آل داود، سید علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:25 تیر الی 24 مرداد' به '') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''سيد على آل داود''' حقوقدان، نویسنده، اديب، مصحح، نسخه شناس و پژوهشگر ایرانی، برادرزاده [[یغمایی، حبیب|حبيب يغمايى]] از شاعران و دبیران منطقه خور | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
نسخهٔ ۲۳ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۲۱:۳۵
| نام | آل داود، علی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | سید علی آل داود |
| نام پدر | سید عبدالحسین ادیب آل داود |
| متولد | 1331ش |
| محل تولد | خور بيابانك |
| رحلت | |
| اساتید | پرویز ناتل خانلرى
حسين فريدجم دكتر مهرداد بهار |
| برخی آثار | در محضر شیخ فضل الله نورى: اسناد حقوقى عهد ناصرى |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04943AUTHORCODE |
سيد على آل داود حقوقدان، نویسنده، اديب، مصحح، نسخه شناس و پژوهشگر ایرانی، برادرزاده حبيب يغمايى از شاعران و دبیران منطقه خور
ولادت
او فرزند سيد عبدالحسين در سال 1331ش در خور (اصفهان) مرکز شهرستان خور و بیابانک به دنيا آمد.
تحصیلات
تحصيلات متوسطه تا سال پنجم دبيرستان را در زادگاهش سپرى كرد و سال آخر را در شهر اصفهان به پایان رسانيد و به تهران آمد و در رشته حقوق سياسى در دانشگاه تهران مدرک ليسانس گرفت. سپس تحصيل در مقطع فوق ليسانس رشته جامعه‌شناسى را در دانشگاه تهران آغاز كرد ولى آن را ناتمام گذاشت. وى هم‌اكنون عضو هيات علمى دايرةالمعارف بزرگ اسلامى است و در بزرگداشتى كه از حامیان نسخه‌هاى خطى در کتابخانه مجلس، از بسيارى مصححان و پژوهشگران نسخه‌هاى خطى تقدير شد، نام او نيز در آن فهرست بود.
ايشان از همان زمان تحصيل، در دبيرستان بنياد فرهنگ ایران كار مى‌كرد. نخستين مقاله ايشان در «کتاب طوس»- نشريه وزين و سنگين- چاپ شد و پايه و مايه علمى او را به همگنانش نشان داد.
وى كه در وزارت فرهنگ و هنر (سابق) مشغول به كار شده بود، پس از چندى، كار را رها كرد و بر آن شد كه از تحصيلات خود در رشته وكالت دعاوى استفاده كند. هرچند كه بخش اعظم عمر او عملاً در کتاب، قلم و دايرةالمعارف‌ها سپرى شد نه در دفتر وكالت و دادگاه‌ها.
اساتید
پرویز ناتل خانلرى، محمد پروین گنابادى، حسین فريدجم و دكتر مهرداد بهار بناى فكرى و علمى او را شكل دادند.
مشاغل
وى در سمت مؤلف و ویراستار در دايرةالمعارف بزرگ اسلامى (زير نظر كاظم موسوى بجنوردى) به كار مشغول شد و در عرض كمتر از بيست سال، بيش از یکصد مقاله علمى سنگين در موضوعات مختلف برای آن دايرةالمعارف نوشت و چند برابر این تعداد مقالات را ویرايش كرد. اوقاتى از هفته را نيز در فرهنگستان زبان و ادب فارسی به كار پرداخت. «دانشنامه زبان و ادب فارسی در شبه قاره هند» را تدوین و ویرايش كرد و نخستين کتاب‌هاى او نيز در همین سال‌ها از چاپ درآمد.
آثار
- احوال و اشعار حريف جندقى
- اسرار الشهود، اثر شمس‌الدين اسيرى لاهيجى
- برگزيده اشعار يغماى جندقى
- تاريخ الفى، تاريخ ایران و كشورهاى همسايه در بين سال‌هاى 850 تا 984ق
- دو سفرنامه از جنوب ایران
- ديوان اشعار صفايى جندقى
- ديوان حافظ با مقدمه
- ديوان هنر جندقى
- مثنوى شمس و قمر، اثر خواجه مسعود قمى
- مجموعه آثار يغماى جندقى جلد اول و دوم
- نامه اقبال (45 گفتار در زمینه مطالعات و تحقيقات ایرانى
- نامه‌هاى امیر كبير و انضمام رساله نوادر الامیر
- يوسف و زليخا و شمس و قمر، اثر خواجه مسعود قمى
مقالات فراوانى در نشريات و کتاب‌هاى وزينى چون نشر دانش، نامه فرهنگستان، تحقيقات اسلامى، کتاب طوس (توس)، ارج‌نامه ايرج، نامه بهارستان... و مجله كانون وكلاى دادگسترى.