آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' اين ' به ' این ') |
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE02200AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
==تحصيلات== | ==تحصيلات== | ||
مدرسه نخست او همان خانواده‌اش بود و کتابخانه (يا مكتب‌خانه) محله‌اش. در محله «پامنار» حروف الفبا و قرائت قرآن كريم را آموخت و از قرائت بسيارى از كتب فارسی و ديوان‌هاى اشعار بهره برد و مجموعه‌اى از معارف دينى و ارقام هندى را فراگرفت. در سال 1303ق در سن 10 سالگى پدرش مجلس جشنى با حضور علما برپا كرد كه در آن شيخ آقابزرگ لباس روحانیت پوشيد و از او خواستند به فراگيرى کتاب «جامع المقدمات» بپردازد. او در مدت 12 سال تحصيل مداوم در مدارس علوم دينى و قرآن، دروس ادبيات عرب، خط، قرائت، تجوید، اصول فقه و حساب را نزد صاحب‌نظران این رشته‌ها تحصيل كرد؛ صاحب‌نظرانی همچون: مولى زين‌العابدين محلاتى، شيخ محمدرضا قارى، شيخ محمدحسين خراسانى، شيخ محمدباقر معزالدوله، | مدرسه نخست او همان خانواده‌اش بود و کتابخانه (يا مكتب‌خانه) محله‌اش. در محله «پامنار» حروف الفبا و قرائت قرآن كريم را آموخت و از قرائت بسيارى از كتب فارسی و ديوان‌هاى اشعار بهره برد و مجموعه‌اى از معارف دينى و ارقام هندى را فراگرفت. در سال 1303ق در سن 10 سالگى پدرش مجلس جشنى با حضور علما برپا كرد كه در آن شيخ آقابزرگ لباس روحانیت پوشيد و از او خواستند به فراگيرى کتاب «جامع المقدمات» بپردازد. او در مدت 12 سال تحصيل مداوم در مدارس علوم دينى و قرآن، دروس ادبيات عرب، خط، قرائت، تجوید، اصول فقه و حساب را نزد صاحب‌نظران این رشته‌ها تحصيل كرد؛ صاحب‌نظرانی همچون: مولى زين‌العابدين محلاتى، شيخ محمدرضا قارى، شيخ محمدحسين خراسانى، شيخ محمدباقر معزالدوله، میرزا محمود قمى، میرزا محمدتقى گرگانى، حاج شيخ على نورى ايلكانى، سيدعبدالكريم لاهيجى، حاج شيخ على نورى و میرزا ابراهيم زنجانى. | ||
==سفرها== | ==سفرها== | ||
سپس به عراق مهاجرت كرد و به كسب علم نزد اساتید آن دیار پرداخت؛ استادانى كه از علمای بزرگ بودند، همچون: [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيدمحمدكاظم يزدى]]، شيخ محمدكاظم خراسانى، [[نوری، حسین بن محمدتقی| | سپس به عراق مهاجرت كرد و به كسب علم نزد اساتید آن دیار پرداخت؛ استادانى كه از علمای بزرگ بودند، همچون: [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيدمحمدكاظم يزدى]]، شيخ محمدكاظم خراسانى، [[نوری، حسین بن محمدتقی|میرزا حسین نورى]]، شيخ محمدطه نجف، سيدمرتضى كشمیرى، حاج میرزا حسین میرزا خليل، سيداحمد حائرى تهرانى، میرزا محمدعلى چهاردهى، [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقى شيرازى]] و [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شيخ‌الشريعه اصفهانى]]. | ||
وی در سال 1313ق/1274ش، با برادرش كربلايى محمدابراهيم، برای زيارت عتبات مقدسه رهسپار عراق شد و در سال 1314ق، به تهران بازگشت. پس از اتمام مرحله «سطح» در تهران در سال 1315 عازم عراق گرديد و در نجف اشرف رحل اقامت افكند. پس از رحلت استادش [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]]، به سامرّا هجرت كرد تا در مجلس درس و بحث شيخ محمدتقى شيرازى حضور يابد. ايشان برای تأليف کتاب عظيمش «الذريعة» تا سال 1335ق/1295ش، در همان جا ماند. در این سال به | وی در سال 1313ق/1274ش، با برادرش كربلايى محمدابراهيم، برای زيارت عتبات مقدسه رهسپار عراق شد و در سال 1314ق، به تهران بازگشت. پس از اتمام مرحله «سطح» در تهران در سال 1315 عازم عراق گرديد و در نجف اشرف رحل اقامت افكند. پس از رحلت استادش [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]]، به سامرّا هجرت كرد تا در مجلس درس و بحث شيخ محمدتقى شيرازى حضور يابد. ايشان برای تأليف کتاب عظيمش «الذريعة» تا سال 1335ق/1295ش، در همان جا ماند. در این سال به كاظمین سفر كرد و مدت دو سال را در آنجا سپرى نمود. سپس بار ديگر به سامرّا بازگشت (در سال 1337ق) و تا سال 1354ق در آنجا ماند. | ||
در این سال عازم نجف اشرف گرديد و در سال 1360 به ایران بازگشت. در سال 1365ق، به زيارت قبر امام هشتم حضرت على بن موسى الرضا(ع) نائل آمد. در سال 1364ق (1323ش) عازم بيت الله الحرام شد و بار ديگر در سال 1377ق خانه خدا را زيارت كرد. | در این سال عازم نجف اشرف گرديد و در سال 1360 به ایران بازگشت. در سال 1365ق، به زيارت قبر امام هشتم حضرت على بن موسى الرضا(ع) نائل آمد. در سال 1364ق (1323ش) عازم بيت الله الحرام شد و بار ديگر در سال 1377ق خانه خدا را زيارت كرد. | ||
| خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
# سيدشهابالدين مَرعَشى؛ | # سيدشهابالدين مَرعَشى؛ | ||
# [[بحرالعلوم، محمد صادق|سيدمحمدصادق بحرالعلوم]]؛ | # [[بحرالعلوم، محمد صادق|سيدمحمدصادق بحرالعلوم]]؛ | ||
# شيخ | # شيخ میرزا محمدعلى اردوبادى؛ | ||
# دكتر حسینعلى محفوظ. | # دكتر حسینعلى محفوظ. | ||
| خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
# [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة]]؛ | # [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة]]؛ | ||
# طبقات أعلام الشيعة؛ | # طبقات أعلام الشيعة؛ | ||
# هدية الرازى إلى المجدد الشيرازى (زندگینامه [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود| | # هدية الرازى إلى المجدد الشيرازى (زندگینامه [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|میرزاى شيرازى]])؛ | ||
# حياة الشيخ الطوسى (زندگینامه [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]])؛ | # حياة الشيخ الطوسى (زندگینامه [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]])؛ | ||
# مصفّى المقال في مصنفي علم الرجال (مصنفان علم رجال)؛ | # مصفّى المقال في مصنفي علم الرجال (مصنفان علم رجال)؛ | ||
| خط ۱۱۳: | خط ۱۱۳: | ||
# تقرير محاضرات الأستاذ شيخ‌الشريعة الإصفهانى؛ | # تقرير محاضرات الأستاذ شيخ‌الشريعة الإصفهانى؛ | ||
# تلخيص زاد المساكين؛ | # تلخيص زاد المساكين؛ | ||
# ترجمة «العقيدة | # ترجمة «العقيدة الإسلامیة»؛ | ||
# تعريف الأنام بحقيقة المدنية و الإسلام؛ | # تعريف الأنام بحقيقة المدنية و الإسلام؛ | ||
# شجرة السبطين؛ | # شجرة السبطين؛ | ||
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۱۴
| نام | آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | تهرانی، آقابزرگ
طه‍ران‍ی، آقابزرگ آقابزرگ الطهرانی منزوی، محمدمحسن بن علی |
| نام پدر | علی |
| متولد | 1255 ش یا 1876 م |
| محل تولد | تهران |
| رحلت | 1348 ش یا 1389 ق یا 1970م نجف اشرف |
| اساتید | مولى زين‌العابدين محلّاتى، شيخ محمدرضا قارى، شيخ محمدحسین خراسانى، |
| برخی آثار | التبيان في تفسير القرآن |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02200AUTHORCODE |
محمدمحسن بن علی بن محمدرضا بن محسن بن علی‌اکبر بن باقر منزوی تهرانی معروف به شيخ آقابزرگ تهرانى (۱۲۹۳-۱۳۸۹ق/۱۸۷۶-۱۹۷۰م) فقیه و کتاب‌شناس شیعی امامی که در بين مردم و نیز در مجامع علمى به «آقابزرگ» معروف است. اما لقب خانوادگى‌اش «منزوى» است و این لقب را در سال 1350ق گرفت. خانواده‌اش در تهران به «محسنى» مشهور است تا نسبت وى را به جدش حاج محسن برساند. خانواده ايشان علم و تجارت را یکجا جمع كرده است.
