۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''صلاة الجمعة من كتاب الصلاة'''، تألیف آیت‌الله محسن اراکی (معاصر)، کتابی است به جهت بررسی اقامه نماز جمعه در عصر غیبت و شرایط آن از دیدگاه فقه شیعه نوشته شده و در یک جلد به زبان عربی منتشر شده است. | '''صلاة الجمعة من كتاب الصلاة'''، تألیف [[عراقی، محسن|آیت‌الله محسن اراکی]] (معاصر)، کتابی است به جهت بررسی اقامه نماز جمعه در عصر غیبت و شرایط آن از دیدگاه فقه شیعه نوشته شده و در یک جلد به زبان عربی منتشر شده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
بر وجوب فرائض یومیه بر هر مکلف و وجوب عینی تعیینی آن درهرحال سخنی نیست و وجوبش از ضروریات دین شمرده می‌شود. از بین نمازهای واجب یومیه نماز جمعه از ضروریاتی است که بین فقها در وجوب و کیفیتش در صورت عدم حضور امام یا کسی که برای آن نصب کرده اختلاف است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص31</ref>. | بر وجوب فرائض یومیه بر هر مکلف و وجوب عینی تعیینی آن درهرحال سخنی نیست و وجوبش از ضروریات دین شمرده می‌شود. از بین نمازهای واجب یومیه نماز جمعه از ضروریاتی است که بین فقها در وجوب و کیفیتش در صورت عدم حضور امام یا کسی که برای آن نصب کرده اختلاف است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص31</ref>. | ||
آیت‌الله خویی عدم وجوب تعیینی نماز جمعه در عصر غیبت را به مشهور فقها نسبت داده است: «بلکه ظاهر سخنان فقها از عدم مشروعیت نماز جمعه در عصر غیبت حکایت دارد؛ زیرا فقها در مشروعیت نماز جمعه حضور امام(ع) یا کسی که نصب کرده را شرط دانسته‌اند و بر آن بسیاری از فقها ادعای اجماع کرده‌اند»<ref>ر.ک: همان، ص37</ref>. | [[خویی، سید ابوالقاسم|آیت‌الله خویی]] عدم وجوب تعیینی نماز جمعه در عصر غیبت را به مشهور فقها نسبت داده است: «بلکه ظاهر سخنان فقها از عدم مشروعیت نماز جمعه در عصر غیبت حکایت دارد؛ زیرا فقها در مشروعیت نماز جمعه حضور امام(ع) یا کسی که نصب کرده را شرط دانسته‌اند و بر آن بسیاری از فقها ادعای اجماع کرده‌اند»<ref>ر.ک: همان، ص37</ref>. | ||
نویسنده اقوال فقها را به سه طایفه تقسیم و مورد بررسی قرار داده است: | نویسنده اقوال فقها را به سه طایفه تقسیم و مورد بررسی قرار داده است: | ||
# نویسنده پس از ذکر اقوال فقهای طایفه اول می‌نویسد: از آنچه نقل کردیم از اقوال فقها از عصر صدوق تا عصر صاحب حدائق روشن می‌شود که بسیاری از فقها؛ بلکه اکثریت آنها قائل به وجوب نماز جمعه در عصر غیبت هستند به وجوب تعیینی؛ بدون اینکه حضور امام یا نائب خاص ایشان را شرط بدانند<ref>ر.ک: همان، ص42</ref>. | # نویسنده پس از ذکر اقوال فقهای طایفه اول می‌نویسد: از آنچه نقل کردیم از اقوال فقها از عصر صدوق تا عصر صاحب حدائق روشن می‌شود که بسیاری از فقها؛ بلکه اکثریت آنها قائل به وجوب نماز جمعه در عصر غیبت هستند به وجوب تعیینی؛ بدون اینکه حضور امام یا نائب خاص ایشان را شرط بدانند<ref>ر.ک: همان، ص42</ref>. | ||
# طایفه دوم که حضور امام یا نائب خاصش را در مشروعیت نماز جمعه و صحت آن شرط دانسته‌اند عبارتند از سه نفر: ابن حمزه | # طایفه دوم که حضور امام یا نائب خاصش را در مشروعیت نماز جمعه و صحت آن شرط دانسته‌اند عبارتند از سه نفر: [[ابن حمزه، محمد بن علی|ابن حمزه طوسی]]، ابوعبدالله سلمان صهرشتی و [[ابن ادریس، محمد بن احمد|ابن ادریس حلی]] و شاید [[سلار دیلمی، حمزة بن عبدالعزیز|سلّار دیلمی]] با سخنی که [[ابن ادریس، محمد بن احمد|ابن ادریس]] در کتاب الامر بالمعروف به وی نسبت داده است<ref>ر.ک: همان، ص47-48</ref>. | ||
# گروه سوم از فقها، حضور امام یا نائبش را در وجوب تعیینی نماز جمعه شرط می‌داند نه جواز آن؛ به معنی وجوب تخییری بین نماز جمعه و نماز ظهر. شیخ طوسی اولین فقیه از متقدمین است که کلامش در | # گروه سوم از فقها، حضور امام یا نائبش را در وجوب تعیینی نماز جمعه شرط می‌داند نه جواز آن؛ به معنی وجوب تخییری بین نماز جمعه و نماز ظهر. [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] اولین فقیه از متقدمین است که کلامش در [[النهاية في مجرد الفقه و الفتاوی|النهایة]]، ظهور در قول به تخییر نماز جمعه در عصر غیبت دارد<ref>ر.