حسینی دشتی، سید مصطفی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''') |
جز (added Category:شاگردان آیتالله سید ابوالقاسم خویى using HotCat) |
||
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR13709.jpg|بندانگشتی|حسینی دشتی، مصطفی]] | [[پرونده:NUR13709.jpg|بندانگشتی|حسینی دشتی، مصطفی]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |حسینی دشتی، مصطفی | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | حسینی الدشتی، مصطفی | ||
مصطفی الحسینی الدشتی | مصطفی الحسینی الدشتی | ||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |سيد عبدالله | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1313ش | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |روستاى گَنخَك از توابع شهرستان دشتى واقع در استان بوشهر | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" | | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[خویی، سید ابوالقاسم|آيتالله خويى]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[البهجة المرضیة علی ألفیة ابن مالک]] | ||
|-class= | |||
[[معارف و معاریف: دائرةالمعارف جامع اسلامی]] | |||
|- class="articleCode" | |||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE13709AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''سيد مصطفى حسينى دشتى''' (متولد 1313- بوشهر)، فرزند سيد عبدالله، فقیه، نویسنده، مفسر، مؤلف دانشنامهٔ [[معارف و معاریف: دائرةالمعارف جامع اسلامی|معارف و معاریف]] | |||
وى از آن سال به بوشهر آمد و امامت جماعت مردم بوشهر و راهنمايى دينى آنان را به عهده گرفت. اوايل در مسجد دهدشتى اقامه نماز مىنمود، بعد از آن مدتى مسجد خرابهاى به نام جامع عطار را با همت خود و كمك افراد خير آباد كرد و امامت و جماعت را به آن مسجد منتقل نمود. در سال 1359 به قم مهاجرت كرده، به كار تأليف و تحقيق پرداخت. حسينى آثار متعددى دارد كه معروفترين آنها كتاب «معارف و معاريف» است. وى در حال حاضر مقيم تهران است، ولى در زمانهاى خاصى از سال، مثل ماههاى شعبان و رمضان يا ماه صفر به بوشهر مسافرت مىكند و ارتباطش را با مردم همچنان حفظ مىنمايد. | == ولادت == | ||
در سال 1313ش، در روستاى گَنخَك از توابع شهرستان دشتى واقع در استان بوشهر به دنيا آمد. | |||
== تحصیلات == | |||
پس از گذراندن دوران ابتدايى در مكتبخانه روستا، در سن 13 سالگى به همراه پدرش عازم نجف اشرف شد. آن دو پس از ورود به آبادان راهى بصره و از آنجا بهسوى نجف رهسپار و به منزل آيتالله حاج ميرزا احمد دشتى (دايى سيد مصطفى) وارد شدند. | |||
پدرش بعد از چند روز اقامت در نجف بيمار شده، دار فانى را وداع گفت و سيد مصطفى سيزده ساله يتيم در كنار دايى به فراگيرى ادبيات عرب و مقدمات پرداخت، سپس سطوح عاليه را در محضر اساتيد معروف آن زمان آغاز كرد. | |||
پس از مراجعت به ايران با دختر عمويش ازدواج كرده مجدداً به نجف برگشت و در درس خارج فقه [[خویی، سید ابوالقاسم|آيتالله خويى]] شركت نمود. | |||
در سال 1343 به ايران مراجعت كرد و در شهر خورموج مقيم شد. پس از درگذشت مرحوم سيد محمدتقى حجت بوشهرى در سال 1345، عدهاى از اهالى بوشهر از محضر مرجع وقت، [[حکیم، سید محسن|آيتالله حكيم]] درخواست رهبر دينى نمودند. [[حکیم، سید محسن|آيتالله حكيم]] در پاسخ به تلگراف مردم بوشهر، حجتالاسلام سيد مصطفى حسينى را معرفى نمود. | |||
وى از آن سال به بوشهر آمد و امامت جماعت مردم بوشهر و راهنمايى دينى آنان را به عهده گرفت. | |||
