ضوابط المصلحة في الشريعة الإسلامية: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR64441J1.jpg | عنوان = ضوابط المصلحة في الشريعة الإسلامية | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = بوطی، محمد سعید رمضان (نويسنده) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = /ب9ض9 161/7 BP | موضوع = |ناشر | ناشر = مؤسسة الرسالة...» ایجاد کرد)
     
     
    (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۵: خط ۵:
    | پدیدآورندگان
    | پدیدآورندگان
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[بوطی، محمد سعید رمضان]] (نويسنده)
    [[بوطی، محمد سعید|محمد سعید رمضان البوطی]] (نويسنده)
    |زبان
    |زبان
    | زبان = عربی
    | زبان = عربی
    خط ۲۴: خط ۲۴:
    | پیش از =  
    | پیش از =  
    }}
    }}
    '''ضوابط المصلحة فی الشریعة الاسلامیة''' تألیف محمد سعید رمضان البوطی (معاصر)، در اصول فقه که مصلحت و جایگاه مصالح مرسله در استنباط احکام شرعی نزد اهل‌سنت را مورد بررسی قرار داده است.
    '''ضوابط المصلحة في الشريعة الإسلامية''' تألیف [[بوطی، محمد سعید|محمد سعید رمضان البوطی]] (معاصر)، در اصول فقه که مصلحت و جایگاه مصالح مرسله در استنباط احکام شرعی نزد اهل‌سنت را مورد بررسی قرار داده است.


    نویسنده، موضوع «مصلحت» را به منزله پایه‌ای دانسته که احکام اسلامی پیرامون آن می‌چرخد.<ref>ر.ک: مقدمة، ص5</ref>‏ سپس در مقدمه دوم از تلاش‌های دشمنان در مبارزه مسلحانه با مسلمین و نیز «استشراق و تبشیر» و جنگ فکری آن‌ها سخن گفته است.<ref>ر.ک: المقدمة، ص10-8</ref>‏ چون از این طریق طرفی نبستند به راه آسان‌تری متوسل شدند که عبارت از باب اجتهاد و رأی بود و دستشان را مطابق با یک طرح برنامه‌ریزی شده بر خطرناک‌ترین سلاح آن یعنی سلاح «مصالح» قرار دادند.<ref>ر.ک: همان، ص11</ref>‏
    نویسنده، موضوع «مصلحت» را به منزله پایه‌ای دانسته که احکام اسلامی پیرامون آن می‌چرخد.<ref>ر.ک: مقدمة، ص5</ref>‏ سپس در مقدمه دوم از تلاش‌های دشمنان در مبارزه مسلحانه با مسلمین و نیز «استشراق و تبشیر» و جنگ فکری آن‌ها سخن گفته است.<ref>ر.ک: المقدمة، ص10-8</ref>‏ چون از این طریق طرفی نبستند به راه آسان‌تری متوسل شدند که عبارت از باب اجتهاد و رأی بود و دستشان را مطابق با یک طرح برنامه‌ریزی شده بر خطرناک‌ترین سلاح آن یعنی سلاح «مصالح» قرار دادند.<ref>ر.ک: همان، ص11</ref>‏
    خط ۳۵: خط ۳۵:


    سومین و آخرین باب نیز به طور خاص به موضوع مصالح مرسله اختصاص‌یافته است. در انتهای این باب نیز سه خاتمه کوچک ذکر شده که در آن توجهاتی به محققین و مجتهدینی که بنای به‌کارگیری مصالح را دارند داده شده است.<ref>ر.ک: همان</ref>‏
    سومین و آخرین باب نیز به طور خاص به موضوع مصالح مرسله اختصاص‌یافته است. در انتهای این باب نیز سه خاتمه کوچک ذکر شده که در آن توجهاتی به محققین و مجتهدینی که بنای به‌کارگیری مصالح را دارند داده شده است.<ref>ر.ک: همان</ref>‏
    نویسنده در این باب دیدگاه مالک، احمد بن حنبل، شافعی و ابوحنیفه را پیرامون مصالح مرسله مطرح کرده است. مالک اولین کسی که مصالح مرسله را به کار گرفته است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص367</ref>
     
    نویسنده در این باب دیدگاه [[مالک بن انس|مالک]]، [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، [[شافعی، محمد بن ادریس|شافعی]] و [[ابوحنیفه، نعمان بن ثابت|ابوحنیفه]] را پیرامون مصالح مرسله مطرح کرده است. مالک اولین کسی که مصالح مرسله را به کار گرفته است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص367</ref>


    اصولیون [پیرو این مذاهب] از مصالح مرسله و حکم استصلاح در دو بحث از مباحث اصول سخن گفته‌اند: اول در باب قیاس به هنگام سخن از اقسام وصف مناسب از حیث اعتبار و عدم آن؛ و دوم به هنگام سخن از استدلال و اقسام آن.<ref>ر.ک: همان، ص387</ref>‏
    اصولیون [پیرو این مذاهب] از مصالح مرسله و حکم استصلاح در دو بحث از مباحث اصول سخن گفته‌اند: اول در باب قیاس به هنگام سخن از اقسام وصف مناسب از حیث اعتبار و عدم آن؛ و دوم به هنگام سخن از استدلال و اقسام آن.<ref>ر.ک: همان، ص387</ref>‏
    خط ۴۹: خط ۵۰:
    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
     
    [[سلفیه بدعت یا مذهب]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:فقه و اصول]]
    [[رده:اصول فقه (مباحث خاص)]]


    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد 1402]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط فریدون سبحانی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط فریدون سبحانی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۵۷

    ضوابط المصلحة في الشريعة الإسلامية
    ضوابط المصلحة في الشريعة الإسلامية
    پدیدآورانمحمد سعید رمضان البوطی (نويسنده)
    ناشرمؤسسة الرسالة
    مکان نشر[بی جا] - [بی جا]
    سال نشر13سده
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /ب9ض9 161/7 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    ضوابط المصلحة في الشريعة الإسلامية تألیف محمد سعید رمضان البوطی (معاصر)، در اصول فقه که مصلحت و جایگاه مصالح مرسله در استنباط احکام شرعی نزد اهل‌سنت را مورد بررسی قرار داده است.

    نویسنده، موضوع «مصلحت» را به منزله پایه‌ای دانسته که احکام اسلامی پیرامون آن می‌چرخد.[۱]‏ سپس در مقدمه دوم از تلاش‌های دشمنان در مبارزه مسلحانه با مسلمین و نیز «استشراق و تبشیر» و جنگ فکری آن‌ها سخن گفته است.[۲]‏ چون از این طریق طرفی نبستند به راه آسان‌تری متوسل شدند که عبارت از باب اجتهاد و رأی بود و دستشان را مطابق با یک طرح برنامه‌ریزی شده بر خطرناک‌ترین سلاح آن یعنی سلاح «مصالح» قرار دادند.[۳]

    کتاب پس از مقدمه، مشتمل بر تمهید، سه باب و خاتمه است. در تمهید، تعریف لغوی و اصطلاحی مصلحت ذکر شده است. سپس مقایسه مختصری بین مصلحت در شریعت اسلامی با دیدگاه علمای فلسفه و اخلاق صورت‌گرفته است.[۴]

    در باب اول از ادله‌ کافی بودن شریعت اسلامی برای مصالح بندگان و تضمین سعادت دنیا و آخرت ایشان سخن رفته است.[۵]

    در باب دوم ضوابط تفصیلی برای مصلحت شرعی تبیین شده است. این ضوابط در پنج امر منحصر است: عدم مخالفت با مقاصد شارع، عدم مخالفت با کتاب، عدم مخالفت با سنت، عدم مخالفت با قیاس صحیح و از بین نبردن مصلحت مساوی یا ارجح دیگر.[۶]

    سومین و آخرین باب نیز به طور خاص به موضوع مصالح مرسله اختصاص‌یافته است. در انتهای این باب نیز سه خاتمه کوچک ذکر شده که در آن توجهاتی به محققین و مجتهدینی که بنای به‌کارگیری مصالح را دارند داده شده است.[۷]

    نویسنده در این باب دیدگاه مالک، احمد بن حنبل، شافعی و ابوحنیفه را پیرامون مصالح مرسله مطرح کرده است. مالک اولین کسی که مصالح مرسله را به کار گرفته است.[۸]

    اصولیون [پیرو این مذاهب] از مصالح مرسله و حکم استصلاح در دو بحث از مباحث اصول سخن گفته‌اند: اول در باب قیاس به هنگام سخن از اقسام وصف مناسب از حیث اعتبار و عدم آن؛ و دوم به هنگام سخن از استدلال و اقسام آن.[۹]

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمة، ص5
    2. ر.ک: المقدمة، ص10-8
    3. ر.ک: همان، ص11
    4. ر.ک: همان، ص17
    5. ر.ک: همان
    6. ر.ک: همان، ص18
    7. ر.ک: همان
    8. ر.ک: متن کتاب، ص367
    9. ر.ک: همان، ص387

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها