حائری، یوسف: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'كيفيت' به 'کیفیت') |
جز (جایگزینی متن - 'اصفهانی، ابوالحسن' به 'اصفهانی، سید ابوالحسن') |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
[[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاء عراقى]] | [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاء عراقى]] | ||
[[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] | [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
در كودكى پدر و مادر خود را از دست داد و تحت سرپرستى خواهران خود تحصيلات ابتدايى را در زادگاهش گذراند و همراه برادرش شيخ ابوالقاسم خاتمى به‌منظور تحصيل علوم دينى، پياده به مشهد رفت و در مدرسه نواب سكونت يافت. | در كودكى پدر و مادر خود را از دست داد و تحت سرپرستى خواهران خود تحصيلات ابتدايى را در زادگاهش گذراند و همراه برادرش شيخ ابوالقاسم خاتمى به‌منظور تحصيل علوم دينى، پياده به مشهد رفت و در مدرسه نواب سكونت يافت. | ||
ادبيات را نزد ميرزا عبدالجواد نيشابورى و فلسفه را خدمت ملا عباسعلى پدر حاجى فاضل سركشيك و علامه شيخ اسدالله يزدى و اديب بجنوردى آموخت و در دروس سطح و خارج حضرات شيخ حسن برسى و ميرزا محمد آقازاده و حاج آقا حسين قمى شركت نمود و براى تكميل تحصيلات به عتبات رفت و در نجف، در مدرسه قوام حجره گرفت و به حلقه درس آيات عظام [[نائینی، محمدحسین|نائينى]]، [[اصفهانی، محمدحسین|كمپانى]]، [[عراقی، ضیاءالدین|عراقى]] و [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] پيوست و خود نيز به تدريس سطوح عاليه مبادرت ورزيد و پس از چهار سال تحصيل در نجف، از اساتيد خود كمپانى و اصفهانى اجازه اجتهاد دريافت نمود. | ادبيات را نزد ميرزا عبدالجواد نيشابورى و فلسفه را خدمت ملا عباسعلى پدر حاجى فاضل سركشيك و علامه شيخ اسدالله يزدى و اديب بجنوردى آموخت و در دروس سطح و خارج حضرات شيخ حسن برسى و ميرزا محمد آقازاده و حاج آقا حسين قمى شركت نمود و براى تكميل تحصيلات به عتبات رفت و در نجف، در مدرسه قوام حجره گرفت و به حلقه درس آيات عظام [[نائینی، محمدحسین|نائينى]]، [[اصفهانی، محمدحسین|كمپانى]]، [[عراقی، ضیاءالدین|عراقى]] و [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] پيوست و خود نيز به تدريس سطوح عاليه مبادرت ورزيد و پس از چهار سال تحصيل در نجف، از اساتيد خود كمپانى و اصفهانى اجازه اجتهاد دريافت نمود. | ||
مرحوم آيت‌الله آرام حدود 35 سال در كربلا بود. او تا ارتحال آيت‌الله قمى در سال 1366ق، كربلا را ترك نگفت و به تدريس و اقامه نماز جماعت در مسجد «عطارها» كه مسجد جامع اين شهر بود، ادامه داد تا اينكه آيت‌الله ميرزا مهدى شيرازى بار ديگر به حوزه كربلا رونق بخشيد. | مرحوم آيت‌الله آرام حدود 35 سال در كربلا بود. او تا ارتحال آيت‌الله قمى در سال 1366ق، كربلا را ترك نگفت و به تدريس و اقامه نماز جماعت در مسجد «عطارها» كه مسجد جامع اين شهر بود، ادامه داد تا اينكه آيت‌الله ميرزا مهدى شيرازى بار ديگر به حوزه كربلا رونق بخشيد. | ||
نسخهٔ ۳۱ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۸:۰۵
| نام | حائری، یوسف |
|---|---|
| نامهای دیگر | حایری خراسانی، یوسف
خراسانی الحائری، یوسف یوسف الحائری بیارجمندی، یوسف حائری، یوسف به زین‌العابدین |
| نام پدر | زين‌العابدين |
| متولد | 1313ق |
| محل تولد | روستاى خانخورد شاهرود |
| رحلت | 1394 ق |
| اساتید | آیت‌الله نائينى
آیت‌الله كمپانى |
| برخی آثار | مدارك العروة (یوسف حائری) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00196AUTHORCODE |
محمديوسف آرام (1313-1394ق)، معروف به حائرى، خراسانی و بیارجمندی شاهرودی، فرزند شهیدشيخ زين‌العابدين فرزند ملا شریف از علماى معاصر است.
ولادت
وى در سال 1313ق، در روستاى خانخورد، از توابع بخش بيارجمند شهرستان شاهرود به دنيا آمد.
تحصیلات
در كودكى پدر و مادر خود را از دست داد و تحت سرپرستى خواهران خود تحصيلات ابتدايى را در زادگاهش گذراند و همراه برادرش شيخ ابوالقاسم خاتمى به‌منظور تحصيل علوم دينى، پياده به مشهد رفت و در مدرسه نواب سكونت يافت.
ادبيات را نزد ميرزا عبدالجواد نيشابورى و فلسفه را خدمت ملا عباسعلى پدر حاجى فاضل سركشيك و علامه شيخ اسدالله يزدى و اديب بجنوردى آموخت و در دروس سطح و خارج حضرات شيخ حسن برسى و ميرزا محمد آقازاده و حاج آقا حسين قمى شركت نمود و براى تكميل تحصيلات به عتبات رفت و در نجف، در مدرسه قوام حجره گرفت و به حلقه درس آيات عظام نائينى، كمپانى، عراقى و سيد ابوالحسن اصفهانى پيوست و خود نيز به تدريس سطوح عاليه مبادرت ورزيد و پس از چهار سال تحصيل در نجف، از اساتيد خود كمپانى و اصفهانى اجازه اجتهاد دريافت نمود.
مرحوم آيت‌الله آرام حدود 35 سال در كربلا بود. او تا ارتحال آيت‌الله قمى در سال 1366ق، كربلا را ترك نگفت و به تدريس و اقامه نماز جماعت در مسجد «عطارها» كه مسجد جامع اين شهر بود، ادامه داد تا اينكه آيت‌الله ميرزا مهدى شيرازى بار ديگر به حوزه كربلا رونق بخشيد.
پس از فوت مرحوم شيرازى در سال 1380ق، مرحوم حائرى به درخواست شاگردان خود رساله‌اى به زبان فارس و عربى به نام «زبدة المسائل» نوشت و نشر داد.
با توجه به رفتار نامناسب رژيم بعث با ايرانيان مقيم عراق، ايشان به ايران آمد و پس از چند ماه توقف در قم به مشهد هجرت نمود و به دعوت آيت‌الله سيد محمدهادى ميلانى، در مشهد مقيم شد و در مسجد گوهرشاد نماز جماعت اقامه مى‌نمود و به تدريس دوره خارج فقه و اصول مى‌پرداخت.
وى از تظاهر احتراز داشت، به پيشوايان دين عشق مى‌ورزيد و همه روزه زيارت عاشورا مى‌خواند و با قدرت‌هاى سلطه‌گر سر ناسازگارى داشت و با نفوذ بيگانگان مبارزه مى‌كرد.
در نهضت 15 خرداد به حمايت از امام خمينى(ره) برخاست و در مدرسه سليميه كربلا مجلس ختم و سخنرانى به مناسبت فاجعه مدرسه فيضيه قم تشكيل داد.
وفات
در آخرين سال‌هاى زندگى به دليل پادرد، خانه‌نشين شد و شب اربعين حسينى سال 1394ق، به سراى جاودان شتافت و در رواق دارالسياده حرم رضوى دفن شد.
آثار
- منتخب المسائل؛
- حاشيه عروه؛
- زبدة المسائل؛
- زبدة المناسك؛
- حاشيه على الوجيزة؛
- شرح كفاية؛
- حاشيه بر وجيزه؛
- تقريرات درس‌هاى نائينى، كمپانى و حاج آقا حسين قمى.
- مدارک العروة (مهم‌ترين اثر ايشان و بالغ بر بيست مجلد).
او مانند مراجع گذشته علاوه بر حاشيه عروه، رساله عمليه مستقلى هم به نام «زبدة المسائل» عربى و فارسى و رساله «المسائل الفقهية» و «مناسك حج» دارد كه به طبع رسيده است.
منابع مقاله
- ادوار فقه و کیفیت بيان آن، ص276؛
- مشاهير مدفون در حرم رضوى، ج 1، عالمان دينى.