تحفة السلاطين (منطق فارسی): تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ته اند' به 'ته‌اند') |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
#دوبخشی سینوی | #دوبخشی سینوی | ||
#التقاطی | #التقاطی | ||
#تلفیقی.<ref>مقدمه | #تلفیقی.<ref>مقدمه محقق، ص بیست و یک و بیست و دو.</ref> بر اساس پژوهش [[فرامرز قراملکی، احد|احد فرامرز قراملكى]]، در کتاب حاضر روش [[انصاری، محمدبن جابر|نورالدین انصاری]] تلفیقی است.<ref>همان، ص بیست و نه- سی و دو.</ref> | ||
==ویژگی این اثر== | ==ویژگی این اثر== | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
#گزارش آرای مهم منطق‌دانان پیشین | #گزارش آرای مهم منطق‌دانان پیشین | ||
#توجه به جایگاه منطقی مباحث | #توجه به جایگاه منطقی مباحث | ||
#ارجاع به قرآن و الهام از تعابیر قرآنی.<ref> | #ارجاع به قرآن و الهام از تعابیر قرآنی.<ref>همان، ص سی و سه- سی و پنج.</ref> به‌عنوان نمونه،[[انصاری، محمدبن جابر|نورالدین انصاری]] مقصود از حکمت، موعظه حسنه و جدال احسن (نحل:125.) را به ترتیب برهان، خطابه و مجادله دانسته است.<ref>متن کتاب، ص273.</ref> | ||
#نقّادی دیدگاه‌های دیگر اندیشوران. به‌عنوان‌مثال به گفته [[فرامرز قراملکی، احد|احد فرامرز قراملكى]]، [[انصاری، محمدبن جابر|نورالدین انصاری]] در چند موضع مهمّ، رأی [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازی]] را نقد و با آن مخالفت کرده است: | #نقّادی دیدگاه‌های دیگر اندیشوران. به‌عنوان‌مثال به گفته [[فرامرز قراملکی، احد|احد فرامرز قراملكى]]، [[انصاری، محمدبن جابر|نورالدین انصاری]] در چند موضع مهمّ، رأی [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازی]] را نقد و با آن مخالفت کرده است: | ||
##مركب‌انگاری تصدیق | ##مركب‌انگاری تصدیق | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
##مهجوریت دلالت التزام | ##مهجوریت دلالت التزام | ||
##فقدان دلالت مطابقت بدون دلالت التزام | ##فقدان دلالت مطابقت بدون دلالت التزام | ||
##تعریف حمل اشتقاقی<ref>مقدمه | ##تعریف حمل اشتقاقی<ref>مقدمه محقق، ص بیست و شش.</ref> | ||
==تعلیقات== | ==تعلیقات== | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه و متن کتاب. | مقدمه و متن کتاب. | ||
{{منطق}} | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[روش‌شناسی فلسفه ملاصدرا]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۰
| تحفة السلاطين (منطق فارسی) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | انصاری، محمدبن جابر (نويسنده)
فرامرز قراملکی، احد (مقدمه‌نويس) فرامرز قراملکی، احد (محقق) فنی‌اصل، زینت (سایر) مسجدی، فرشته (سایر) |
| ناشر | مرکز پژوهشی ميراث مکتوب |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1386ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | منطق - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ف2الف8 66 BC |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تحفة السلاطین (منطق فارسی)، نوشته‌اندیشور کم آوازه قرن یازدهم قمری؛ نورالدین محمد بن جابر انصاری، آموزش دوره‌ای کامل از علم منطق به زبان فارسی در نظام منطق‌نگاری تلفیقی است.
ساختار و مطالب
کتاب از مقدمه محقق، مقدمه و متن اصلی کتاب و تعلیقات محقق تشکیل شده است. متن اصلی 9 بخش (مدخل، مقولات عشر، قضایا، قیاس، برهان، جدل، مغالطه، خطابه و شعر) دارد.
روش منطق‌نگاری
محقق با بیان آنکه منطق‌دانان مسلمان به تحلیل و توسعه دانش منطق اهتمام ورزیدند، 4 نظام عمده منطق‌نگاری ذیل را حاصل این جهاد علمی دانسته است:
- نُه‌بخشی یونانی
- دوبخشی سینوی
- التقاطی
- تلفیقی.[۱] بر اساس پژوهش احد فرامرز قراملكى، در کتاب حاضر روش نورالدین انصاری تلفیقی است.[۲]
ویژگی این اثر
محقق منطق‌دان؛ احد فرامرز قراملكى، چند ویژگی برای کتاب حاضر ذکر کرده است از جمله:
- نگارش به زبان فارسی با گرایش به سبك معیار دوره اصفهان ولی با پرهیز از دشوارنویسی
- توضیح روشن و متمایز مفاهیم
- تقریر دقیق مسائل
- گزارش آرای مهم منطق‌دانان پیشین
- توجه به جایگاه منطقی مباحث
- ارجاع به قرآن و الهام از تعابیر قرآنی.[۳] به‌عنوان نمونه،نورالدین انصاری مقصود از حکمت، موعظه حسنه و جدال احسن (نحل:125.) را به ترتیب برهان، خطابه و مجادله دانسته است.[۴]
- نقّادی دیدگاه‌های دیگر اندیشوران. به‌عنوان‌مثال به گفته احد فرامرز قراملكى، نورالدین انصاری در چند موضع مهمّ، رأی فخر رازی را نقد و با آن مخالفت کرده است:
- مركب‌انگاری تصدیق
- بدیهی‌انگاری همه تصورات
- مهجوریت دلالت التزام
- فقدان دلالت مطابقت بدون دلالت التزام
- تعریف حمل اشتقاقی[۵]
تعلیقات
احد فرامرز قراملكى در تعلیقاتی که بر متن اصلی افزوده، به مباحث مهمی پرداخته است از جمله:
- تحلیل آرای نویسنده و نشان‌دادن نوآوری‌های او
- بیان منابع و ارجاعات نویسنده
- ملاحظات تكمیلی در رفع برخی از نواقص عمده در مباحث
- ملاحظات انتقادی و چالش با برخی از مواضع نویسنده
- بررسی‌های تطبیقی دیدگاه نویسنده با آرای پیشینیان و پسینیان در دوره اسلامی
- تحلیل و بررسی نحوه گزارش نویسنده از پیشینیان.[۶]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.