قصران (کوهسران): تفاوت میان نسخه‌ها

علاوه بر اين به مباحث گويش، اداب، رسوم و ضرب المثل‌هاي رايج در منطقه پرداخته شده و نيز پارهاي از آداب، رسوم و مثل‌هاي منطقه آهار را بيان كرده است. خواننده با مطالعه اين بخش خود را در فضايي ديگر احساس مى‌كند و با جشن‌ها و اعيادي كه روزگاري زنده بود و امروز رنگ باخته است و با گويشي شيرين كه با فاصل‌هاي نه چندان دور مردمان به آن سخن مي‌راندند و اكنون كمتر نشاني از آن به جا مانده است، آشنا مى‌شود. مولف در زنده كردن بخشي از اين ميراث فرهنگي و نشان دادن سهم دلاورمردان و ارباب فضل اين خطه از كهن سرزمين ايران ستودني است. وي با تحليل‌هاي موشكافانه بابي تازه در مطالعات قصران شناسي باز كرده است.

در كتاب حاضر در تعيين شخصيت امامزاده‌ها و معصوم زادگان مدفون در اين پهنه و احوال آنها جز در مواردي معدود ذكري نرفته است.