دانش‌پژوه، محمدتقی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ش' به 'ش') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - ' های ' به 'های ') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
! نام!! data-type="authorName" |دانش‌پژوه، محمدتقی | ! نام!! data-type="authorName" |دانش‌پژوه، محمدتقی | ||
|- | |- | ||
| | |نامهای دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | دانش پژوه، محمدتقی بن احمد | | data-type="authorOtherNames" | دانش پژوه، محمدتقی بن احمد | ||
|- | |- | ||
نسخهٔ ۲۴ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۰۹
| نام | دانش‌پژوه، محمدتقی |
|---|---|
| نامهای دیگر | دانش پژوه، محمدتقی بن احمد |
| نام پدر | ميرزا احمد لاريجانى |
| متولد | 1290 ش |
| محل تولد | آمل |
| رحلت | 1375 ش |
| اساتید | آيت‌الله مرعشى
ميرزا ابوالفضل گلپايگانى آخوند ملا على همدانى |
| برخی آثار | النجاة من الغرق في بحر الضلالات |
| کد مؤلف | AUTHORCODE3240AUTHORCODE |
محمدتقى دانش‌پژوه (۳۰ فروردین ۱۲۹۰، آمل - ۲۷ آذر ۱۳۷۵، تهران)، کتابدار، کتاب‌شناس، محقق، فهرست‌نگار معاصر، عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی ایران، استاد دانشگاه تهران و پدر علم نسخه‌شناسی
او در 1329ش در دهکده نانذل، نزدیک شهر آمل به دنیا آمد. پدرش حاج میرزا احمد درکایی دیلارستاقی لاریجانی، از علما و مجتهدان آمل بود.
وى مقدمات ادبى را نزد ميرزا على بارفروش در مدرسه حاج على‌اكبر كوچك در آمل و نزد پدرش فراگرفت. از ديگر استادان وى در آمل، شيخ ابوالحسن آملى واعظ، ميرزا ابوالحسن پيش‌نماز آملى و آقا ميرزا عزيز الله طبرسى بودند.
مهاجرت به قم
در هجده سالگى بعد از فوت پدر، به تهران آمد و سپس به قم رفت و مدت دو سال به تحصيل پرداخت. وى از محضر استادانى چون ميرزا ابوالفضل گلپايگانى، آخوند ملا على همدانى و آيت‌الله مرعشى بهره برد. دانش‌پژوه، در مدرسه سپهسالار نزد ميرزا مهدى آشتيانى، «شفاء»، «اسفار» و «مكاسب» را خواند.
در 1320ش، موفق به دريافت ليسانس شد. از 1319ش، در كتابخانه دانشكده حقوق مشغول به كار گرديد. از 1321ش، به دبيرى دبيرستان‌هاى تهران اشتغال ورزيد و سپس به دبيرى دانشگاه پرداخت. از سمت‌هاى ديگر وى معاونت كتابخانه دانشكده حقوق، رياست كتابخانه كتب خطى دانشگاه، رياست كتابخانه مركزى، مشاورت فنى كتابخانه مركزى و عضويت كميته كتابخانه مركزى بود. در 1348ش، دانشيار نيمه‌وقت دانشكده الهيات و در 1349ش، دانشيار تمام‌وقت دانشكده ادبيات شد.
در 1334ش، شوراى دانشگاه تهران وى را براى تدريس درس‌هاى دراية الحديث و فرهنگ ايرانيان دانشكده الهيات و معارف اسلامى شايسته دانست. او در دوره‌هاى ليسانس و فوق ليسانس به تدريس منطق، تاريخ فلسفه اسلامى و تاريخ خاورشناسان و روش تحقيق و در دوره دكترى به تدريس عرفان اسلامى مى‌پرداخت.
وفات
وی سرانجام در روز ۲۷ آذر سال ۱۳۷۵، در تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا در کنار یاران و دوستانش عباس زریاب خویی، محمدجواد مشکور، احمد تفضلی و دیگران به‌خاک سپرده شد.
آثار
- فهرست‌هاى مختلف كتابخانه دانشگاه تهران و مجلس سنا؛
- ترجمه «النكت الاعتقادية»؛
- ترجمه «مصادقة الاخوان»؛
- ترجمه «الرسالة المعينية»؛
- تصحيح «ذخيره خوارزمشاهى»؛
و...
منابع مقاله
اثرآفرينان، ج 3، ص 8.
وابسته‌ها
النجاة من الغرق في بحر الضلالات
المنطق لابن المقفع، حدود المنطق لابن بهریز
نزهه الارواح و روضه الافراح (تاریخ الحکماء)
مفتاح الطب و منهاج الطلاب (کلید دانش پزشکی و برنامه دانشجویان آن)
استر آباد نامه سه سفرنامه، وقفنامه و سرگذشت
نهاية الأرب في أخبار الفرس و العرب
جام جهان نمای: ترجمه کتاب التحصیل
مجمل الحکمه: ترجمه گونه‌ای کهن از رسایل اخوان الصفا
فهرست نسخه‌های خطی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران
فهرست نسخ خطی کتابخانه آستانه مقدسه قم
نشريه کتابخانه مرکزی دانشکاه تهران «درباره نسخه‌های خطی»