خرسان، سید محمدمهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۲۳:۱۶

خرسان، محمدمهدی

نام	خرسان، محمدمهدی
نام‎های دیگر	موسوی خرسان، محمد مهدی حسن محمد مهدی الخرسان مهدی الخرسان، محمد
نام پدر
متولد	1928 م
محل تولد
رحلت	0 ق
اساتید
برخی آثار
کد مؤلف	AUTHORCODE6069AUTHORCODE

محمدمهدى خرسان، خود در شرح حال خويش مى‌نويسد: «بنا بر آنچه كه پدرم گفته است من در نجف اشرف به تاريخ نهم رجب 1347ق، زاده شده‌ام.

قبل از اينكه به مكتب‌خانه بروم مادرم مرا قرآن آموخت و وقتى وارد مكتب شدم خواندن و نوشتن بلد بودم. بعد از آن دروس حوزه را شروع كردم و دروس سطح و خارج را در حوزه علميه نجف نزد اساتيد بزرگوار گذراندم.

براى تحصيل من مجالس علم بهترين مدرسه بوده است؛ مخصوصا يكى از آنها را كه مرحوم پدرم به مدت سيزده سال در خاندان ما، هر روز عصر برگزار مى‌كرد. همچنين مجلسى علمى كه هر پنج‌شنبه صبح در خانه ما برگزار مى‌شد. من در اين مجالس با حديث و رجال حديث و مشايخ علما آشنا شدم كه بخشى از آن را در كتاب «ذكرياتي في حياتي» نقل كرده‌ام.

بعد از رحلت پدر، مجلسى را هر جمعه برگزار مى‌كنم. در اين مجلس كه نزدیک اذان ظهر برگزار مى‌شود درباره مناسبت‌ها و مسائل علمى صحبت مى‌شود. اهل دانش در اين مجلس شركت مى‌كنند، مردم عادى هم در اين مجلس حضور مى‌يابند.

به سال 1388ق، براى اداى فريضه حج به مكه مشرّف شدم و آثار حج و منافع آن را لمس كردم كه آشنايى با اساتيد دانشگاه‌هاى مختلف اسلامى از جمله عطاس، يكى از علماى فرهيخته و صالح، يكى از فوايد آن سفر بود. آشنايى با او (عطاس) براى من سعادتى بود. او از بزرگان ادب است كه در مكه سكنى داشت و در مجلات عربى به دقيق بودن و قوّت علمى ستوده مى‌شود. او مرا با بسيارى از علماى آنجا آشنا كرد. محبت وى به من بعد از اينكه به نجف برگشتم ادامه داشت.

براى بار دوم كه در سال 1389ق، به مكه مشرّف شدم، او از من پذيرايى كرد و مرا اكرام نمود كه نشان از خلق و خوى بزرگوارانه او بود، سپس نسخه‌اى از كتاب «تذكرة الألباب بأصول الأنساب» بتّى را كه خود استنساخ كرده بود، به من هديه كرد تا آن را تحقيق كنم.

به سال 1394ق، نيز به مكه مشرّف شدم و نسخه‌اى از كتاب را كه تحقيق كرده بودم، به استاد عطاس هديه كردم و او بسيار خوشحال شد و مقدمه‌اى بر كتاب نگاشت كه در چاپ كتاب آن را آورديم.

اساتيد

دانش‌هاى ابتدايى و سطوح را از پدرم و شيخ محمدرضا عامرى، سيد محمود حكيم، شيخ محمدعلى تبريزى، شيخ على سماكه حلى و شيخ صادق قاموسى فراگرفتم.

سپس از محضر درس حضرات آيات عظام سيد ابوالقاسم خوئى (م 1413ق)، سيد عبدالهادى شيرازى و سيد محسن حكيم بهره بردم.

مشايخ من در نقل حديث و روايت عبارتند از مرحوم پدرم و شيخ محمدمحسن، معروف به آقابزرگ تهرانى (م 1389ق)، سيد حسن بجنوردى (م 1395ق)، سيد محمدصادق بحرالعلوم (م 1399ق)، سيد على بهبهانى (م 1395ق)، سيد عبدالاعلى سبزوارى (م 1414ق)، سيد مرتضى خلخالى (م 1411ق)، سيد على بهشتى و از علماى اهل سنت: سيد علوى بن عباس مالكى مكى، شيخ حماد انصارى، شيخ محمد ابى‌اليسر بن عابدين مفتى شام، شيخ محمدصالح قادرى شامى، سيد بن حمزه نقيب شامى، الحبيب محمد بن علوى حضرمى مالكى و مجدالدين مؤيدى اليمانى مى‌باشند.

