۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
كلیات شیخ فخرالدین ابراهیم همدانی متخلص بعراقی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۶:۳۵
، ۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'سالدين' به 'سالدين'
جز (جایگزینی متن - 'لالدين' به 'لالدين') |
جز (جایگزینی متن - 'سالدين' به 'سالدين') |
||
| خط ۲۴۹: | خط ۲۴۹: | ||
روشى كه عراقى در نظم «عشاقنامه» به كار برده و اساس را بر ده مثنوى عاشقانه و ده غزل گذاشته است، پس از وى، در ميان شاعران متصوف ايران كراراً رواج داشته است و از آن جمله، اوحدى مراغى، ده نامهاى به نام وجيهالدين شاه يوسف در سال 705ق، به پايان رسانيد و نظامالدين عبيد زاكانى، عشاق نامهى خود را در سال 754ق تمام كرد. | روشى كه عراقى در نظم «عشاقنامه» به كار برده و اساس را بر ده مثنوى عاشقانه و ده غزل گذاشته است، پس از وى، در ميان شاعران متصوف ايران كراراً رواج داشته است و از آن جمله، اوحدى مراغى، ده نامهاى به نام وجيهالدين شاه يوسف در سال 705ق، به پايان رسانيد و نظامالدين عبيد زاكانى، عشاق نامهى خود را در سال 754ق تمام كرد. | ||
عشّاق نامهى عراقى، تركيبى است از مثنوى و غزل و مجموعاً شامل 1063 بيت است و به «ده نامه» نيز معروف است كه به نام | عشّاق نامهى عراقى، تركيبى است از مثنوى و غزل و مجموعاً شامل 1063 بيت است و به «ده نامه» نيز معروف است كه به نام شمسالدين محمد، صاحب ديوان جوينى، بين سالهاى 680 - 683ق و بر وزن حديقهى سنائى سروده و به او تقديم نموده است. اين منظومه، شامل ده فصل و هر فصل مشتمل بر مثنوى و غزل در بارهى مبحثى از عرفان است و بعدها منشأ ايجاد منظومههايى به نام «ده نامه» گرديد. | ||
3. «كتاب لمعات»: اين بخش، به ظن غالب، در قونيه بعد از حضور در مجلس [[صدرالدین قونیوی، محمد بن اسحاق|صدرالدين قونوى]] نگارش يافته، ولى شيوهى نگارش آن بيشتر، از «سوانح العشاق» [[غزالی، احمد بن محمد|احمد غزالى]] متأثر است. كتاب، در بيان مراتب عشق است و مشتمل بر يك مقدمه و بيست و هشت لمعه است. | 3. «كتاب لمعات»: اين بخش، به ظن غالب، در قونيه بعد از حضور در مجلس [[صدرالدین قونیوی، محمد بن اسحاق|صدرالدين قونوى]] نگارش يافته، ولى شيوهى نگارش آن بيشتر، از «سوانح العشاق» [[غزالی، احمد بن محمد|احمد غزالى]] متأثر است. كتاب، در بيان مراتب عشق است و مشتمل بر يك مقدمه و بيست و هشت لمعه است. | ||