زنگ و صیقل و آینه تحلیل طنزهای مولانا در مثنوی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = PIR۵۳۰۱/چ۹ز۸ | ||
| موضوع = | | موضوع =لطیفهها مولوی، جلالالدین محمد بن محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق,مثنوی - نقد و تفسیر مولوی، جلالالدین محمد بن محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق,قرن ۷ق. - تاریخ و نقد طنز فارسی,شعر فارسی - قرن ۷ق. - تاریخ و نقد | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =انتشارات ترفند | | ناشر =انتشارات ترفند | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات جدید(آبان) باقی زاده]] | [[رده:مقالات جدید(آبان) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]] | ||
نسخهٔ ۲۵ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۸
| زنگ و صیقل و آینه تحلیل طنزهای مولانا در مثنوی | |
|---|---|
| پرونده:NUR.....J1.jpg | |
| پدیدآوران | چوبندیان، محمدزمان (نویسنده) |
| ناشر | انتشارات ترفند |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1387 |
| چاپ | اول |
| موضوع | لطیفهها مولوی، جلالالدین محمد بن محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق,مثنوی - نقد و تفسیر مولوی، جلالالدین محمد بن محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق,قرن ۷ق. - تاریخ و نقد طنز فارسی,شعر فارسی - قرن ۷ق. - تاریخ و نقد |
| کد کنگره | PIR۵۳۰۱/چ۹ز۸ |
زنگ و صیقل و آینه تحلیل طنزهای مولانا در مثنوی تألیف محمدزمان چوبندیان، این کتاب؛ طنزها و هزلهای شش دفتر مثنوی را به همان ترتیب دفاتر شش گانه استخراج و عیناً نقل کرده و در ذیل هر مورد تفسیرهایی نیز بر آنها افزوده است. در تحلیلها و تفسیرها عمدا از مآخذ و منابع حکایات سخن گفته و اغلب به تفاوت طنز و هزل و مرز میان آن دو اشاره نموده و همچنین اهداف و مقاصد مولانا را از بیان داستانهای طنز و هزل تشریح کرده و در عین حال متذکّر شده است که این تحلیلها نظر شخصی وی است و هیج اصراری بر صحت و قطعیت آنها ندارد. در این اثر از منابع بسیاری استفاده نموده و خصوصاً از شرح جامع کریم زمانی و بحر در کوزۀ زرینکوب به عنوان دو بازوی این پژوهش نامبرده است.
نگارنده در پیشگفتار مینویسد: در واپسین روزهایی که این نوشته به سامان میرسیده به کتاب تلخند مهدی برهانی دست مییابد و آنچه او میخواسته آن را در تلخند یافت نموده و در نتیجه از چاپ کتاب خود منصرف شده است. اما به تشویق اهل نظر و دیگر به دلیل اینکه تلخند پیش از شرح جامع و بحر در کوزه نگارش شده، ولی این اثر مبتنی بر تحقیقات آن دو کتاب است سرانجام به چاپ این نوشتار اقدام میکند. در این پژوهش بیش از هفتاد حکایت طنز و هزل نقل و تفسیر شده و در پایان کتاب فهرست پنجاه منبع به عنوان مآخذ آمده است. [۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص220-221
منابع مقاله
عالمی، محمدعَلَم، کتابشناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمیترین کتابهای مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.