۱۰۴٬۱۱۰
ویرایش
دیوان سلطان ولد (با مقدمه نفیسی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''دیوان سلطان ولد''' بهاءالدین ولد، پسر مولانا جلال‌الدین بلخی رومی صاحب | '''دیوان سلطان ولد''' [[بهاءالدین ولد، محمد بن حسین|بهاءالدین ولد]]، پسر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا جلال‌الدین بلخی]] رومی صاحب [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، با مقدمه [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]]؛ این کتاب، شامل بیش از سیزده هزار بیت، در قالب غزل، قصیده، قطعه، ترکیبات و مسمط بوده، به سه زبان فارسی، عربی و ترکی است که [[سلطان‌ولد، محمد بن محمد|سلطان ولد]] پیش از مثنویات خود به نظم آن پرداخته است. این دیوان نخستین بار در استانبول در سال ۱۹۴۱ میلادی به اهتمام [[نافذ اوزلوق]] از دانشمندان ترکیه به چاپ رسیده و در آن ۸۲۶ غزل (در ۹۸۷۲ بیت)، ۳۲ قصیده، ٩ قطعه، ٩ترکبیات، ۳۲ مسمط، ۴۵۴ رباعی درج شده است. در این میان ٩ غزل عربی و ۱۵ غزل ترکی هم آمده است. بنا به گفتۀ مصححان [[کلیات شمس تبریزی|دیوان کبیر مولانا]] ([[کلیات شمس تبریزی|دیوان شمس]])، بخش‌هایی از غزل‌های [[سلطان‌ولد، محمد بن محمد|سلطان ولد]] به نام مولانا در جمع غزلیات او راه یافته است. چنان که [[نفیسی، سعید|نفیسی]] نیز در مقدمه این چاپ می‌نویسد در کلیات شمس تبریز، چاپ لکنهو (۱۳۱۷میلادی)، ۲۷ غزل از غزلیات [[سلطان‌ولد، محمد بن محمد|سلطان ولد]] به نام مولانا به چاپ رسیده است. این اثر از آنجا که اولین تجربه شعرسرایی [[سلطان‌ولد، محمد بن محمد|سلطان ولد]] محسوب می‌شود، نسبت به مثنویات او ارزش کمتری دارد و شاید به همین دلیل است که مورد توجه شعر شناسان و محققان قرار نگرفته است. | ||
پرداخته است. این دیوان نخستین بار در استانبول در سال ۱۹۴۱ میلادی به اهتمام نافذ اوزلوق | |||
از دانشمندان | |||
سعید | [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]]، همان‌گونه که اشاره شد، مقدمۀ عالمانه‌ای بر این کتاب نوشته و در آن اطلاعات مبسوطی از سلسله و اسناد طریقه مولویه ارائه داده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص439</ref> | ||