پژوهش‌های حدیثی معاصر (یک‌صد‌ساله اخیر): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'سرگذشت نام' به 'سرگذشت‌نام')
     
    (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | تصویر =NUR66960J1.jpg
    | تصویر =NUR66960J1.jpg
    | عنوان = پژوهش های حدیثی معاصر (یک صد ساله اخیر)
    | عنوان = پژوهش‌های حدیثی معاصر (یک صد ساله اخیر)
    | عنوان‌های دیگر =  
    | عنوان‌های دیگر =  
    | پدیدآورندگان
    | پدیدآورندگان
    خط ۹: خط ۹:
    | زبان = فارسی
    | زبان = فارسی
    | کد کنگره =  /ر2پ4 92/6 BP  
    | کد کنگره =  /ر2پ4 92/6 BP  
    | موضوع =مفسران شیعه - سرگذشت نامه و کتاب شناسی - حدیث - کتابشناسی - حدیث - نقد و تفسیر
    | موضوع =مفسران شیعه - سرگذشت‌نامه و کتاب‌شناسی - حدیث - کتابشناسی - حدیث - نقد و تفسیر
    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر = سازمان تبليغات اسلامی. شركت چاپ و نشر بين الملل
    | ناشر = سازمان تبليغات اسلامی. شركت چاپ و نشر بين الملل
    خط ۲۴: خط ۲۴:
    | پیش از =  
    | پیش از =  
    }}
    }}
    '''پژوهش‌های حدیثی معاصر (یک‌صد‌ساله اخیر)''' اثر محمدحسن ربانی، پژوهشی است در بررسی نحوه ارائه پژوهش‌های حدیثی شیعه در یک‌صد‌ساله اخیر.
    '''پژوهش‌های حدیثی معاصر (یک‌صد‌ساله اخیر)''' اثر [[ربانی، محمدحسن|محمدحسن ربانی]]، پژوهشی است در بررسی نحوه ارائه پژوهش‌های حدیثی شیعه در یک‌صد‌ساله اخیر.