ک: همان، ص49</ref>. | ||
نویسنده معتقد است که اقامه نماز جمعه فی‌نفسه از مناصب نیست؛ چراکه منصب، عنوان وضعی اعتباری است که خودش به‌وجود نمی‌آید بلکه وجودش و تحققش در عالم اعتبار نیاز به وضع واضع و جعل جاعل دارد و این جاعل، خواه عرف عام یعنی عرف عقلا، یا عرف خاص یعنی عرف گروه خاصی از مردم یا شرع باشد. بدون شک منصب اقامه جمعه از عناوین عرفی نیست تا از جانب عرف عام یا خاص جعل شده باشد؛ بلکه از عناوین شرعی است که مانند منصب شرعی باید از سوی شارع جعل شده باشد. در ادله شرعی هم دلیلی که دلالت بر وجود جعل شرعی برای منصب اقامه جمعه داشته باشد وجود ندارد<ref>ر.ک: همان، ص218-217</ref>. | نویسنده معتقد است که اقامه نماز جمعه فی‌نفسه از مناصب نیست؛ چراکه منصب، عنوان وضعی اعتباری است که خودش به‌وجود نمی‌آید بلکه وجودش و تحققش در عالم اعتبار نیاز به وضع واضع و جعل جاعل دارد و این جاعل، خواه عرف عام یعنی عرف عقلا، یا عرف خاص یعنی عرف گروه خاصی از مردم یا شرع باشد. بدون شک منصب اقامه جمعه از عناوین عرفی نیست تا از جانب عرف عام یا خاص جعل شده باشد؛ بلکه از عناوین شرعی است که مانند منصب شرعی باید از سوی شارع جعل شده باشد. در ادله شرعی هم دلیلی که دلالت بر وجود جعل شرعی برای منصب اقامه جمعه داشته باشد وجود ندارد<ref>ر.ک: همان، ص218-217</ref>. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
اثبات استحباب و رجحان نماز جمعه بر نماز ظهر به مقتضای روایات فراوانی است که تأکید بر مطلوبیت شرعی و اهمیت و اجر عظیمی دارد که خداوند سبحان برای اقامه کننده‌اش ذخیره کرده است<ref>ر.ک: همان، ص227</ref>. | اثبات استحباب و رجحان نماز جمعه بر نماز ظهر به مقتضای روایات فراوانی است که تأکید بر مطلوبیت شرعی و اهمیت و اجر عظیمی دارد که خداوند سبحان برای اقامه کننده‌اش ذخیره کرده است<ref>ر.ک: همان، ص227</ref>. | ||
در برخی روایات، افرادی از وجوب نماز جمعه مستثنی شده‌اند. در روایات عدد عناوین مستثنی نه، پنج، چهار، سه و... ذکر شده است. شیخ صدوق روایتی صحیح را از زراره بن اعین از امام باقر(ع) نقل کرده که در آن این افراد استثناء شده‌اند: صغیر، پیرمرد، مجنون، مسافر، عبد، زن، مریض، کور و کسی که از وطنش دو فرسخ فاصله دارد<ref>ر.ک: همان، ص238-237</ref>. | در برخی روایات، افرادی از وجوب نماز جمعه مستثنی شده‌اند. در روایات عدد عناوین مستثنی نه، پنج، چهار، سه و... ذکر شده است. [[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق]] روایتی صحیح را از زراره بن اعین از امام باقر(ع) نقل کرده که در آن این افراد استثناء شده‌اند: صغیر، پیرمرد، مجنون، مسافر، عبد، زن، مریض، کور و کسی که از وطنش دو فرسخ فاصله دارد<ref>ر.ک: همان، ص238-237</ref>. | ||
شیخ طوسی در کتاب خلاف به سید مرتضی نسبت می‌دهد که وی خواندن نماز واجب در ظهر جمعه را قدری پیش از زوال جایز می‌داند<ref>ر.ک: همان، ص258</ref>. این نسبت به اطلاق خود شامل نماز جمعه و نیز نماز ظهر در صورت فقد شرایط وجوب نماز جمعه می‌شود. در برابر عده‌ای مانند ابن ادریس وقت نماز جمعه را تا انتهای وقت نماز ظهر در روزهای دیگر، ممتد می‌دانند. آرای فقیهان عظام در خطبه‌ها نیز با هم گوناگون است. ظاهر کلام شیخ طوسی در مبسوط و نهایه و صریح کلام ابن حمزه در وسیله وجوب بالارفتن خطیب از منبر برای ایراد خطبه‌ها پیش از زوال است. ظاهر کلام این دو بزرگوار نیز وجوب اتمام خطبه‌ها پیش از زوال است<ref>ر.ک: احسنی، غلام‌رضا، ص125-124</ref>. | [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] در [[الخلاف|کتاب خلاف]] به [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سید مرتضی]] نسبت می‌دهد که وی خواندن نماز واجب در ظهر جمعه را قدری پیش از زوال جایز می‌داند<ref>ر.