مفردات القرآن (نظرات جديدة في تفسير ألفاظ قرآنية): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR69230J1.jpg | عنوان = مفردات القرآن (نظرات جديدة في تفسير ألفاظ قرآنية) | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = فراهی، عبدالحمید (نويسنده) اصلاحی‌، محمد اجمل‌ ایوب‌ (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = /ف...» ایجاد کرد)
    (بدون تفاوت)

    نسخهٔ ‏۲۷ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۸

    مفردات القرآن (نظرات جديدة في تفسير ألفاظ قرآنية)
    مفردات القرآن (نظرات جديدة في تفسير ألفاظ قرآنية)
    پدیدآورانفراهی، عبدالحمید (نويسنده) اصلاحی‌، محمد اجمل‌ ایوب‌ (محقق)
    ناشردار الغرب الإسلامي
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر2002م
    چاپ1
    موضوعقرآن - واژه نامه‎ها
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /ف4م7 68 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    مُفرداتُ القرآنِ (نَظراتٌ جَديدةٌ في تفسيرِ ألفاظٍ قرآنيةٍ)، از آثار قرآن‌پژوه، مفسّر هندی، نظریه‌پرداز نظام قرآن (انسجام آیات در سوره‌ها) و نویسنده تفسیر نظام القرآن و تأويل الفرقان بالفرقان، عبدالحمید فَراهی (1280-1349ق)، پژوهشی نو و اجتهادی در شناسایی واژگان قرآنی بر اساس آیات و استشهاد به شواهد شعری و ادبی است. این کتاب شامل همه واژگان قرآن نیست و نویسنده فقط به تحلیل و توضیح معانی 121 واژه پرداخته است.

    ساختار و محتوا

    در اثر حاضر، معانی تعدادی از کلمات نیازمند شرح به تشخیص نویسنده، بر اساس حروف الفبا بررسی و تبیین شده است. اولین واژه، «آل»[۱]‏ و آخرین، «يُطيقُون» است[۲]‏.

    هدف و روش

    نویسنده، کتاب حاضر را برای شرح مفردات قرآنی تألیف کرده تا در کتاب تفسیرش، تفسیر نظام القرآن و تأويل الفرقان بالفرقان به آن ارجاع بدهد و معانی واژگان در آن تکرار نشود. او افزوده است: در این کتاب، فقط به توضیح الفاظی می‌پردازیم که نیاز به بیان و ایضاح دارد؛ زیرا اشتباه گاهی در معنای واژه است و باعث دور شدن از تأویل صحیح می‌شود و گاه در برخی وجوه آن است و به بسته شدن باب شناخت نظم می‌انجامد. امّا معانی همه واژگان قرآنی را مطرح نکرده‌ایم؛ چون در کتاب‌های لغت بیان شده است[۳]‏.

    هیچ واژه غریبی در قرآن وجود ندارد

    عبدالحمید فَراهی تأکید دارد که واژگان قرآنی همگی فصیح است و دلالت روشنی دارد و وحشی و غریب نیست و قرآن، عربی مبین است و غریب نامیده شدن یک واژه قرآنی، نسبی است و برای عجمیان و کسانی است که اطلاع چندانی از زبان عربی ندارند و اختلاف در معانی واژگان قرآنی نیز به جهت نقصان اطلاعات نسبت به موارد و شأن نزول و کمتر اندیشیدن در نظم قرآن است. فراهی، روایت ناآگاهی برخی از صحابه به معنای بعضی کلمات مانند «أبّ» و «تخوّف» را نپذیرفته و آن را غیر صحیح و خلاف نظر صریح عقل و تصریح قرآن دانسته است[۴]‏.

    نمونه مباحث

    وَ عَلَى الَّذينَ يطيقُونَه (بقره: 184)؛ «يُطيقُونَ»، یعنی می‌توانند روزه بگیرند یا غذا به مسکین بدهند (بر اساس اختلاف اقوال)، ولی اینکه گفته شده به معنای «لا يُطيقُونَ» است، به نظرم معنای صحیحی ندارد[۵]‏.

    پانویس

    1. ر.ک: متن کتاب، ص121
    2. ر.ک: همان، ص385
    3. ر.ک: مقدمه نویسنده، ص93
    4. ر.ک: متن کتاب، ص108-109
    5. ر.ک: همان، ص385-386

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها