شاکر، احمد محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:25آذر الی 24 دی' به '') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'رده:25 اسفند الی 24 فروردین(98)' به '') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱۰۰: | خط ۱۰۰: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۱۰ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۹:۵۳
| نام | شاکر، احمد محمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | احمد محمد شاکر
محمد شاکر، احمد |
| نام پدر | محمد |
| متولد | / 1309ق / 1892م |
| محل تولد | قاهره مصر |
| رحلت | / 1377ق / 1958م |
| اساتید | |
| برخی آثار | الشعر و الشعراء |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07168AUTHORCODE |
احمد محمد شاکر (1309- 1377ق) عالم به حدیث و تفسیر، از نویسندگان اسلامی است. او مدتی قاضی و رئیس محکمه بود و پس از بازنشستگی، به چاپ و نگارش روی آورد.
تولد و وفات
احمد بن محمد شاکر بن احمد بن عبدالقادر از آل ابی علیاء است که نسبش به امام حسین بن علی(ع) می‌رسد. وی در سال 1309ق در قاهره مصر به دنیا آمد و در همین شهر در سال 1377ق از دنیا رفت. پدر و مادرش از اهالی «جرجا» ی مصر بودند.[۱]
تحصیل و منصب قضاوت
پدرش او را «أحمد، شمس الأئمة أبا الأشبال» نامید و هنگامی‌که (در سال 1900 میلادی) متولی قضاوت در سودان شد، او را هم به همراه خودش به آنجا برد. وی او را به دانشکده «غوردون» برد، سپس به اسکندریه و از آنجا به قاهره رفت.[۲]
او در سال 1917 به برخی وظایف قضایی گمارده شد. سپس به قضاوت رسید و تا سال 1951 قاضی و رئیس دادگاه عالی بود. سپس بازنشسته شد و پس از این دوران تا زمان وفاتش به تألیف و نشر پرداخت.[۳]
آثار
شروح
بزرگترین کارهای علمی او شرح پانزده جزء از اجزای «مسند أحمد بن حنبل» و همچنین شرح چهارده جزء از «عمدة التفسیر» در تلخیص تفسیر ابن کثیر است.[۴]
تألیفات
از کتاب‌های او می‌توان «نظام الطلاق في الإسلام» که در آن احکام طلاق بدون در نظر گرفتن مذهب خاصی بیان شده است و «أبحاث في أحكام» و «الشرع و اللغة» که رساله‌ای است در رد بر عبدالعزیز فهمی پاشا که نگارش زبان عربی به حروف لاتینی را پیشنهاد کرد (چیزی که در فارسی به این نوع نوشتن فینگلیش می‌گویند) و... را نام برد.[۵]
پژوهش و تحقیق
او پژوهش‌های سودمندی در حاشیه بر «رسالة الإمام الشافعي» و «جماع العلم للشافعي» و «لباب الآداب» ابن منقذ و «المعرّب» جوالیقی و... نوشت. می‌توان گفت پس از او کسی در مصر نیامده که بتواند در علم حدیث در حد و اندازه وی ظاهر شود.[۶]