أبوالحسن الشاذلي: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') |
جز (جایگزینی متن - ' عبد الله ' به ' عبدالله ') |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
''' ابوالحسن شاذلی، حیاته، تصوفه، تلامذه و اوراده ''' نوشته [[غریب، مامون|مأمون غریب]] معاصر در شرح زندگانی و معرفی طریقت و شاگردان و دستورالعمل‌های [[شاذلی، ابوالحسن|علی بن | ''' ابوالحسن شاذلی، حیاته، تصوفه، تلامذه و اوراده ''' نوشته [[غریب، مامون|مأمون غریب]] معاصر در شرح زندگانی و معرفی طریقت و شاگردان و دستورالعمل‌های [[شاذلی، ابوالحسن|علی بن عبدالله بن عبد الجبار]] معروف به [[شاذلی، ابوالحسن|ابوالحسن شاذلی مغربی]](593-655 ق)، بنیان‌گذار طریقت شاذلیه است که به خاطر سکونت در منطقه شاذله تونس به شاذلی معروف شده است. <ref> ر.ک: 1989م، زرکلی، خیر الدین، ج 4، ص 305 </ref> | ||
مؤلف به خاطر علاقه‌اش به تصوف و بزرگان صوفیه که ناشی از سیره آن‌ها در نگاه‌شان به دنیا به عنوان پلی برای رسیدن به آخرت جاودان و کثرت عبادات و رعایت حرام و حلال الهی است به ویژه علاقه وی به [[شاذلی، ابوالحسن|ابوالحسن شاذلی]]، این کتاب را تالیف کرده است <ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص8 </ref> | مؤلف به خاطر علاقه‌اش به تصوف و بزرگان صوفیه که ناشی از سیره آن‌ها در نگاه‌شان به دنیا به عنوان پلی برای رسیدن به آخرت جاودان و کثرت عبادات و رعایت حرام و حلال الهی است به ویژه علاقه وی به [[شاذلی، ابوالحسن|ابوالحسن شاذلی]]، این کتاب را تالیف کرده است <ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص8 </ref> | ||
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۷
| أبوالحسن الشاذلي | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | غریب، مامون (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | حياته، تصوفه، تلاميذه و أوراده |
| ناشر | آناهیتا |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 2000م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 977-215-487-0 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ابوالحسن شاذلی، حیاته، تصوفه، تلامذه و اوراده نوشته مأمون غریب معاصر در شرح زندگانی و معرفی طریقت و شاگردان و دستورالعمل‌های علی بن عبدالله بن عبد الجبار معروف به ابوالحسن شاذلی مغربی(593-655 ق)، بنیان‌گذار طریقت شاذلیه است که به خاطر سکونت در منطقه شاذله تونس به شاذلی معروف شده است. [۱]
مؤلف به خاطر علاقه‌اش به تصوف و بزرگان صوفیه که ناشی از سیره آن‌ها در نگاه‌شان به دنیا به عنوان پلی برای رسیدن به آخرت جاودان و کثرت عبادات و رعایت حرام و حلال الهی است به ویژه علاقه وی به ابوالحسن شاذلی، این کتاب را تالیف کرده است [۲]
وی با ذکر تاریخچه‌ای از تصوف اسلامی، قرون شش و هفت را به خاطر ظهور کسانی چون غزالی، قرون درخشش تصوف اسلامی بیان می‌کند که شاذلی هم متعلق به همین دوران است. [۳].
سپس به مراحل رشد و حیات علمی و مسافرت‌های وی برای کسب علم می‌پردازد [۴].
در ادامه تصوف را معرفی کرده و به ویژه سیره عملی شاذلی را در این باره بیان می‌کند. [۵]
معرفی طریقت شاذلیه و آموزه‌ها و تعالیم آن، بخش بعدی این کتاب است که تعالیم آن را برخواسته از کتاب و سنت دانسته که ادای فرائض و تخلق به اخلاق کریمه و استمداد از ذکر در آن، جایگاه ویژه ای دارد. [۶]
بخش بعدی کتاب به بیان معجزات و کرامات شاذلی، اختصاص دارد که ابتدا به توضیح معجزه و کرامت پرداخته و سپس برخی از کرامات شاذلی را یادآور می‌شود. [۷]
در ادامه به معرفی شاگردان شاذلی وبیان برخی از اذکار و اوراد صادر شده از سوی شاذلی نیز اشاره شده است [۸]
پانویس
منابع مقاله
- متن کتاب
- زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج 4، ص 305، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ هشتم، 1989م