    در دوره معاصر، دانشمندان از جهات گوناگون به حدیث روی آورده و در برخی جهات بر قدما پیش‌گام بوده و در برخی زمینه‌ها، توقف کرده و حرکت چشمگیری نداشته‌اند. نویسنده فعالیت‌های حدیثی دوره معاصر را در یازده فصل زیر، فهرست کرده و به توضیح آن (معرفی اجمالی و مختصر دانشمندان و آثار آن‌ها در هر دوره)، پرداخته است:
    در دوره معاصر، دانشمندان از جهات گوناگون به حدیث روی آورده و در برخی جهات بر قدما پیش‌گام بوده و در برخی زمینه‌ها، توقف کرده و حرکت چشمگیری نداشته‌اند. نویسنده فعالیت‌های حدیثی دوره معاصر را در یازده فصل زیر، فهرست کرده و به توضیح آن (معرفی اجمالی و مختصر دانشمندان و آثار آن‌ها در هر دوره)، پرداخته است:
    # تدوین حدیث: نویسنده بیشترین تألیفات حدیثی در صدساله اخیر را در همین راستا دانسته و معتقد است آغازگر آن در دوره اخیر، میرزا حسین نوری (1322ق) بوده است. از جمله آثار این دوره، عبارت‌اند از «مستدرک وسائل‌الشیعه» میرزا حسین نوری و «سفینة البحار» شیخ عباس قمی<ref>متن کتاب،ص21- 86</ref>.
    # تدوین حدیث: نویسنده بیشترین تألیفات حدیثی در صدساله اخیر را در همین راستا دانسته و معتقد است آغازگر آن در دوره اخیر، [[نوری، حسین بن محمدتقی|میرزا حسین نوری]] (متوفای1322ق) بوده است. از جمله آثار این دوره، عبارت‌اند از «[[مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل|مستدرک وسائل‌الشیعه]]» [[نوری، حسین بن محمدتقی|میرزا حسین نوری]] و «[[سفينة البحار و مدينة الحكم و الآثار مع تطبيق النصوص الواردة فيها علی بحار الأنوار|سفینة البحار]]» [[قمی، عباس|شیخ عباس قمی]]<ref>متن کتاب،ص21- 86</ref>.
    # مسندنویسی: که قدیمی‌ترین روش حدیث بوده و در طول تاریخ حدیث، خصوصا حدیث نویسان اهل‌سنت و جماعت، این روش را مدنظر خود قرار داده و تألیفات گسترده‌ای را بر اساس شیوه مسند، تألیف کرده‌اند. «مسند الإمام الرضا(ع)» عزیزالله عطاردی و «مسند الإمام علی(ع)» سید حسن قبانچی، از جمله این تألیفات است<ref>همان،ص92- 108</ref>.
    # مسندنویسی: که قدیمی‌ترین روش حدیث بوده و در طول تاریخ حدیث، خصوصا حدیث نویسان اهل‌سنت و جماعت، این روش را مدنظر خود قرار داده و تألیفات گسترده‌ای را بر اساس شیوه مسند، تألیف کرده‌اند. «[[مسند الإمام الرضا(ع)]]» [[عطاردی قوچانی، عزیزالله|عزیزالله عطاردی]] و «[[مسند الإمام علی(ع)]]» [[قبانچی، سید حسن|سید حسن قبانچی]]، از جمله این تألیفات است<ref>همان،ص92- 108</ref>.
    # تلخیص‌نویسی: ازآنجایی‌که همگان توان مطالعه و دستیابی به موسوعه‌های بزرگ حدیث و توان استفاده از آن را ندارند، لذا برخی از نویسندگان، مجموعه‌های بزرگ را کوچک‌تر و در حجم کمتری ارائه داده تا قابل‌استفاده برای گروه دیگری هم باشد. از جمله این آثار، عبارت‌اند از: «مناهج الأبرار في تلخیص بحارالانوار» حسین درگاهی و «جواهر البحار» حبیب کاظمی<ref>همان،ص111- 144</ref>.
    # تلخیص‌نویسی: ازآنجایی‌که همگان توان مطالعه و دستیابی به موسوعه‌های بزرگ حدیث و توان استفاده از آن را ندارند، لذا برخی از نویسندگان، مجموعه‌های بزرگ را کوچک‌تر و در حجم کمتری ارائه داده تا قابل‌استفاده برای گروه دیگری هم باشد. از جمله این آثار، عبارت‌اند از: «[[مناهج الأبرار في تلخیص بحارالانوار]]» [[حسین درگاهی]] و «[[جواهر البحار]]» [[حبیب کاظمی]]<ref>همان،ص111- 144</ref>.
    # حدیث‌پژوهی: در این فصل، شخصیت‌هایی که در احیای حدیث و بررسی تحلیلی تاریخ و ویژگی‌های علوم حدیث، کاوشگری کرده‌اند، معرفی شده است مانند: علامه محمدتقی شوشتری و آیت‌الله محمد آصف محسنی<ref>همان،ص151- 169</ref>.
    # حدیث‌پژوهی: در این فصل، شخصیت‌هایی که در احیای حدیث و بررسی تحلیلی تاریخ و ویژگی‌های علوم حدیث، کاوشگری کرده‌اند، معرفی شده است مانند: [[شوشتری، محمدتقی|علامه محمدتقی شوشتری]] و [[محسنی، محمدآصف|آیت‌الله محمد آصف محسنی]]<ref>همان،ص151- 169</ref>.
    # احیای حدیث: در این فصل، درباره شخصیت‌هایی صحبت شده است که تا قبل از آنکه هنر تصحیح و نسخه‌شناسی و مقابله نسخه‌ها و انبارکردن تعبیرات نسخه‌های گوناگون در پاورقی کتاب‌ها را داشته باشند، به تصحیح متون روی آورده‌اند. سید جلال‌الدین محدث ارموی و علی‌اکبر غفاری، از جمله این بزرگان هستند<ref>همان،ص183- 211</ref>.
    # احیای حدیث: در این فصل، درباره شخصیت‌هایی صحبت شده است که تا قبل از آنکه هنر تصحیح و نسخه‌شناسی و مقابله نسخه‌ها و انبارکردن تعبیرات نسخه‌های گوناگون در پاورقی کتاب‌ها را داشته باشند، به تصحیح متون روی آورده‌اند. [[محدث، سید جلال‌الدین|سید جلال‌الدین محدث ارموی]] و [[غفاری، علی‌اکبر|علی‌اکبر غفاری]]، از جمله این بزرگان هستند<ref>همان،ص183- 211</ref>.


    مناقب‌نویسی<ref>همان،ص226</ref>، پژوهش در تاریخ حدیث<ref>همان،ص253</ref>، نوآوران پژوهش‌های حدیثی<ref>همان،ص270</ref>، معجم‌نگاری احادیث<ref>همان،ص280</ref>، نهج‌البلاغه پژوهان<ref>همان،ص283</ref>، پژوهش‌های تاریخی حدیث<ref>همان،ص292</ref>، پژوهشگران اسناد روایات<ref>همان،ص325</ref>، فوائدنویسی در رجال<ref>همان،ص355</ref> و رویکرد حدیثی قرآن گرایان، عنوان سایر فصل‌ها است.
    مناقب‌نویسی<ref>همان،ص226</ref>، پژوهش در تاریخ حدیث<ref>همان،ص253</ref>، نوآوران پژوهش‌های حدیثی<ref>همان،ص270</ref>، معجم‌نگاری احادیث<ref>همان،ص280</ref>، نهج‌البلاغه پژوهان<ref>همان،ص283</ref>، پژوهش‌های تاریخی حدیث<ref>همان،ص292</ref>، پژوهشگران اسناد روایات<ref>همان،ص325</ref>، فوائدنویسی در رجال<ref>همان،ص355</ref> و رویکرد حدیثی قرآن گرایان، عنوان سایر فصل‌ها است.
    خط ۵۰: خط ۵۰:
    [[رده:تاریخ تفسیر، تراجم و طبقات مفسران، متون تفاسیر (مجموعه‌ها، برگزیده‌ها)]]
    [[رده:تاریخ تفسیر، تراجم و طبقات مفسران، متون تفاسیر (مجموعه‌ها، برگزیده‌ها)]]