آثار

تصحيح

موسوعه ابن ادريس حلى (م 598ق)؛
طب النبي(ص)، ابوالعباس مستغفرى؛
طب الأئمة، برواية أبي‌عتاب عبدالله بن سابور الزيات و الحسين ابني بسطام النيسابوريين؛
طب الرضا(ع)، معروف به رساله ذهبيه؛
التوحيد، ابوجعفر محمد بن على بن حسين، معروف به شيخ صدوق (م 381ق)؛
إكمال‌الدين و إتمام النعمة، شيخ صدوق (م 381ق)؛
امالى، صدوق (م 381ق)؛
عيون أخبار الرضا(ع)، از صدوق (م 381ق)؛
خصال، صدوق (م 381ق)؛
. معاني الأخبار، صدوق (م 381ق)؛
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، صدوق (م 381ق)؛
اختصاص، ابوعبدالله محمد بن محمد بن نعمان، معروف به شيخ مفيد (م 413ق)؛
تذكرة الألباب في الأنساب، شيخ ابى‌جعفر احمد بن عبدالولى بتّى اندلسى (م 488ق)؛
منتقلة الطالبية، از ابواسماعيل ابراهيم بن ناصر بن طباطبا (از علماى قرن 5ق)؛
روضة الواعظين، محمد بن فتّال نيشابورى (شهيد 508ق)؛
إعلام الوری بأعلام الهدی، ابوعلى فضل بن حسن طبرسى (م 548ق)؛
مكارم الأخلاق، رضى‌الدين ابى‌نصر حسن بن فضل طبرسى (قرن 6ق)؛
البيان في أخبار صاحب‌الزمان(عج)، حافظ ابى‌عبدالله محمد بن يوسف گنجى شافعى (كشته‌شده در 658ق)؛
فلاح السائل، رضى‌الدين ابى‌القاسم على بن موسى، معروف به سيد بن طاووس (589 - 664ق)؛
الألفين في إمامة أميرالمؤمنين علي بن أبي‌طالب(ع)، از جمال‌الدين حسن بن مطهر اسدى، معروف به علامه حلى (648 - 726ق)؛
جواهر الأدب في كلام العرب، علاءالدين بن على اربلى؛
تاريخ ابن الوردي، زين‌الدين عمر بن مظفر، مشهور به ابن وردى (م 749ق)؛
الكشكول، بهاءالدين محمد عاملى، معروف به شيخ بهائى (953 - 1030ق)؛
ينابيع المودّة، سليمان بن ابراهيم بلخى قندوزى حنفى (1220 - 1294ق)؛
نزهة الجليس و منية الأديب الأنيس، از سيد عباس بن على موسوى مكى (1110 - حدود 1180ق)؛
صلاة الجماعة و يليه صلاة المسافر، آيت‌الله شيخ محمدحسين غروى اصفهانى كمپانى (1296 - 1361ق)؛
ذيل كشف الظنون؛
بغية الطالب في إيمان أبى‌طالب(ع)، نوشته سيد محمد بن حيدر موسوى؛
تركة النبي(ص)، نوشته حماد بن اسحاق ازدى مالكى بغدادى (م 267ق).

تأليفات

موسوعة عبدالله عباس، حبر الأمة و ترجمان القرآن؛
كشاف بلدان منتقلة الطالبية؛
السجود على التربة الحسينية؛
علي إمام البررة، شرح ارجوزه استادم آيت‌الله خوئى؛
المحسن السبط مولود أم سقط؟؛
حي على خير العمل؛
مقدمات كتب تراثيه؛
غريب القرآن؛
نهاية التحقيق في ما جرى في أمر فدك للصديقة و الصدّيق؛
مزيل اللبس عن معجزتي شق القمر و رد الشمس؛
نظرات فاحصة في كتاب الطبقات الكبير، نوشته محمد بن سعد كاتب واقدى (م 230)؛
معجم شعراء الطالبيين؛
شذا العرف في ضحايا الطف؛
الظاهرة القرآنية في نهج‌البلاغة؛
المهدي الموعود مولود و موجود؛
سلوة الأفاضل في المسائل و الرسائل؛
قلائد العقيان في ما قيل في آل الخرسان؛
على المحك، صحابة و صحاح؛
الكشف الصريح في من رمي بالتجريح من رجال الصحيح؛
ذكرياتي في حياتي؛
المنخول و المخلخل من الشعر المهلهل. ديوان شعر است.
بعيداً عن السياسة، ديوان شعر است؛
جمع ديوان سيد جعفر خرسان.

رساله‌هاى چاپ‌نشده

القناة المستقلة مستغلة أو مستغلة؛
المشجّر المبين لمن في منتقلة الطالبيين لابن طباطبا؛
اللباب في تشجير تهذيب الأنساب للعبيدلي؛
نشوة الأماني (ارجوزه‌اى در نسب است)؛
تعريب فصل من تاريخ قم للحسن بن محمد بن حسن قمى (م 378ق) (ترجمه بخشى از تاريخ قم است)؛
وجيزة النبأ (ارجوزه‌اى است درباره رسول اكرم و آل عبا(ع). بسيارى از آن گم شده است)؛
شعر الحماني العلوي؛
التنويه في المختومين ب‍«ويه»؛
بيان الدلائل العليلة في الأخبار الدخيلة (نقد و ردى است بر آنچه كه صاحب قاموس الرجال نوشته است)؛
منتخبات المهدي من كتاب المَجدي، نوشته عمرى در نسب؛
خديعة الشورى؛
الأبناء الثلاثة بأقلام أنصارهم، ابن تيميه ابن عبدالوهاب بن مسعود؛
من هنا و هناك (منتخباتى از كتب مختلف و نوادر و فتاواى عجيب؛

آثار از بين رفته

اما آثارى كه از بين رفته و تنها بخشى از آنها به‌جا مانده است:

منتخبات التدوين و الضيافة مع الإضافة؛
أسانيد الطوسي في أماليه (از آن دفترى بدون مقدمه به‌جا مانده است)؛
المستند الوجيه في أسانيد الفقيه في قصاصات (بخشى از آن از بين رفته است)؛
تعريب خاورشناسان مرحوم ابوالقاسم سحاب (بخشى از معجم المستشرقين كه در روزگار جنگ جهانى دوم آن را ترجمه كرده بودم. برگ‌هاى خورده‌شده از آن به‌جا مانده است)».