ولادت
در سال 1293ق مطابق با 1254ش در تهران به دنيا آمد.
تحصيلات
مدرسه نخست او همان خانواده‌اش بود و کتابخانه (يا مكتب‌خانه) محله‌اش. در محله «پامنار» حروف الفبا و قرائت قرآن كريم را آموخت و از قرائت بسيارى از كتب فارسی و ديوان‌هاى اشعار بهره برد و مجموعه‌اى از معارف دينى و ارقام هندى را فراگرفت. در سال 1303ق در سن 10 سالگى پدرش مجلس جشنى با حضور علما برپا كرد كه در آن شيخ آقابزرگ لباس روحانیت پوشيد و از او خواستند به فراگيرى کتاب «جامع المقدمات» بپردازد. او در مدت 12 سال تحصيل مداوم در مدارس علوم دينى و قرآن، دروس ادبيات عرب، خط، قرائت، تجوید، اصول فقه و حساب را نزد صاحب‌نظران این رشته‌ها تحصيل كرد؛ صاحب‌نظرانی همچون: مولى زين‌العابدين محلاتى، شيخ محمدرضا قارى، شيخ محمدحسين خراسانى، شيخ محمدباقر معزالدوله، میرزا محمود قمى، میرزا محمدتقى گرگانى، حاج شيخ على نورى ايلكانى، سيدعبدالكريم لاهيجى، حاج شيخ على نورى و میرزا ابراهيم زنجانى.
سفرها
سپس به عراق مهاجرت كرد و به كسب علم نزد اساتید آن دیار پرداخت؛ استادانى كه از علمای بزرگ بودند، همچون: سيدمحمدكاظم يزدى، شيخ محمدكاظم خراسانى، میرزا حسین نورى، شيخ محمدطه نجف، سيدمرتضى كشمیرى، حاج میرزا حسین میرزا خليل، سيداحمد حائرى تهرانى، میرزا محمدعلى چهاردهى، میرزا محمدتقى شيرازى و شيخ‌الشريعه اصفهانى.
وی در سال 1313ق/1274ش، با برادرش كربلايى محمدابراهيم، برای زيارت عتبات مقدسه رهسپار عراق شد و در سال 1314ق، به تهران بازگشت. پس از اتمام مرحله «سطح» در تهران در سال 1315 عازم عراق گرديد و در نجف اشرف رحل اقامت افكند. پس از رحلت استادش آخوند خراسانى، به سامرّا هجرت كرد تا در مجلس درس و بحث شيخ محمدتقى شيرازى حضور يابد. ايشان برای تأليف کتاب عظيمش «الذريعة» تا سال 1335ق/1295ش، در همان جا ماند. در این سال به كاظمین سفر كرد و مدت دو سال را در آنجا سپرى نمود. سپس بار ديگر به سامرّا بازگشت (در سال 1337ق) و تا سال 1354ق در آنجا ماند.
در این سال عازم نجف اشرف گرديد و در سال 1360 به ایران بازگشت. در سال 1365ق، به زيارت قبر امام هشتم حضرت على بن موسى الرضا(ع) نائل آمد. در سال 1364ق (1323ش) عازم بيت الله الحرام شد و بار ديگر در سال 1377ق خانه خدا را زيارت كرد.
وی در سرتاسر جهان اسلام، از بيش از شصت کتابخانه بازديد كرد و بسيارى از فهرست‌هاى ديگر کتابخانه‌ها را نيز خواند.
مشايخ وى در اجازه روايت
- اساتید وی در عراق که قبلا از آنها یاد شد؛
- محمدعلى ازهری مکی مالكى (رئيس مدرّسان در مسجدالحرام)؛
- عبدالوهاب بن عبدالله شافعى (امام جماعت مسجدالحرام)؛
- ابراهيم بن احمد حمدى (از علماء مدينه منوره)؛
- عبدالقادر خطيب طرابلسى (مدرس در حرم شريف)؛
- عبدالرحمن عليش حنفى (مدرس دانشگاه الازهر).
کسانی که از وی اجازه روایت دریافت کردند
- سيدآقا حسین بروجردى؛
- سيدعبدالحسين شرف‌الدين؛
- سيدعبدالهادى شيرازى؛
- سيدمحمدرضا آل ياسين؛
- شيخ محمدحسن مظفّر؛
- سيدهبة الدين شهرستانى؛
- سيدشهابالدين مَرعَشى؛
- سيدمحمدصادق بحرالعلوم؛
- شيخ میرزا محمدعلى اردوبادى؛
- دكتر حسینعلى محفوظ.
آثار
چاپ‌شده
- الذريعة إلی تصانيف الشيعة؛
- طبقات أعلام الشيعة؛
- هدية الرازى إلى المجدد الشيرازى (زندگینامه میرزاى شيرازى)؛
- حياة الشيخ الطوسى (زندگینامه شيخ طوسى)؛
- مصفّى المقال في مصنفي علم الرجال (مصنفان علم رجال)؛
- توضيح الرشاد في تاريخ حصر الاجتهاد؛
- المشيخة أو الإسناد المصفّى إلى آل بيت المصطفى؛
- ذيل المشيخة؛
- ذيل كشف الظنون.
آثار خطى
- حياة ثقةالإسلام الكلينى و شأن الكافى (زندگینامه شيخ كلينى و موقعيت کتاب كافى)؛
- تفنيد قول العوام بقدم الكلام؛
- النقد اللطيف في نفى التحريف من القرآن الشريف (نفى هرگونه تحريف در قرآن)؛
- ضياء المفازات في طرق مشايخ الإجازات؛
- إجازات الرواية و الوراثة في القرون الأخيرة الثلاثة (اجازه‌هاى نقل روايت و وراثت در سه قرن اخير)؛
- البدور الباهرة؛
- وقعة الطف الخالدة (واقعه جاودان طف)؛
- المجموعة الرجالية و التاريخية (مجموعه رجالى و تاريخى)؛
- منظومة في العقائد (منظومه‌اى در اعتقادات)؛
- تقرير محاضرات الشيخ الآخوند الخراسانى؛
- تقرير محاضرات الأستاذ شيخ‌الشريعة الإصفهانى؛
- تلخيص زاد المساكين؛
- ترجمة «العقيدة الإسلامیة»؛
- تعريف الأنام بحقيقة المدنية و الإسلام؛
- شجرة السبطين؛
- الظليلة في أنساب بعض البيوتات الجليلة؛
- نزهة البصر في فهرست نسمة السحر؛
- الياقوت المزدهر في تلخيص «رياض الفكر»؛
- محصول مطلع البدور؛
- الدر النفيس في تلخيص رجال التأسيس؛
- حاشية على أمل الآمِل.
وفات
وی در تاريخ 1389ق مطابق با 1347ش چشم از جهان فروبست.