الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[موسوی گلپایگانی، جمال‌الدین احمد|آیت‌الله سید جمال‎الدین گلپایگانی]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[پژوهشی در روایات تفسیری امام باقر و امام صادق علیهما‌السلام]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR04807.jpg|بندانگشتی|موسوی گلپایگانی، جمال‌الدین احمد|175px]]
    [[پرونده:NUR13226J1.jpg|بندانگشتی| پژوهشی در روایات تفسیری امام باقر و امام صادق علیهما‌السلام|175px]]


    '''سيد جمال‌الدين گلپايگانى''' (1295-1377ق)، فقیه، اصولی، عارف، مرجع تقلید
    '''پژوهشی در روایات تفسیری امام باقر و امام صادق علیهما‌السلام''' نوشته [[افتخاري، لاله|لاله افتخاری]](معاصر)، کتابی است به زبان فارسی و با موضوع علوم قرآنی و حدیث.
    وى، علم معقول و اخلاق را پيش بزرگانى همچون آخوند ملامحمد كاشى كه خود حكيم و عارفى بزرگ و از نوادر عصر خويش بود و [[قشقایی، جهانگیر|جهانگيرخان قشقايى]] كه از بزرگ‌ترين حكيمان و فيلسوفان اسلامى به شمار مى‌رفت، آموخت.


    او، علاوه بر شركت در درس [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]]، از درس  [[همدانی، رضا بن محمد هادی|حاج آقا رضا همدانى]] و [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]] نيز بهره جست.
    نویسنده در این اثر احادیث تفسیری صادقین(ع) را مورد بررسی قرار میدهد. چون بررسی تمامی روایات درباره همه آیات گستردگی فراوانی دارد، لاله افتخاری به هدف دستیابی به شیوه تفسیری این دو امام(ع) فقط احادیث مربوط به آیات جزء سی‌ام قرآن را، مورد بررسی قرار داده است.


    هم‌چنين از انفاس ملكوتى آقاى شيخ هادى طهرانى، آخوند [[نهاوندی نجفی، علی بن فتح‌الله|ملا على نهاوندى]]، شيخ محمد بهارى و سيد ابوتراب خوانسارى نيز استفاده كرد.
    نویسنده در نگارش این کتاب از 66 اثر از منابع شیعه و سنی به زبان فارسی و عربی بهره برده که برخی از آن‌ها عبارتند از: [[الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد|الإرشاد]] [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]]، [[الإتقان في علوم القرآن]] [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]]، [[البرهان في علوم القرآن]] زرکشی، [[الكافي (ط. الاسلاميه)|الکافي]] [[کلینی، محمد بن یعقوب|کلینی]]، [[بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحارالأنوار]]، تفسیرهای [[تفسير الصافي|صافی]]، [[الميزان في تفسير القرآن|المیزان]]، [[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع‌البیان]] [[طبرسی، فضل بن حسن|طبرسی]]، [[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|کشاف]] [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشری]]، [[جامع البيان في تفسير القرآن (تفسير الطبري)|جامع‌البیان]] [[طبری، محمد بن جریر|طبری]]، [[روح المعاني في تفسير القرآن العظيم و السبع المثاني|روح المعانی]] [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسی]] و... و [[التفسير و المفسرون في ثوبه القشيب|التفسیر و المفسرون في ثوبة القشيب]] و [[التمهيد في علوم القرآن (معرفت، محمدهادی)|التمهيد في علوم القرآن]] [[معرفت، محمد هادی|محمدهادی معرفت]]، [[التفسير و المفسرون]] [[ذهبی، محمدحسین|ذهبی]]، [[التوحيد]] و [[ثواب الأعمال و عقاب الأعمال]] و [[الخصال]] [[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق]] و...


    مدتى هم در سامرا، در درس [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|آیت‌الله محمدتقى شيرازى]] شركت نمود و بخش زيادى از تقريرات او را به رشته تحرير درآورد و سپس به نجف بازگشت. سرانجام در سال 1329ق، [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]] دار فانى را وداع گفت و سيد جمال‌الدين كه مدت 10 سال در درس او شركت كرده بود، در درس هيچ‌كس حاضر نشد تا آن هنگام كه متوجه [[نائینی، محمدحسین|آیت‌الله ميرزا حسين غروى نايينى]] گرديد. شركت سيد جمال‌الدين، در درس [[نائینی، محمدحسین|آیت‌الله نايينى]]، عامل بزرگى براى شركت علما و فضلاى حوزه علميه نجف در درس ايشان شد. شركت او، در درس [[نائینی، محمدحسین|آیت‌الله نايينى]] باعث تعجب خيلى از علماى نجف شد، چون او، خود، يكى از استوانه‌هاى حوزه نجف بود. در واقع، او به‌عنوان مشاور علمى نايينى بوده است؛ يعنى [[نائینی، محمدحسین|مرحوم نايينى]] از وجود ايشان استفاده مى‌نمود. آنچه مؤيد اين مطلب است، اجازه اجتهادى است كه [[نائینی، محمدحسین|مرحوم نايينى]] به ايشان داده و از ايشان به‌عنوان حجت‌الاسلام ياد كرده و اين، در حالى است كه [[نائینی، محمدحسین|مرحوم نايينى]] چنين عنوانى را براى كمتر كسى به كار برده و شايد براى هيچ‌كدام از شاگردانش به كار نبرده است.
    نویسنده در چکیده کتاب بیان می‌دارد که دین خدا در قالب وحی قرآنی و وحی بیانی بر پیامبر(ص) عرضه شده است. سهم عظیمی از وحی بیانی به‌صورت آموزه‌های خاص دینی، فقط در اختیار وارثان علم ایشان یعنی اهل‌بیت(ع) قرار گرفته و در این میان، سهم صادقین(ع) به دلیل شرایط بهتر زمانی و مکانی، بیشتر است و روایات آنان در تدوین مکتوبات حدیثی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. او می‎نویسد: «در این پژوهش، ضمن بیان مباحث مقدماتی مانند تعریف تفسیر، تأویل و اثر، تفسیر اثری و جایگاه آن، تفسیر اهل‌بیت(ع) و سیر تطور آن، از زمان پیدایش تا دوران باقرین(ع) نگاهی به حیات سیاسی، فرهنگی، اجتماعی آن دو بزرگوار افکنده، آنگاه با بررسی روایات منسوب به ایشان، ذیل آیات جزء سی‎ام قرآن به روش و مبانی تفسیری آن دو بزرگوار دست یافته‌ایم. سپس در بخش اصلی، روایات باقرین(ع) ذیل آیات جزء سی‎ام قرآن را یک‌ به‌یک مطرح و مورد بررسی قرار داده‌ایم.»




    <div class="mw-ui-button">[[موسوی گلپایگانی، جمال‌الدین احمد|'''ادامه''']]</div>
    <div class="mw-ui-button">[[ پژوهشی در روایات تفسیری امام باقر و امام صادق علیهما‌السلام|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۱۳ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۰۵

    پژوهشی در روایات تفسیری امام باقر و امام صادق علیهما‌السلام

    پژوهشی در روایات تفسیری امام باقر و امام صادق علیهما‌السلام نوشته لاله افتخاری(معاصر)، کتابی است به زبان فارسی و با موضوع علوم قرآنی و حدیث.

    نویسنده در این اثر احادیث تفسیری صادقین(ع) را مورد بررسی قرار میدهد. چون بررسی تمامی روایات درباره همه آیات گستردگی فراوانی دارد، لاله افتخاری به هدف دستیابی به شیوه تفسیری این دو امام(ع) فقط احادیث مربوط به آیات جزء سی‌ام قرآن را، مورد بررسی قرار داده است.

    نویسنده در نگارش این کتاب از 66 اثر از منابع شیعه و سنی به زبان فارسی و عربی بهره برده که برخی از آن‌ها عبارتند از: الإرشاد شیخ مفید، الإتقان في علوم القرآن سیوطی، البرهان في علوم القرآن زرکشی، الکافي کلینی، بحارالأنوار، تفسیرهای صافی، المیزان، مجمع‌البیان طبرسی، کشاف زمخشری، جامع‌البیان طبری، روح المعانی آلوسی و... و التفسیر و المفسرون في ثوبة القشيب و التمهيد في علوم القرآن محمدهادی معرفت، التفسير و المفسرون ذهبی، التوحيد و ثواب الأعمال و عقاب الأعمال و الخصال شیخ صدوق و...

    نویسنده در چکیده کتاب بیان می‌دارد که دین خدا در قالب وحی قرآنی و وحی بیانی بر پیامبر(ص) عرضه شده است. سهم عظیمی از وحی بیانی به‌صورت آموزه‌های خاص دینی، فقط در اختیار وارثان علم ایشان یعنی اهل‌بیت(ع) قرار گرفته و در این میان، سهم صادقین(ع) به دلیل شرایط بهتر زمانی و مکانی، بیشتر است و روایات آنان در تدوین مکتوبات حدیثی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. او می‎نویسد: «در این پژوهش، ضمن بیان مباحث مقدماتی مانند تعریف تفسیر، تأویل و اثر، تفسیر اثری و جایگاه آن، تفسیر اهل‌بیت(ع) و سیر تطور آن، از زمان پیدایش تا دوران باقرین(ع) نگاهی به حیات سیاسی، فرهنگی، اجتماعی آن دو بزرگوار افکنده، آنگاه با بررسی روایات منسوب به ایشان، ذیل آیات جزء سی‎ام قرآن به روش و مبانی تفسیری آن دو بزرگوار دست یافته‌ایم. سپس در بخش اصلی، روایات باقرین(ع) ذیل آیات جزء سی‎ام قرآن را یک‌ به‌یک مطرح و مورد بررسی قرار داده‌ایم.»