ک: همان، ص258</ref>. این نسبت به اطلاق خود شامل نماز جمعه و نیز نماز ظهر در صورت فقد شرایط وجوب نماز جمعه می‌شود. در برابر عده‌ای مانند [[ابن ادریس، محمد بن احمد|ابن ادریس]] وقت نماز جمعه را تا انتهای وقت نماز ظهر در روزهای دیگر، ممتد می‌دانند. آرای فقیهان عظام در خطبه‌ها نیز با هم گوناگون است. ظاهر کلام [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] در [[المبسوط في فقه الإمامية|مبسوط]] و [[النهاية في مجرد الفقه و الفتاوی|نهایه]] و صریح کلام [[ابن حمزه، محمد بن علی|ابن حمزه]] در وسیله وجوب بالارفتن خطیب از منبر برای ایراد خطبه‌ها پیش از زوال است. ظاهر کلام این دو بزرگوار نیز وجوب اتمام خطبه‌ها پیش از زوال است<ref>ر.ک: احسنی، غلام‌رضا، ص125-124</ref>. | ||
نماز جمعه باید به جماعت اقامه شود و مطلقاً به‌صورت فرادی اقامه نمی‌شود<ref>ر.ک: متن کتاب، ص268 </ref>. نویسنده در این زمینه به روایاتی استدلال می‌کند. از جمله شیخ صدوق از زرارة بن اعین از امام باقر(ع) نقل کرده که فرمود: «خداوند بر مردم در روز جمعه تا جمعه، 35 [وعده] نماز واجب کرده است، از میان آنها یک نماز است که به‌صورت جماعت واجب شده که نماز جمعه است...». این روایت دلالت بر این دارد که متعلق غرض الهی در نماز جمعه، نماز در جماعت است یعنی واجب که نماز است مقید به اقامه به جماعت شده است<ref>ر.ک: همان، ص269 </ref>. | نماز جمعه باید به جماعت اقامه شود و مطلقاً به‌صورت فرادی اقامه نمی‌شود<ref>ر.ک: متن کتاب، ص268 </ref>. نویسنده در این زمینه به روایاتی استدلال می‌کند. از جمله [[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق]] از زرارة بن اعین از امام باقر(ع) نقل کرده که فرمود: «خداوند بر مردم در روز جمعه تا جمعه، 35 [وعده] نماز واجب کرده است، از میان آنها یک نماز است که به‌صورت جماعت واجب شده که نماز جمعه است...». این روایت دلالت بر این دارد که متعلق غرض الهی در نماز جمعه، نماز در جماعت است یعنی واجب که نماز است مقید به اقامه به جماعت شده است<ref>ر.ک: همان، ص269 </ref>. | ||
اقامه نماز جمعه به جماعت از دیدگاه نویسنده ابتداءً و استدامةً شرط است؛ البته روایات فراوانی وجود دارد که دلالت بر آن دارد که کسی که یک رکعت از نماز جمعه را با امام درک کند همه نماز جمعه را درک کرده است. این روایات با روایاتی که دلالت بر شرطیت نماز جمعه به جماعت داشت منافات دارد؛ زیرا صحت نماز جمعه از کسی که یک رکعت از آن را به جماعت اقامه کرده به معنی عدم شرطیت جماعت در جمعه مگر ابتداءً است و عدم شرطیت جماعت برای نماز جمعه استدامةً است. وگرنه نماز کسی که تنها رکعت اول از نماز جمعه را با امام درک کرده صحیح نبود<ref>ر.ک: متن کتاب، ص274-273</ref>. | اقامه نماز جمعه به جماعت از دیدگاه نویسنده ابتداءً و استدامةً شرط است؛ البته روایات فراوانی وجود دارد که دلالت بر آن دارد که کسی که یک رکعت از نماز جمعه را با امام درک کند همه نماز جمعه را درک کرده است. این روایات با روایاتی که دلالت بر شرطیت نماز جمعه به جماعت داشت منافات دارد؛ زیرا صحت نماز جمعه از کسی که یک رکعت از آن را به جماعت اقامه کرده به معنی عدم شرطیت جماعت در جمعه مگر ابتداءً است و عدم شرطیت جماعت برای نماز جمعه استدامةً است. وگرنه نماز کسی که تنها رکعت اول از نماز جمعه را با امام درک کرده صحیح نبود<ref>ر.ک: متن کتاب، ص274-273</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||
مستند آیات، روایات و کلمات فقها در پاورقی‌های کتاب ذکر شده است. فهرست مطالب نیز در انتهای کتاب آمده است. | مستند آیات، روایات و کلمات فقها در پاورقی‌های کتاب ذکر شده است. فهرست مطالب نیز در انتهای کتاب آمده است. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||