    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1402]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط عباس مکرمی]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط عباس مکرمی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط فریدون سبحانی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط فریدون سبحانی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۴۰

    پژوهش‌های حدیثی معاصر (یک صد ساله اخیر)
    پژوهش‌های حدیثی معاصر (یک‌صد‌ساله اخیر)
    پدیدآورانربانی، محمد حسن (نويسنده)
    ناشرسازمان تبليغات اسلامی. شركت چاپ و نشر بين الملل
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1397ش
    چاپ1
    شابک978-964-304-763-4
    موضوعمفسران شیعه - سرگذشت‌نامه و کتاب‌شناسی - حدیث - کتابشناسی - حدیث - نقد و تفسیر
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /ر2پ4 92/6 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    پژوهش‌های حدیثی معاصر (یک‌صد‌ساله اخیر) اثر محمدحسن ربانی، پژوهشی است در بررسی نحوه ارائه پژوهش‌های حدیثی شیعه در یک‌صد‌ساله اخیر.

    در دوره معاصر، دانشمندان از جهات گوناگون به حدیث روی آورده و در برخی جهات بر قدما پیش‌گام بوده و در برخی زمینه‌ها، توقف کرده و حرکت چشمگیری نداشته‌اند. نویسنده فعالیت‌های حدیثی دوره معاصر را در یازده فصل زیر، فهرست کرده و به توضیح آن (معرفی اجمالی و مختصر دانشمندان و آثار آن‌ها در هر دوره)، پرداخته است:

    1. تدوین حدیث: نویسنده بیشترین تألیفات حدیثی در صدساله اخیر را در همین راستا دانسته و معتقد است آغازگر آن در دوره اخیر، میرزا حسین نوری (متوفای1322ق) بوده است. از جمله آثار این دوره، عبارت‌اند از «مستدرک وسائل‌الشیعه» میرزا حسین نوری و «سفینة البحار» شیخ عباس قمی[۱].
    2. مسندنویسی: که قدیمی‌ترین روش حدیث بوده و در طول تاریخ حدیث، خصوصا حدیث نویسان اهل‌سنت و جماعت، این روش را مدنظر خود قرار داده و تألیفات گسترده‌ای را بر اساس شیوه مسند، تألیف کرده‌اند. «مسند الإمام الرضا(ع)» عزیزالله عطاردی و «مسند الإمام علی(ع)» سید حسن قبانچی، از جمله این تألیفات است[۲].
    3. تلخیص‌نویسی: ازآنجایی‌که همگان توان مطالعه و دستیابی به موسوعه‌های بزرگ حدیث و توان استفاده از آن را ندارند، لذا برخی از نویسندگان، مجموعه‌های بزرگ را کوچک‌تر و در حجم کمتری ارائه داده تا قابل‌استفاده برای گروه دیگری هم باشد. از جمله این آثار، عبارت‌اند از: «مناهج الأبرار في تلخیص بحارالانوار» حسین درگاهی و «جواهر البحار» حبیب کاظمی[۳].
    4. حدیث‌پژوهی: در این فصل، شخصیت‌هایی که در احیای حدیث و بررسی تحلیلی تاریخ و ویژگی‌های علوم حدیث، کاوشگری کرده‌اند، معرفی شده است مانند: علامه محمدتقی شوشتری و آیت‌الله محمد آصف محسنی[۴].
    5. احیای حدیث: در این فصل، درباره شخصیت‌هایی صحبت شده است که تا قبل از آنکه هنر تصحیح و نسخه‌شناسی و مقابله نسخه‌ها و انبارکردن تعبیرات نسخه‌های گوناگون در پاورقی کتاب‌ها را داشته باشند، به تصحیح متون روی آورده‌اند. سید جلال‌الدین محدث ارموی و علی‌اکبر غفاری، از جمله این بزرگان هستند[۵].

    مناقب‌نویسی[۶]، پژوهش در تاریخ حدیث[۷]، نوآوران پژوهش‌های حدیثی[۸]، معجم‌نگاری احادیث[۹]، نهج‌البلاغه پژوهان[۱۰]، پژوهش‌های تاریخی حدیث[۱۱]، پژوهشگران اسناد روایات[۱۲]، فوائدنویسی در رجال[۱۳] و رویکرد حدیثی قرآن گرایان، عنوان سایر فصل‌ها است.

    پانویس

    1. متن کتاب،ص21- 86
    2. همان،ص92- 108
    3. همان،ص111- 144
    4. همان،ص151- 169
    5. همان،ص183- 211
    6. همان،ص226
    7. همان،ص253
    8. همان،ص270
    9. همان،ص280
    10. همان،ص283
    11. همان،ص292
    12. همان،ص325
    13. همان،ص355

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها