۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'یت' به 'یت') |
جز (جایگزینی متن - 'لا' به 'لا') |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" |خضر بن | | data-type="authorOtherNames" |خضر بن جلالالدین، خضر بیک | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |جلالالدین | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |پدرش، | | data-type="authorTeachers" |پدرش، جلالالدین بن صدرالدین بن حاجی ابراهیم | ||
فاضل محمد بن ادمغان | فاضل محمد بن ادمغان | ||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
</div> | </div> | ||
'''خضر بن | '''خضر بن جلالالدین، خضر بیک''' (810-860 یا 863ق)، از عالمان ماتریدی و حنفی و صاحب اثر در زمینه کلام ماتریدی و قاضی قسطنطنیه در زمان سلطان محمد خان دوم بوده است. | ||
==نام، کنیه، لقب و نسبت== | ==نام، کنیه، لقب و نسبت== | ||
تراجمنویسان بر نام خضر بن | تراجمنویسان بر نام خضر بن جلالالدین، برای وی اتفاق نظر دارند. لقب او جراب العلم و خیرالدین بوده است. به دلیل انتسابش به روم، وی را «رومی» هم نامیدهاند که البته این نسبت در میان بسیاری از علمای ترک، وجود دارد و ریشه آن را در پیروزی آلپ ارسلان سلجوقی بر رومیان باید جست. به خضر بیک، نسبتهای «ماتریدی» به دلیل مذهبش در اصول عقاید و «حنفی» به دلیل گرایشش در فروع به این مذهب، را نیز دادهاند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/24 ر.ک: خیالی، ص24]</ref>. | ||
بیشترین شهرت وی به «خضر بیک» یا «خضر بک» است و بهجز صاحب معجم المؤلفين که لقب «خضر رومی» را در ترجمه او بهکار برده است، سایرین از دو لقب پیشین، استفاده کردهاند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/25 ر.ک: همان، ص25]</ref>. | بیشترین شهرت وی به «خضر بیک» یا «خضر بک» است و بهجز صاحب معجم المؤلفين که لقب «خضر رومی» را در ترجمه او بهکار برده است، سایرین از دو لقب پیشین، استفاده کردهاند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/25 ر.ک: همان، ص25]</ref>. | ||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
==اطلاعات علمی== | ==اطلاعات علمی== | ||
===علوم لغوی=== | ===علوم لغوی=== | ||
خضر بن | خضر بن جلالالدین، اهتمام خاصی به علوم زبان عربی داشت و در میان این علوم، در نظم ید طولایی داشت. برخی مورخان، قصایدی را در علوم مختلف برایش ذکر کردهاند و از مساجلات شعریه شیرین او میتوان مساجله میان او و شمسالدین جزری شافعی را نام برد که طاش کبریزاده آن را ذکر کرده است. او در سرودن شعر به زبانهای فارسی و ترکی نیز مهارت داشت. شیخ عثمان کلیسی درباره قصیده نونیه او گفته: این قصیده در اوج فصاحت است و سرایندهاش در هیچ جا از قوانین عروض خارج نشده است<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/26 ر.ک: همان، ص26-27]</ref>. | ||
===علوم عقلی=== | ===علوم عقلی=== | ||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
# پدرش، | # پدرش، جلالالدین بن صدرالدین بن حاجی ابراهیم؛ | ||
# محمد بن ادمغان، مشهور به یکان؛ | # محمد بن ادمغان، مشهور به یکان؛ | ||
# برهانالدین حیدر بن محمود خوافی، از شاگردان تفتازانی؛ | # برهانالدین حیدر بن محمود خوافی، از شاگردان تفتازانی؛ |
ویرایش