجتماعی و تاریخی) به بررسی مسئله واقعه غدیر خم می‌پردازد و تفاوت اسلام و جاهلیت و چگونگی گذر از «جامعه جاهلی» به «جامعه اسلامی» را توضیح می‌دهد.

    محمدمهدى شمس‌الدین بدون مقدمه وارد بحث اصلی شده و در نتیجه، اهداف و چگونگی‌های پیدایش و نگارش کتاب حاضر پنهان مانده است. نویسنده با تأکید بر اینکه پژوهشگری که می‌خواهد این موضوع را بررسی علمی کند، می‌تواند از دو روش «تاریخی» و «اجتماعی و تاریخی» بهره بگیرد، افزوده است: روش دوم از نظر دستیابی به واقع، نزدیک‌تر و برتر است و به همین جهت در این پژوهش، از آن استفاده می‌کنم.

    این اثر مختصر به بررسی چند مبحث مهمّ پرداخته است؛ از جمله: مسئله خلافت و خلافت‌پژوهی، روش پژوهش در باب غدیر، اسلام و «جامعه جاهلی»، اسلام چیست؟ جامعه عربی قبل از اسلام، هدف اسلام، چگونه جامعه دگرگون می‌شود؟ دوره زمانی تحول جامعه، مسئول کیست؟ دو دیدگاه: نیازمندی به نصّ و بی‌نیازی از آن، نظام جانشینی و شرایط پیشوایی در امام علی(ع).

    بر اساس آنچه گذشت، بهره‌گیری از «روش اجتماعی و تاریخی» در مسئله غدیر، پژوهشگران را به این نکته مهمّ می‌رساند که در مسئله امامت، نصّ لازم است و حقّ این است که آن‌قدر ادله روشن و ضمنی در مورد امامت و ولایت امام علی(ع) وجود دارد که از شماره بیرون است و ظاهرا راز این کثرت و تواتر آن است که پیامبر(ص) خواسته بود که مسیر حکومت اسلامی بعد از خودش، موضوعی قطعی و پذیرفته‌شده در نزد همه مردم شود و در دستیابی به این هدف نیز، به موفقیت بس گسترده‌ای رسید و گواه بر این، سخن زبیر بن بکار است: «كان عامة المهاجرين و جلّ الأنصار لا يشكّون أنّ علياً هو صاحب الأمر بعد رسول‌الله»؛ یعنی: عموم مهاجران و بیشتر انصار تردیدی نداشتند که امام علی(ع) صاحب امر (پیشوا) بعد از رسول خدا(ص) است.ادامه ...