دیوان سلطان ولد (با مقدمه نفیسی): تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR۵۲۲۱/د۹ | ||
| موضوع = | | موضوع =شعر فارسی -- قرن۷ ق | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =کتابفروشی رودکی | | ناشر =کتابفروشی رودکی | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''دیوان سلطان ولد''' بهاءالدین ولد، پسر مولانا جلال‌الدین بلخی رومی صاحب | '''دیوان سلطان ولد''' [[بهاءالدین ولد، محمد بن حسین|بهاءالدین ولد]]، پسر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا جلال‌الدین بلخی]] رومی صاحب [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، با مقدمه [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]]؛ این کتاب، شامل بیش از سیزده هزار بیت، در قالب غزل، قصیده، قطعه، ترکیبات و مسمط بوده، به سه زبان فارسی، عربی و ترکی است که [[سلطان‌ولد، محمد بن محمد|سلطان ولد]] پیش از مثنویات خود به نظم آن پرداخته است. این دیوان نخستین بار در استانبول در سال ۱۹۴۱ میلادی به اهتمام [[نافذ اوزلوق]] از دانشمندان ترکیه به چاپ رسیده و در آن ۸۲۶ غزل (در ۹۸۷۲ بیت)، ۳۲ قصیده، ٩ قطعه، ٩ترکبیات، ۳۲ مسمط، ۴۵۴ رباعی درج شده است. در این میان ٩ غزل عربی و ۱۵ غزل ترکی هم آمده است. بنا به گفتۀ مصححان [[کلیات شمس تبریزی|دیوان کبیر مولانا]] ([[کلیات شمس تبریزی|دیوان شمس]])، بخش‌هایی از غزل‌های [[سلطان‌ولد، محمد بن محمد|سلطان ولد]] به نام مولانا در جمع غزلیات او راه یافته است. چنان که [[نفیسی، سعید|نفیسی]] نیز در مقدمه این چاپ می‌نویسد در کلیات شمس تبریز، چاپ لکنهو (۱۳۱۷میلادی)، ۲۷ غزل از غزلیات [[سلطان‌ولد، محمد بن محمد|سلطان ولد]] به نام مولانا به چاپ رسیده است. این اثر از آنجا که اولین تجربه شعرسرایی [[سلطان‌ولد، محمد بن محمد|سلطان ولد]] محسوب می‌شود، نسبت به مثنویات او ارزش کمتری دارد و شاید به همین دلیل است که مورد توجه شعر شناسان و محققان قرار نگرفته است. | ||
پرداخته است. این دیوان نخستین بار در استانبول در سال ۱۹۴۱ میلادی به اهتمام نافذ اوزلوق | |||
از دانشمندان | |||
سعید | [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]]، همان‌گونه که اشاره شد، مقدمۀ عالمانه‌ای بر این کتاب نوشته و در آن اطلاعات مبسوطی از سلسله و اسناد طریقه مولویه ارائه داده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص439</ref> | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۲: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات جدید(آبان) باقی زاده]] | [[رده:مقالات جدید(آبان) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۰۸
| دیوان سلطان ولد | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سلطان‌ولد، محمد بن محمد (نویسنده) نفیسی، سعید (مقدمه) |
| ناشر | کتابفروشی رودکی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1338 |
| چاپ | اول |
| موضوع | شعر فارسی -- قرن۷ ق |
| کد کنگره | PIR۵۲۲۱/د۹ |
دیوان سلطان ولد بهاءالدین ولد، پسر مولانا جلال‌الدین بلخی رومی صاحب مثنوی، با مقدمه سعید نفیسی؛ این کتاب، شامل بیش از سیزده هزار بیت، در قالب غزل، قصیده، قطعه، ترکیبات و مسمط بوده، به سه زبان فارسی، عربی و ترکی است که سلطان ولد پیش از مثنویات خود به نظم آن پرداخته است. این دیوان نخستین بار در استانبول در سال ۱۹۴۱ میلادی به اهتمام نافذ اوزلوق از دانشمندان ترکیه به چاپ رسیده و در آن ۸۲۶ غزل (در ۹۸۷۲ بیت)، ۳۲ قصیده، ٩ قطعه، ٩ترکبیات، ۳۲ مسمط، ۴۵۴ رباعی درج شده است. در این میان ٩ غزل عربی و ۱۵ غزل ترکی هم آمده است. بنا به گفتۀ مصححان دیوان کبیر مولانا (دیوان شمس)، بخش‌هایی از غزل‌های سلطان ولد به نام مولانا در جمع غزلیات او راه یافته است. چنان که نفیسی نیز در مقدمه این چاپ می‌نویسد در کلیات شمس تبریز، چاپ لکنهو (۱۳۱۷میلادی)، ۲۷ غزل از غزلیات سلطان ولد به نام مولانا به چاپ رسیده است. این اثر از آنجا که اولین تجربه شعرسرایی سلطان ولد محسوب می‌شود، نسبت به مثنویات او ارزش کمتری دارد و شاید به همین دلیل است که مورد توجه شعر شناسان و محققان قرار نگرفته است.
سعید نفیسی، همان‌گونه که اشاره شد، مقدمۀ عالمانه‌ای بر این کتاب نوشته و در آن اطلاعات مبسوطی از سلسله و اسناد طریقه مولویه ارائه داده است.[۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص439
منابع مقاله
عالمی، محمدعَلَم، کتاب‌شناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمی‌ترین کتاب‌های مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.