اوايل در مسجد دهدشتى اقامه نماز مىنمود، بعد از آن مدتى مسجد خرابهاى به نام جامع عطار را با همت خود و كمك افراد خير آباد كرد و امامت و جماعت را به آن مسجد منتقل نمود. در سال 1359 به قم مهاجرت كرده، به كار تأليف و تحقيق پرداخت. حسينى آثار متعددى دارد كه معروفترين آنها كتاب «معارف و معاريف» است. وى در حال حاضر مقيم تهران است، ولى در زمانهاى خاصى از سال، مثل ماههاى شعبان و رمضان يا ماه صفر به بوشهر مسافرت مىكند و ارتباطش را با مردم همچنان حفظ مىنمايد. | |||
== آثار== | == آثار== | ||
خط ۵۰: | خط ۶۵: | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
[http://91.98.46.102:93/details.aspx?id%206951 برگرفته از پايگاه اطلاعرسانى بنياد ايرانشناسى در 20 بهمنماه 1392] | |||
. | |||
==وابستهها== | |||
{{وابستهها}} | |||
[[البهجة المرضیة علی ألفیة ابن مالک]] | [[البهجة المرضیة علی ألفیة ابن مالک]] | ||
خط ۶۳: | خط ۷۷: | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:شاگردان آیتالله سید ابوالقاسم خویى]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۱۰
نام | حسینی دشتی، مصطفی |
---|---|
نامهای دیگر | حسینی الدشتی، مصطفی
مصطفی الحسینی الدشتی دشتی، مصطفی |
نام پدر | سيد عبدالله |
متولد | 1313ش |
محل تولد | روستاى گَنخَك از توابع شهرستان دشتى واقع در استان بوشهر |
رحلت | |
اساتید | آيتالله خويى |
برخی آثار | البهجة المرضیة علی ألفیة ابن مالک |
کد مؤلف | AUTHORCODE13709AUTHORCODE |
سيد مصطفى حسينى دشتى (متولد 1313- بوشهر)، فرزند سيد عبدالله، فقیه، نویسنده، مفسر، مؤلف دانشنامهٔ معارف و معاریف
ولادت
در سال 1313ش، در روستاى گَنخَك از توابع شهرستان دشتى واقع در استان بوشهر به دنيا آمد.
تحصیلات
پس از گذراندن دوران ابتدايى در مكتبخانه روستا، در سن 13 سالگى به همراه پدرش عازم نجف اشرف شد. آن دو پس از ورود به آبادان راهى بصره و از آنجا بهسوى نجف رهسپار و به منزل آيتالله حاج ميرزا احمد دشتى (دايى سيد مصطفى) وارد شدند.
پدرش بعد از چند روز اقامت در نجف بيمار شده، دار فانى را وداع گفت و سيد مصطفى سيزده ساله يتيم در كنار دايى به فراگيرى ادبيات عرب و مقدمات پرداخت، سپس سطوح عاليه را در محضر اساتيد معروف آن زمان آغاز كرد.
پس از مراجعت به ايران با دختر عمويش ازدواج كرده مجدداً به نجف برگشت و در درس خارج فقه آيتالله خويى شركت نمود.
در سال 1343 به ايران مراجعت كرد و در شهر خورموج مقيم شد. پس از درگذشت مرحوم سيد محمدتقى حجت بوشهرى در سال 1345، عدهاى از اهالى بوشهر از محضر مرجع وقت، آيتالله حكيم درخواست رهبر دينى نمودند. آيتالله حكيم در پاسخ به تلگراف مردم بوشهر، حجتالاسلام سيد مصطفى حسينى را معرفى نمود.
وى از آن سال به بوشهر آمد و امامت جماعت مردم بوشهر و راهنمايى دينى آنان را به عهده گرفت.
اوايل در مسجد دهدشتى اقامه نماز مىنمود، بعد از آن مدتى مسجد خرابهاى به نام جامع عطار را با همت خود و كمك افراد خير آباد كرد و امامت و جماعت را به آن مسجد منتقل نمود. در سال 1359 به قم مهاجرت كرده، به كار تأليف و تحقيق پرداخت. حسينى آثار متعددى دارد كه معروفترين آنها كتاب «معارف و معاريف» است. وى در حال حاضر مقيم تهران است، ولى در زمانهاى خاصى از سال، مثل ماههاى شعبان و رمضان يا ماه صفر به بوشهر مسافرت مىكند و ارتباطش را با مردم همچنان حفظ مىنمايد.
آثار
- تفسير قرآن كريم؛
- سبل السلام إلى المستدل من الأحكام، در فقه استدلالى؛
- شرح البهجة المرضية؛
- شرح حاشيه ملا عبدالله؛
- معارف و معاريف.
منابع مقاله
برگرفته از پايگاه اطلاعرسانى بنياد ايرانشناسى در 20 بهمنماه 1392
.