أبوالحسن الشاذلي: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

''' ابوالحسن شاذلی، حیاته، تصوفه، تلامذه و اوراده ''' نوشته [[غریب، مامون|مأمون غریب]] معاصر در شرح زندگانی و معرفی طریقت و شاگردان و دستورالعمل‌های [[شاذلی، ابوالحسن|علی بن عبدالله بن عبد الجبار]] معروف به [[شاذلی، ابوالحسن|ابوالحسن شاذلی مغربی]](593-655 ق)، بنیان‌گذار طریقت شاذلیه است که به خاطر سکونت در منطقه شاذله تونس به شاذلی معروف شده است. <ref> ر.ک: 1989م، زرکلی، خیر الدین، ج 4، ص 305 </ref>

مؤلف به خاطر علاقه‌اش به تصوف و بزرگان صوفیه که ناشی از سیره آن‌ها در نگاه‌شان به دنیا به عنوان پلی برای رسیدن به آخرت جاودان و کثرت عبادات و رعایت حرام و حلال الهی است به ویژه علاقه وی به [[شاذلی، ابوالحسن|ابوالحسن شاذلی]]، این کتاب را تالیف کرده است <ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص8 </ref>

وی با ذکر تاریخچه‌ای از تصوف اسلامی، قرون شش و هفت را به خاطر ظهور کسانی چون غزالی، قرون درخشش تصوف اسلامی بیان می‌کند که شاذلی هم متعلق به همین دوران است. <ref>ر.ک: متن کتاب ص 13 و 14</ref>.

سپس به مراحل رشد و حیات علمی و مسافرت‌های وی برای کسب علم می‌پردازد <ref>ر.ک: همان ص 13 -31 </ref>.

در ادامه تصوف را معرفی کرده و به ویژه سیره عملی شاذلی را در این باره بیان می‌کند. <ref>ر.ک: همان ص 32-60</ref>

معرفی طریقت شاذلیه و آموزه‌ها و تعالیم آن، بخش بعدی این کتاب است که تعالیم آن را برخواسته از کتاب و سنت دانسته که ادای فرائض و تخلق به اخلاق کریمه و استمداد از ذکر در آن، جایگاه ویژه ای دارد. <ref>ر.ک: همان ص 62-63</ref>

بخش بعدی کتاب به بیان معجزات و کرامات شاذلی، اختصاص دارد که ابتدا به توضیح معجزه و کرامت پرداخته و سپس برخی از کرامات شاذلی را یادآور می‌شود. <ref>ر.ک: همان ص 83-93</ref>

در ادامه به معرفی شاگردان شاذلی وبیان برخی از اذکار و اوراد صادر شده از سوی شاذلی نیز اشاره شده است <ref>ر.ک: همان ص 94- 180</ref>

==پانویس ==

<references/>

#متن کتاب

#زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج 4، ص 305، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ هشتم، 1989م

==وابسته‌ها==

{{وابسته‌ها}}