لطائف المنن: تفاوت میان نسخه‌ها
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
[[رده:تصوف و عرفان]] | [[رده:تصوف و عرفان]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1401]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:مقالات آذر 01 خردمند]] | [[رده:مقالات آذر 01 خردمند]] | ||
نسخهٔ ۱۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۱۲
| لطائف المنن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن عطاءالله اسکندری (نویسنده) عبدالحلیم محمود (محقق) |
| ناشر | دارالمعارف |
| مکان نشر | قاهره - مصر |
| چاپ | 2 |
| زبان | عربی |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
لطائف المنن، نوشته صوفی و مفسر مالكى و از مشايخ طريقت شاذليه، تاج‌الدین ابی‌الفضل احمد بن محمد بن عبدالکریم ابن عطاءالله اسکندری (متوفای 709ق)، با هدف معرفی و شرح مقامات معنوی 2 نفر از صوفیان این طریقت به نام ابوالعباس مرسی و ابوالحسن شاذلی.
ابن عطاءالله اسکندری در این اثر، افزون بر بیان ستایش‌های فراوان نسبت به شخصیت‌های یادشده، برخی از آیات قرآن و روایات را از زبان ابوالعباس مرسی با گرایش باطنی و بر اساس دیدگاه مذکور، تفسیر و شرح می‌کند و به برخی اعتراض‌ها به سخنان صوفیانه پاسخ می‌دهد.
محقق عبدالحلیم محمود در مقدمه ستایشگرانه‌اش این کتاب را از نفیس‌ترین آثار شمرده و درباره نویسنده‌اش نیز ادعا کرده که او بین ریاست بر علوم شریعت و عالمان آن و همچنین سَروری بر علوم حقیقت و دانشمندان آن؛ جمع کرده است.[۱] او اثر حاضر را مبارک می‌نامد زیرا از 2 شخصیت صوفی سخن می‌گوید که به نظر وی در قلّه برتری روحی قرار دارند: ابوالحسن شاذلی و ابوالعباس مرسی.[۲]
موضوعات
این کتاب شامل 10 باب به ترتیب ذیل است:
- معرفی ابوالحسن شاذلی
- گواهی ابوالحسن شاذلی درباره مقام ابوالعباس مرسی
- خاطرات و مکاشفات ابوالعباس مرسی
- علم و زهد و ورع و صفات دیگر مرسی
- توضیحات مرسی درباره برخی آیات
- تفسیر برخی روایات در کلام مرسی
- شرح سخنان مشکل صوفیان
- سخن مرسی در مورد حقائق و مقامات
- اشعار مرسی و یا اشعاری که در حضور او گفته‌اند
- ذکر و دعای مرسی.[۳]
نمونه مباحث
- محقق عبدالحلیم محمود مناجات‌هایی از ابن عطاءالله اسکندری آورده و آن را بسیار ستوده است.[۴]
- نویسنده در پایان کتاب وصیت‌نامه‌ای معنوی خطاب به برخی از برادران اهل اسکندریه نوشته و در آن از جمله برخی از نشانه‌های دوستی خدای متعال را بیان کرده است.[۵]
- ابن عطاءالله اسکندری نوشته است: از ابوالحسن شاذلی پرسیدند چرا کتابی در باب خداشناسی و عرفان نمی‌نویسی؟! او پاسخ داد: کتاب‌ها و نوشته‌های من اصحابم هستند. [۶]
فهرست محتوا در پایان کتاب درج شده است.
پانويس
منابع مقاله
فهرست مطالب، مقدمه محقق، مقدمه نویسنده و متن كتاب.